Love story 09

ผ่านมา...

ตอนจบของโดเรม่อน
ตอนจบของโดเรมอน 
อย่างที่คุณรู้อยู่แล้วว่า โดเรมอน เป็นการ์ตูนที่ไม่มีตอนจบ
แต่เรื่องต่อไปนี้ เป็นตอนจบของการ์ตูนดัง
มีบางคนได้เขียนเรื่องนี้ขึ้น และเก็บไว้ในโฮมเพจ และตอนนี้
ก็เป็นที่รู้จักกันไปทั่วญี่ปุ่น
โดยผ่านทางอินเทอร์เน็ท
---เนื้อหาเริ่มที่นี่------------------------
วันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันธรรมดาทั่ว ๆ ไป โนบิตะกลับมาจาก โรงเรียน
ขึ้นไปยังห้องนอน และพบโดเรมอนกำลังนอน หลับอยู่เหมือนปกติ นี่ !
โดเรมอน ตื่นมาเล่นกันเถอะ แต่โดเรมอนก็ยังหลับอยู่ โนบิตะคิดว่า
โดเรมอนคงเหนื่อยมาก จึงปลุกไม่ตื่น ดังนั้นโนบิตะ
จึงออกไปเล่นกับ ชิซูกะ และ เพื่อนคนอื่น หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง
โนบิตะกลับมายังบ้าน แต่โดเรมอน
ก็ยังหลับอยู่ โนบิตะรู้สึกแปลกใจ และพยายามปลุกโดเรมอน
แต่ก็ไม่ปฎิกริยาใด ๆ ทั้งสิ้นจากโดเรมอน โนบิตะเริ่มรู้สึกกลัว
และเหนื่อยที่จะปลุกโดเรมอน โนบิตะพยายามทำทุกอย่าง
แต่โดเรมอนก็ไม่ยอมตื่น โนบิตะรู้แล้วว่า มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
และมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โนบิตะเริ่มร้องไห้โฮ
แต่โดเรมอนก็ไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว และแล้วโนบิตะก็คิดอะไรขึ้นมาได้
1 อย่าง และกระโดดเข้าไปในโต๊ะที่มีไทม์แมชชีน และ โนบิตะก็ได้ไปในอนาคต
เพื่อที่จะพบโดเรมีน้องสาวของโดเรมอน โนบิตะขอร้องให้โดเรมีช่วย
และฝืนใจโดเรมีให้กลับมาในปี 1998
หลังจากที่มาถึง โดเรมีก็ได้เข้าไปตรวจสอบในตัวโดเรมอนว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากนั้นไม่กี่นาที โดเรมีก็บอกโนบิตะว่า แบตเตอร์รี่หมด
โนบิตะถูกทำให้เชื่อว่าเป็นเช่นนั้นและถามโดเรมีเพื่อความแน่
ใจอีกครั้งว่า
แบตเตอรี่หมดหรือ ? อย่างงั้นโดเรมอนก็ไม่เป็นไรสิ ใช่ไหม? ถ้างั้น
ช่วยเปลี่ยยแบตเตอร์รี่ใหม่ให้หน่อยทำให้โดเรมอนกลับมามีชีวิตเหมือนเดิม
โดเรมีมองมาที่โนบิตะ และสั่นหน้า แล้วพูดว่า
ฉันควรจะเปลี่ยนแบตเตอร์รี่ใหม่หรือ 
โนบิตะจึงถามกลับว่า ทำไมโดเรมีจึงพูดอย่างนั้น
โดเรมีจึงตอบ ว่า แบตเตอร์รี่หลักของโดเรมอนอยู่ตรงนี้ ใกล้กับกระเป๋า
และก็ถูกใช้หมดแล้ว แต่จริง ๆ แล้วก็ยังมีแบตเตอร์รี่สำรองอยู่ที่หู
แต่อย่างทีรู้ ๆ กันอยู่ว่า หูทั้งสองข้างของโดเรมอนถูกหนูกินไป
เมื่อหลายปีก่อน
ดังนั้นตอนนี้จึงไม่มีแบตเตอรรี่สำรอง โนบิตะ จึงถามโดเรมี
เธอหมายความว่าไงน่ะ
ฉันหมายความว่า ถ้าฉันเปลี่ยนแบตเตอร์รี่ใหม่
โดเรมอนจะสูญเสียความจงจำทั้งหมด
เกี่ยวกับโนบิตะตลอดกาล แล้วฉันควรจะเปลี่ยนหรือ อะไรนะ โนบิตะปิดตา
แล้วก็ร้องไห้ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาที โนบิตะก็หยุดร้อง และพูดเบา ๆ
กับโดเรมีว่า
ขอบคุณมาก ผมจะจัดการส่วนที่เหลือเอง เธอควรจะกลับไปยังอนาคตได้แล้ว
โดเรมีไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ก็เข้าไปกอดโนบิตะ
แล้วโดเรมีก็ลาโนบิตะกลับบ้าน
หลังจากที่โดเรมีกลับไปแล้ว โนบิตะก็อุ้มโดเรมอนไปไว้บนชั้น
---- หลายปีผ่านไป------------
ในปี 2010 โนบิตะโตเป็นผู้ใหญ่ ตั้งแต่วันนั้น โนบิตะก็เปลี่ยนแปลง
และเรียนหนังสืออย่างหนักและก็ไม่เคยร้องไห้อีก และเขาอยู่โดยไม่มีโดเรมอน
โนบิตะบอกชิซูกะ และ เพื่อนๆ ทั้งหลายว่า โดเรมอนต้องกลับไปยังอนาคต
และไม่สามารถมา พบเพื่อน ๆ ทั้งหลายได้อีกแล้วชิซูกะประทับใจในตัวโนบิตะ
ที่มีความเปลี่ยนแปลง และต่างจากเมื่อ 10 ปีก่อนอย่างสิ้นเชิง
และทั้งสองก็รักกัน แล้วแต่งงานกัน โนบิตะเป็นนักวิทยาศาสตร์
และทำห้องของเขาเป็นห้องทดลอง และเขาก็ได้ตั้งใจทำงานอย่างหนักในงานของเขา
และห้ามไม่ให้ชิซูกะ เข้ามายังห้องทดลอง และแล้ววันหนึ่ง
โนบิตะก็เรียกให้ชิซูกะเข้ามา
ยังห้องทดลอง และมันเป็นครั้งแรกที่ชิซูกะเข้ามายังห้องของสามีของเธอ
ในขณะที่เธอเข้ามายังห้อง เธอถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
เธอเห็นโดเรมอนเพื่อนเก่าของเธอที่เคยเล่นด้วยกัน ในตอนที่ยังเป็นเด็ก
โดเรมอนไม่ขยับ และ เหมือนกับกำลังหลับ ดูนี่! ชิซูกะ
ผมจะเสียบปลั๊กแล้วนะ
โนบิตะเปิดสวิตช์หลัก บนตัวของโดเรมอน โดเรมอนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
เป็นเป็นช่วงที่ ทำให้เข้าใจได้ว่าใครเป็นผู้ที่คิดค้นโดเรมอนขึ้นมา
ซึ่งก็คือ
โนบิตะนั่นเอง เขาเรียนอย่างหนัก เพื่อที่ว่าจะได้พบ และพูดคุย กับโดเรมอน
เพื่อนรักของเขา ที่มารู้จักกัน แล้วก็จากไป
โนบิตะเป็นผู้หนื่งที่ได้สร้างโดเรมอนขึ้นมา
เขาคิดค้นโปรแกรม และโครงสร้างทั้งหลาย สำหรับหุ่นยนต์โดเรมอน โนบิตะ
และชิซูกะ
ร้องไห้อย่างเงียบ ๆ โดเรมอนก็ลืมตาขี้น และก็พูดว่า โนบิตะ
นายทำการบ้านเสร็จ
แล้วหรือ มันเหมือนกับมี ก้อนเมฆสีขาวก้อนเดิม อยู่บนท้องฟ้า
ช่างเหมือนกับเวลาแห่งความทรงจำในอดีต ที่พวกเขามีร่วมกัน				
comments powered by Disqus
  • นก

    7 พฤษภาคม 2544 07:33 น. - comment id 2122

    แปลกดี เข้าใจแต่งนะ เกือบร้องไห้แน่ะ
  • โคลอน

    25 พฤษภาคม 2544 14:40 น. - comment id 2644

    อ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากจ๊ะ
  • p-wing

    31 พฤษภาคม 2544 07:14 น. - comment id 2877

    แต่งได้ D จ๊ะ
    
  • เคโร๊ะ....

    3 มิถุนายน 2544 08:50 น. - comment id 3004

    ดีจัง....
  • จอย

    21 มิถุนายน 2544 16:15 น. - comment id 3794

    คิดได้งัยค่ะเนี่ย แต่ดีน่ะ ประทับใจ
  • Jeminine

    19 พฤศจิกายน 2544 00:41 น. - comment id 19979

    ^-^  หงุ...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน