ตาเธอบอกแววหม่นปนความเศร้า
ซ่อนความเหงาข้างในใจสลาย
รู้ว่าเธอเสียใจไปมากมาย
สิ่งสุดท้ายเธอได้อะไรมา
จะคร่ำครวญร้องไห้ทำไมเล่า
กับเรื่องเก่าที่พลาดปรารถนา
แม้สายเลือดไหลพรากจากดวงตา
กาลเวลาผ่านไปไม่หวนคืน
อยากให้เธอเข้าใจในชีวิต
เราอาจผิดพลั้งพลาดไม่อาจฝืน
อาจพ่ายแพ้สักครั้งใช่พังครืน
จงหยัดยืนขึ้นเถิดเปิดหัวใจ
เตรียมใจไว้ยอมรับกับชะตา
หากต้องพบปัญหาอย่าหวั่นไหว
สู้ด้วยตัวของตนทนต่อไป
นั่นคือความยิ่งใหญ่ในตัวเธอ ฯ
10 กุมภาพันธ์ 2545 16:47 น. - comment id 34756
ภีม...กลับมาพร้อมกับกลอนที่มีความหมายลึกซึ้งและเพราะจับใจเหมือนเดิมเลยนะคะ (^___^)

10 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น. - comment id 34805
กลอนภีม มีสัมผัสใน ทุกวรรค เลยชอบอ่าน เพราะทำให้บทกลอนพลิ้วไหวอย่างไหลลื่น

10 กุมภาพันธ์ 2545 22:38 น. - comment id 34808
เหงด้วยกับคะน้าอ่ะ แล้วเนื้อหาก็ดีด้วยล่ะ ให้เต็ม 10 ละกานนะ ^-^

11 กุมภาพันธ์ 2545 04:02 น. - comment id 34861
เพราะดีจัง.... คิดถึง

11 กุมภาพันธ์ 2545 12:19 น. - comment id 34897
ไม่ธรรมดานะนี่.....คงมีอนาคตที่สดใสแน่เลย

11 กุมภาพันธ์ 2545 15:56 น. - comment id 34922
นี่ล่ะ ตัวจริง ....

3 มีนาคม 2545 23:15 น. - comment id 38429
อยากเป็นคนยิ่งใหญ่บ้างจัง

25 กรกฎาคม 2545 21:30 น. - comment id 62839
มีพลังจริงๆ
