ผมไม่รู้จะเริ่มต้นบรรทัดยังไง เพราะจิตใจมันค่อนข้างสั่น ไม่รู้ว่าควรเขียนอย่างไรกัน จึงระบายความอัดอั้นภายในใจ กับความรู้สึกที่เป็นอยู่ ไม่ยินไม่รู้ไม่เห็น ร้องไห้สายน้ำตา-กระเซ็น ไม่อยากให้ใครเห็น...คราบจำนน ขอหลบมุมหน่อยนะ ก่อนที่จะลุกขึ้น-อีกหน พ่ายแพ้ก็เพียงแค่หัวใจตน หายสับสนคงฟื้นคืนทางเดิน
สายน้ำแห่งรัก 13 ก.ค. 2550 14:08 น. - ID 104805 
1811
1
0
13 กรกฎาคม 2550 15:03 น. - comment id 724217
หยุดพักสักนิดไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะ แต่ถ้าแข็งแรงแล้วต้องเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ ๆ ค่ะ....
13 กรกฎาคม 2550 16:11 น. - comment id 724257
ให้หลบได้แต่อย่านานนะ ...มุมไหนดี
13 กรกฎาคม 2550 18:13 น. - comment id 724392
มุมแดงมะ เด๋วแพรวมุมน้ำเงิน 555 ไม่เอาน่าเลิกเศร้าได้แล้ว
13 กรกฎาคม 2550 19:25 น. - comment id 724430
ที่แพ้แค่ใจตน มินานความหมองหม่นก็จางหาย ให้สายน้ำล้างคราบคาวใจกาย ลุกขึ้นก้าวเดินใหม่อย่างทรนง
13 กรกฎาคม 2550 22:17 น. - comment id 724538
ขอให้ฟื้นเร็วๆ ด้วยค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 00:10 น. - comment id 724623
ไม่ต้องทำอะไรค่ะ แค่หล่อ ...เริด....เชิด....หยิ่ง...เข้าไว้ค่ะ อย่าเพิ่งยอมแพ้.....ใจตัวเองจิ
14 กรกฎาคม 2550 15:34 น. - comment id 724888
ขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
