กลับถิ่น

บนทางเดินเดียวดายปลายแผ่นดิน
แทบหมดแทบสิ้นความหวัง.............
เดินทางโดดเดี่ยวเที่ยวลำพัง
มาค้นหาความหวังยังแดนไกล
จากแม่จากน้องจากผองเพื่อน
มาเยือนย่ามแดนดินถิ่นใต้
สุดท้ายกลับไม่มีไม่เหลือใคร
เหตุไฉนใจคนล้นความลวง
คงต้องลาลับกลับยังถิ่น
โผผินกลับเคหาที่ลาล่วง
ตั้งต้นใหม่อีกครั้งหลังถูกลวง
กลับสู่อ้อมความห่วงของมารดา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

สายน้ำแห่งรัก 10 ก.ค. 2550 15:48 น. - ID 104693

1679

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/104693 ที่มา: สายน้ำแห่งรัก

comments powered by Disqus

อาร๊ณา

10 กรกฎาคม 2550 20:54 น. - comment id 722528

เดินทางเดี่ยวเดียวดายมาไกลนัก
แบกทุกข์หนัก หักใจกลับมาบ้าน
ทิ้งเถอะนะ ความทุกข์จากวันวาน
รับความหวานอบอุ่นใจในบ้านเรา
.............................................
ไม่มีที่ใหนจะสุขและอบอุ่นเท่าบ้านเรา

เพียงแพรว

10 กรกฎาคม 2550 21:23 น. - comment id 722534

ยังมีแพรว ผิง เจ๊นาง เจ๊ปี่  ที่รักพี่ สู้ๆนะ

แมวแต้ม

10 กรกฎาคม 2550 22:47 น. - comment id 722591

 และแล้วสายน้ำก็ไหลย้อนกลับบ้าน

เหมียวววว

ผู้หญิงมือสอง

11 กรกฎาคม 2550 10:53 น. - comment id 722796

พี่น้ำสวัสดีค่ะ

ชีวิตคนเรามันเน่ายิ่งกว่าละครอีกนะคะ
ขอให้พี่น้ำสู้และผ่านพ้นเรื่องร้าย ร้ายไปได้อย่างมีความสุข
ไม่วันใด ก็วันหนึ่ง ต้องเป็นวันของพี่คะ
ยืนเป็นแรงใจให้เสมอนะคะ