ชันเข่าหลบหน้าตรงมุมห้อง ไม่อยากให้หน้าไหนมองมาตรงนี้ เอาหัวเข่าปาดน้ำตามาหลายที สะอึกสะอื้นในคืนที่อยู่ลำพัง ต้องปิดไฟเอาแสงพระจันทร์ส่อง ในกระจกเห็นหน้าหมองเพราะความหลัง มันทั้งเจ็บทั้งสะใจพอหรือยัง เห็นตัวเองยังนั่งหลบสายตา ในทีวียังเปิดเหลียวไปดู เห็นภาพข่าวยิ่งอดสูอยากเมินหน้า ช่วงวงเวียนชีวิตโชคชะตา เด็กหกขวบเลี้ยงมารดาผู้พิการ แสนรันทดชีวิตฟ้าขีดให้ ต้องลำบากใจกายน่าสงสาร ยังอุตส่าห์ดิ้นรนไม่ขอทาน หนักสู้เอาทำงานเลี้ยงแม่ตน หันมามองที่ตัวเรา ใยยังต้องมาเศร้ามาสับสน ยังมีใครลำบากอีกหลายคน เขายังอดยังทนสู้ต่อไป นี่มีพ่อมีแม่มีคนอื่น ที่ยังอยากหยิบยื่นช่วยเหลือได้ ยังจะคิดหลบหน้า...ฆ่าตัวตาย อนาถหนอ...แพ้เด็กชายตาดำดำ ลุกขึ้นเดินเปิดไฟเปิดหน้าต่าง เห็นแล้วแสงสว่างกลางคืนค่ำ ในชีวิตยังมีสิ่งที่ควรทำ แล้วจะมัวชอกช้ำเพื่ออะไร มีแสงจันทร์สีนวลทอแสงงาม รอตะวันขึ้นยามเมื่อฟ้าใหม่ และพรุ่งนี้...จะเป็นวันเริ่มของใจ ที่ฉันพร้อมก้าวต่อไป....อย่างทรนง
burst 29 ก.ค. 2545 12:41 น. - ID 19524 
1438
4
0
29 กรกฎาคม 2545 19:00 น. - comment id 63675
อาทิตย์ขึ้น ณ ขอบฟ้า นภาพร่าง แสงสว่าง ส่องทะเล สิเหน่หา เริ่มวันใหม่ เช้าแล้ว นะแก้วตา สุรีย์พร่า ทิวาพราก จากภวังค์ อาจมีบ้าง บางที ที่พ่ายแพ้ อาจจะแท้ ท้อได้ ในบางครั้ง แต่จงปลุก ปลอบใจ ให้พลัง เพื่อความหวัง ครั้งใหม่ ให้งดงามฯ
29 กรกฎาคม 2545 20:07 น. - comment id 63701
ใช่ๆ รายการนั้นน่ะรันทดสุดชีวิต ใครเศร้าๆ อยู่ต้องมาดูเลย แล้วจะรู้ว่าเรื่องที่ตัวเองเศร้าน่ะ ไม่เท่าไหร่
29 กรกฎาคม 2545 21:39 น. - comment id 63736
burst แต่งกลอนได้ดีจังเลย นะคะ จริงใจ และ กินใจดีค่ะ จริงอย่างที่ burst กล่าวไว้ ในกลอน นะคะ เกิดเป็น คน ต้องสู้อย่างทรนง ค่ะ
29 กรกฎาคม 2545 22:30 น. - comment id 63741
ใช่ค่ะ...ในโลกนี้มีคนที่เค้าทุกข์และลำบากกว่าเราหลายเท่านักเค้ายังทนและสู้ได้แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้...เวลาคิดแบบนี้ก็จะมีกำลังใจที่จะสู้ต่อ
30 กรกฎาคม 2545 01:45 น. - comment id 63764
นึกว่าชีวิตตัวเองซะอีก 5555
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
