๑) เกลือบยี่สิบปีนี้ที่ทุกข์โศก วิปโยคหัวใจให้พลาดหวัง ชะตาน้อยต่ำต้อยค่อยพินธุ์พัง จำต้องยั้งอารมณ์ข่มน้ำตา ๒) ทุกข์ถาโถมโหมเข้าเร้าชีวิต โอ้ดวงจิตคิดไปให้โหยหา จวบวันนี้ผิดหวังหลากครั้งครา ก็สู้ทนมิอ่อนล้าหรอกหนาใจ ๓) ย้อนอดีตชีวิตเมื่อสิบสาม โรคมาคามขื่นขมระทมไหม้ ด้วยสมองต้องมาล้าโรคาภัย รักษาให้สุดทนจนหายดี ๔) ระยะร่วมสิบปีพี่น้องเอ๋ย พ่อแม่เผยเหนื่อยหนักไม่ยักหนี ด้วยความหวังพลังรักตระหนักดี อยากเห็นลูกได้ดีมีสุขกาย ๕) พอความหวังครั้งเกิดเพริศใจแจ้ง กลับแสดงผิดคาดที่มาดหมาย ลูกคนนี้เจ็บหนักจักมลาย ด้วยโรคร้ายหมายเบียดเฉียดชีวา ๖) ทั้งพ่อแม่แลเห็นเป็นแก่เฒ่า ยังฟูมเฝ้าปกปักษ์และรักษา เปรียบร่มโพธิ์คุ้มครองตรองเรื่อยมา สู้อุตส่าห์อดทนจนหายดี ๗) ผ่านมาแล้วเนิ่นนานตำนานเศร้า บอกเรื่องความจริงอิงตามที่ หากชีวิตลูกม้วยด้วยทันที ยังล้นปรี่หวังมอบตอบแทนคุณ ....
ใยไหม 4 ธ.ค. 2546 09:36 น. - ID 42404 
1433
7
0
4 ธันวาคม 2546 11:36 น. - comment id 187492
เศร้าจังเลยค่ะ แต่เพราะจังนะคะ
4 ธันวาคม 2546 14:21 น. - comment id 187531
:) ลุกขึ้นเดินให้ได้นะ มีคนตั้งความหวังไว้ ..
4 ธันวาคม 2546 15:36 น. - comment id 187547
ก้าวสู่ฝั่งฝันด้วยพลังใจที่เข้มแข็งนะ..แม้จะต้องลมลงหรือสูญสิ้นเสียน้ำตา นี่หละเรียกว่า..โชคชะตาจริงๆ
4 ธันวาคม 2546 16:01 น. - comment id 187553
kanoongkaning ชีวิต เป็นดั่งนิยายอ่ะ ที่ไพเราะเนี่ยต้องยกประโยชน์ให้อัลมิตราและบรรดาผองเพื่อนค่ะ ที่ช่วยกันชำแหละ อัลมิตรา อยากรู้ซะแล้วดิใใครกันนา..... อิๆๆๆๆๆๆๆๆ ? หมีพูห์ตัวโตๆนะเออ อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าลืมล่ะ!!! The teacher เกลือบยี่สิบปีที่เหน็ดเหนื่อย ปวด เจ็บ ทรมาน...ล้มแล้วก้อลุก เริ่มต้นนับใหม่จากศูนย์มาหลายต่อหลายครั้ง แต่เราเจ็บคงไม่เท่ากับหัวใจของ พ่อกะแม่ ....
4 ธันวาคม 2546 21:01 น. - comment id 187683
....ด้วยพลังตั้งไว้ในวันหนึ่ง คงไปถึงนาทีที่วาดหวัง มีแรงใจไม่ท้อต่อกำลัง คงถึงฝั่งมีรักคอยพักพิง.... ................สวัสดีครับ......................
4 ธันวาคม 2546 23:20 น. - comment id 187765
ถึงเวลาต้องตอบแทนคุณแล้วครับ ขอให้โชคดีสำหรับทุกสิ่งที่มุ่งหวัง
5 ธันวาคม 2546 04:08 น. - comment id 187869
แวะมาให้กำลังใจค่ะ ^____^
5 ธันวาคม 2546 07:30 น. - comment id 187937
หวังว่าคงทำได้สำเร็จนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
5 ธันวาคม 2546 07:31 น. - comment id 187938
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ลืมชม อิ อิ
5 ธันวาคม 2546 13:34 น. - comment id 187969
ใบบอนแก้ว ...อยากมีคู่อยู่เคียงใจมิให้ห่าง อยู่ตรงนี้คอยร่วมทางคงสุขสม เป็นแรงใจเมื่อยามใดให้ต้องตรม เมื่อล้มลงคงไม่ตรมขมเดียดาย.. *ปล. มิได้อ้อนคุณนาาาาา
5 ธันวาคม 2546 23:47 น. - comment id 188107
เห็นๆว่า อ้อน นะ
6 ธันวาคม 2546 00:12 น. - comment id 188125
- doctorchira ค่ะ ููู^___^- Rainsumer ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ แต่ความไพเราะขอยกความดีให้อัลมิตราและเพื่อนๆน่ะค่่ะ เพราะช่วยกันชำแหละจนเหงื่อแตกซิกเลย อัลมิตรา เค้ามะได้อ้อนน่ะตะเอง แหม.......
6 ธันวาคม 2546 17:19 น. - comment id 188320
ขอให้คุณหายเศร้าโศกเสียใจเร็วๆน่ะค่ะ ถ้าคุณอยากหายเร็วๆฉันมีเคล็บลับเล็กๆน้อยๆให้น่ะค่ะคือคุณน่าจะไปปฎิบัติธรรมที่วัดน่ะค่ะซัก3วันหรือ7วันก็ได้ตามสบายชีวิตมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดหรอกค่ะเราไม่ได้กำหนดชะตาชีวิตตัวเองนี่ค่ะจงสู้ต่อไปน่ะค่ะคุณใยไหม
6 ธันวาคม 2546 17:22 น. - comment id 188321
หน้าส่วนตัว
ใยไหมฉันว่าเธอน่ะหน้าจะหาผุ้ชายสักคนหนึ่งไว้เอากันซักคนชีวิตเอคงดีขึ้นมากหรือจะไปเป็นกระหรี่ก็ไดน่ะหีจะได้ได้บาน
หน้าเวทนาจริงๆ
10 ธันวาคม 2546 12:56 น. - comment id 189343
เพราะจังค่ะ.....ชอบมาก
4 พฤษภาคม 2549 14:23 น. - comment id 414590
คห.ที่13 อย่าแอบอ้างชื่อคนอื่นดิ ไม่ชอบเรยนะ เอาชื่อคนอื่นมาใช้เนี่ย แย่ๆๆๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
