..๏ สองตาน้อยคอยจ้องมองรถผ่าน แล้วลนลานรีบเร่งเกรงไฟเขียว ปากเปล่งเสียงมือชูดูปราดเปรียว เดินลดเลี้ยวเรื่อยไปอย่างไม่อาย พวงมาลัยในมือน้องถืออยู่ หมายให้รู้เถิดว่านำมาขาย ทั้งสวยสดงดงามนำเรียงราย แม้นเหนื่อยหน่ายอ่อนล้ามาค่อนวัน โปรดอุดหนุนจุนเจือเกื้อกูลน้อง ปากร่ำร้องเสียงแหบใจแทบสั่น ซื้อสักพวงเถิดพี่ปรานีกัน อย่าหุนหันดุด่าว่ามากความ ด้วยยากจนข้นแค้นแสนลำบาก คนหมู่มากมองเห็นเช่นเหยียดหยาม จำต้องหลบเร่ขายแม้นใครปราม โปรดเรียกถามราคาพวงมาลัย ขอบอกพี่ที่ขายมาลัยนี้ ด้วยอยากมีอนาคตอันสดใส หากขายหมดคราวนี้แสนดีใจ มีกำไรพอเพียงเลี้ยงตัวตน จักอดออมเงินไว้ให้มีค่า ซื้อข้าวปลาอาหารครั้นขัดสน เมื่อมีแรงกำลังยังอดทน แม้ยากจนไม่ว่าชะตากรรม ยังอยากเรียนเขียนอ่านในวันหน้า หมดปัญญาต้องทนจนมืดค่ำ ขออ้อนวอนพี่จ๋าอย่าใจดำ อย่าเหยียบย่ำหยามหมิ่นสิ้นปรานี พวงมาลัยน้องนี้มีมาขาย แฝงความหมายว่ารักในศักดิ์ศรี ด้วยหยาดเหงื่อกำลังยังพอมี แลกเงินพี่ด้วยมาลัยใช่ขอทาน ๚๛
อัลมิตรา 15 ส.ค. 2547 21:45 น. - ID 59165 
1516
16
0
15 สิงหาคม 2547 21:57 น. - comment id 312407
...ประมาณสามทุ่ม ค่ำนี้เอง ...บริเวณสี่แยกไฟแดงแห่งหนึ่งในเมืองหลวง... ...ภาพเด็กหญิงหน้าตาน่ารักคนนึง...ในมือมีพวงมาลัยมากมาย... ...เดินเข้ามาเคาะกระจกรถและแสดงท่าที...ในขณะกล่าวอย่างแผ่วเบา... ...จนอัลมิตราต้องเลื่อนกระจกฟังสำเนียงเธอ... ... พี่คะ ช่วยซื้อพวงมาลัยหน่อยนะคะ สวยงามมะลิยังสด หอมมากเลยค่ะ ...อัลมิตราสังเกตเห็นถึงความเหนื่อยล้าของเธอที่ปรากฏที่ใบหน้า... ...แม้ว่าเธอยังสวมกระโปรงและชุดนักเรียนอยู่เลย... ...พอจะเดาว่าอายุประมาณ ๙ - ๑๑ ขวบกระมัง... ...นึกแล้วอดสงสารไม่ได้... ...วัยเช่นน้องคนนี้...ควรจะได้เล่นสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ... ...ควรมีเสียงหัวเราะที่แสนสดใสกับครอบครัว...และกิจกรรมที่สนุกสนาน... ...แต่เธอต้องมาเร่ขายพวงมาลัย... ...ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง...และอัลมิตรายังคิดต่อไปอีกว่า..เธอจะขายหมดเมื่อใด... ..เพราะนี่ก็ค่ำมากแล้ว... ...เธอจะได้กลับบ้านและทานข้าวปลาอาหารตอนกี่ทุ่มกัน... ...อัลมิตรามีคำถามอยู่ในใจ..ในขณะที่สายตายังมองดูเธอและตั้งใจฟังเธอพูดอยู่... ...พอดีมีสัญญาณไฟเขียวขึ้น... ...อัลมิตราเลยซื้อหลายพวงค่ะ...หมดเท่ามือที่เธอถืออยู่นั่น...แล้วให้เงินไป... ...แล้วบอกน้องน่ารักคนนั้นไปว่า..ไม่ต้องทอน... ...เธอดีใจมาก...ไหว้ยกใหญ่... ...แล้วอัลมิตราก็คล้อยจากไป... ...ทิ้งภาพแห่งความจริงของสังคมเมืองไว้เบื้องหลัง... ...ทิ้งวงเวียนแห่งการดำรงชีวิตของน้องคนนี้ไว้ต่อไป... ...และในใจยังหวังว่า..สักวัน..ความเข้มแข็งและมุ่งมั่นที่เธอมี.. ...จะทำให้เธอแกร่งและขยันในการประกอบสัมมาอาชีพ... ...บทเรียนที่ได้..ประสบการณ์ที่มีจากการต่อสู้ชีวิตด้วยการขายพวงมาลัย... ...คงหล่อหลอมเธอให้มีอนาคตที่ดี... ...มีชีวิตที่แสนสดใสมากกว่าที่เป็นอยู่... ...เด็กหญิงพวงมาลัย...นักต่อสู้ชีวิตตัวน้อย ๆ...
15 สิงหาคม 2547 22:16 น. - comment id 312418
มาแสดงความเห็นตอบนะ แต่ยังนึกไม่ออก.. ติดไว้ก่อนแล้วกัน..สวัสดีครับ
15 สิงหาคม 2547 22:33 น. - comment id 312424
แม้จะเป็นแค่อาชีพคนขายพวงมาลัย แต่ก็เป็นอาชีพที่สุจริตอาชีพหนึ่ง กลอนแต่งได้ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
15 สิงหาคม 2547 23:08 น. - comment id 312433
เห็นเขาต่ำอย่าย่ำให้จมดิน ไทยไม่สิ้นน้ำใจในวันนี้ โปรดช่วยเหลือถ้าหากคุณมากมี เพื่อชีวีหนูน้อยคอยเมตตา
15 สิงหาคม 2547 23:57 น. - comment id 312457
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรา....
มาอ่านงานงามๆ นะคะ สะท้อนอีกหนึ่งชีวิตของสังคมได้ดีจริงๆ เลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
16 สิงหาคม 2547 01:19 น. - comment id 312486
มืออาชีพ..จริง ๆ..เลย... เห็นบ่อย..ในสังคมเมืองหลวง ก็ไม่รู้จะพูดยังไง จะช่วยซื้อทุกวัน..ก็ไม่ไหว.. ก็เห็นกันอยู่ทุกแยก..เฮ้อ...ไม่ออกความเห็นดีกว่า.. เอาเป็นว่า..มาชื่นชมผลงาน
16 สิงหาคม 2547 06:28 น. - comment id 312526
ที่บ้านผมก็เคยเจอเหมือนกัน พรหมมี ๔ หน้า บางทีเราก็ใช้หน้าสุดท้าย (ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถและเงินในกระเป๋าตนเองเป็นสำคัญครับ) ที่รัฐบาลปัจจุบันบังคับให้เรียน จบ ม.๓ คิดว่าน่าจะกวดขันเอาผิดกับผู้ปกครอง เพราะเด็กพวกนี้ขาดโอกาสที่จะได้รับการศึกษาเหมือนเพื่อน ๆ เขา แต่ถ้าเรียนมาทำงาน ก็คิดว่าใช้แรงงานเด็กเกินกำลัง เพราะทำจนมืดค่ำ ผมคิดว่าเงินที่เด็กจะได้จริง ๆ เพียงแค่เล็กน้อย ไม่คุ้มค่ากับงานที่เสี่ยง ผู้ที่ได้เงินอย่างแท้จริงคือผู้ใหญ่ ที่นำเอาพวงมาลัยมาขาย โดยใช้เด็ก เพื่อเรียกความสงสาร อีกทอดหนึ่ง ซาบซึ้งในความมีน้ำใจอันดีของคุณครับ ไม่แน่ต่อไปภายหน้าเธออาจจะเป็นนักยกน้ำหนักอย่างน้องอรก็เป็นได้
16 สิงหาคม 2547 07:47 น. - comment id 312532
ก็เป็นอีกแง่คิดหนึ่งที่น่าทึ่งนะคะ มาชื่นชมค่ะ...
16 สิงหาคม 2547 09:06 น. - comment id 312548
สองตาน้อยคอยจ้องมองรถผ่าน แล้วลนลานรีบเร่งเกรงไฟเขียว แปลว่ากำลังไฟแดง แล้วตกลงรถผ่านหรือจอดอยู่???????? แต่ถ้าไม่ใช่ไฟแดง เด็กขายพวงมาลัยจะคอยจ้องรถที่ผ่านทำไม?
16 สิงหาคม 2547 10:03 น. - comment id 312566
บทกลอนแห่งชีวิตที่ถูกลิขิตมาจาก ผู้เยี่ยมยุทร ยอมสามารถหยุดดวง ใจของผู้ใฝ่รู่ ให้ตรูเข้ามาอ่านและ มิเคยความผิดหวังในการสื่อความ นัย ที่สอดใส่มากับอักษรวิจิตรที่ บรรจงลิขิตออกมาเลิศลอยในเรื่อง เด็กน้อยผู้ขายพวงมาลัย ที่ถูกสอด ได้อย่างสุดแสนจะงดงามเกินรำพัน ๚ะ๛ size>
16 สิงหาคม 2547 11:53 น. - comment id 312584
ด้วยความมีจิตใจที่เปี่ยมด้วยเมตตากรุณาทำให้ยอดหญิงได้รจนามาด้วยความซาบซึ้งอันไพเราะสุดพรรณาจ้า
แก้วประเสริฐ.
16 สิงหาคม 2547 12:59 น. - comment id 312601
เมื่อคืนไม่ได้ตอบต้องขออภัย มีงานน่ะ ใช่มิสนใจหรอก... ความจริงเด็กขายพวงมาลัยน่าสงสาร แต่น้อยนะ ที่จะได้ผลประโยชน์เต็มเม็ดเต็มหน่วย..โดยมากเป็นเหยื่อของแรงงานกันไม่น้อย... เคยเห็นเหมือนกันนะ รถติดไฟแดง รีบวิ่งออกไปขาย..ที่นี้ลืมดูรถจากเลนอื่น โดนเฉี่ยวบาดเจ็บ น่าสงสารจัง..ทำไมถนนเมืองไทยมันไม่ทำเลนเดียวนะ ชอบเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดด้วย... เรื่องนี้เขียนดีครับ แต่ไม่มีน้ำตาล เลยเหงาๆ พักนี้ฝนตกบ่อย ระวังสุขภาพครับ อย่าไปยืนตากฝน สวัสดีครับ...คิดถึงเสมอพักนี้งานยุ่ง..
16 สิงหาคม 2547 12:59 น. - comment id 312602
เป็นอีกบทบาทของการต่อสู้ดิ้นรนในสังคมเมืองหลวง เห็นเช่นคุณอัลมิตราค่ะ เวลาที่ท้อใจครั้งใด เมื่อมองดูไปรอบๆ ข้าง...ก็จะสำนึกได้ว่า... โอกาสเรามากกว่าอีกหลายคนสังคมค่ะ .................................................................................
16 สิงหาคม 2547 13:05 น. - comment id 312605
คุณฟ้าใหม่ .. ขอบคุณมากค่ะ ติดไว้ต้องมีดอกเบี้ยนะคะ คุณผู้หญิงไร้เงา .. ขอบคุณมากค่ะ เห็นน้องคนนั้นแล้วก็สงสารจัง ตัวก็เล็กนิดเดียว ผอมๆ ต้องออกมาขายพวงมาลัยที่สี่แยก กลัวรถจะชนเขา กลัวเขาขายไม่หมด จะไม่มีตังค์กินข้าว ไม่มีตังค์ไปโรงเรียนค่ะ คุณยโส .. เพียงฐานะที่ต่ำอย่าย่ำเสริม จงต่อเติมเมตตามาเกื้อหนุน มาลัยน้อยเร่ขายคล้ายทำทุน เพื่อเจือจุนปากท้องน้องหญิงชาย คุณกอกก .. ขอบคุณมากค่ะ อีกมุมมองหนึ่งของสังคมไทย บางครั้งความแตกต่างก็ดูเหมือนใกล้แค่เอื้อม ค่ะ คุณภูตะวัน .. ขอบคุณมากค่ะ จริงอย่างที่คุณกล่าวค่ะ ด้วยความที่ตนเองก็ต้องแบกภาระไว้เช่นกัน สิ่งที่พอจะช่วยกันได้ ก็คงได้เพียงแต่ประคับประคองให้เขาพออิ่มได้เป็นบางมื้อค่ะ คุณชัยชนะ .. เด็กบางคนที่เร่ขายพวงมาลัย อายุก็ยังน้อยๆอยู่เลย ทั้งที่แดดร้อนเปรี้ยง ฝนตกปรอย ก็ยังฝากความหวังไว้ว่าจะมีใครสักคนช่วยอุดหนุน อัลมิตราเคยเห็นบางคนพิการ ขาขาดสองข้าง พอรถติดไฟแดง เขาก็เขยิบลังไม้ที่ต่อล้อไว้ ออกมาที่ถนน สายตาก็สาดส่องว่าใครจะเรียกซื้อบ้าง บางทีอัลมิตราซื้อไม่ทัน ไฟเขียวเสียแล้ว ได้แต่ลุ้นว่า เขาจะเขยิบรถกลับเข้าเกาะกลางถนนได้ทันหรือเปล่า เป็นห่วงเขา เงิน .. บางทีเราอาจจะงดขนมสักมื้อ เพื่อเป็นค่าอาหารให้เขา ก็ถือว่าเป็นเรื่องสมควรกระทำ ทั้งที่ในใจของอัลมิตราเองก็มีคำถามมากมายเช่นกัน อาทิว่า พ่อแม่ไปไหน ปล่อยให้ลูกตัวเล็กอยู่ข้างถนนเร่ขายพวงมาลัย ไม่กลัวอุบัติเหตุหรือไร แต่ก็ไม่เคยถามเด็กๆพวกนั้นสักที เพราะในใจของอัลมิตราคิดว่า คงไม่มีพ่อแม่คนใดอยากให้ลูกเสี่ยงตายกับภัยบนท้องถนนหรอก และด้วยความจำเป็น ถึงแม้ว่าจะเป็นอุบายเพื่อให้ขายพวงมาลัยได้เยอะ แต่เอาเถอะ ถือว่าให้เงินเด็กค่ะ ดีกว่าให้ไปดมกาว หรือกระทำตัวเป็นภัยต่อสังคมค่ะ คุณมัทนา .. ขอบคุณมากค่ะ คุณ(นิรนาม) .. ขอโทษค่ะ ที่สื่อความออกไปไม่ชัดเจน อัลมิตราหมายถึงสี่แยกไฟเขียวไฟแดงบนท้องถนนในกรุงเทพค่ะ ซึ่ง เลี้ยวซ้ายผ่านตลอดค่ะ เด็กต้องคอยหลบรถซ้ายที่จะเลี้ยวด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่ชี้แนะ คุณทิงนองนอย .. ขอบคุณมากค่ะ แต่คำว่า ผู้เยี่ยมยุทธ ดูเหมือนไกลตัวอัลมิตราจัง ขอบคุณที่ให้กำลังใจมาโดยตลอดนะคะ คุณแก้วประเสริฐ .. ขอบคุณมากค่ะ
16 สิงหาคม 2547 13:09 น. - comment id 312606
คุณฟ้าใหม่ (อีกหน) ..อืมม เวลาจะออกนอกบ้านแล้ว บางทีต้องย้ำกับตนเองก่อนว่า อุเบกขา อุเบกขา .. แต่ก็ทำไม่ได้สักที กระทั่งเห็นคนแก่ๆ เดินจูงมือกัน เป่าแคนขอทาน ยังกลับมาเศร้าหลายวันเลยค่ะ เคยเห็นขอทานอุ้มทารกตัวน้อยๆ มานอนตัก ..เฮ้อ !! เศร้า คุณลี่ .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น เราที่บางทีตัดพ้อกับโชคชะตาของตนเอง บางทีเราอาจจะลืมไปว่า คนที่ด้อยโอกาสกว่าเรายังมีอีกมากมาย ค่ะ
16 สิงหาคม 2547 13:57 น. - comment id 312618
สวัสดี คุณอัลมิตรา คุณ คุณ ณ.เรือนไทยโพเอ็ม.. จับได้แล้ว(อยู่นี่เอง) รอเสียตั้ง หลาบย ช.ม แน่ะ สบายดีไหม ไม่พบกันเสียเกือบนาน ในเนต เลยตามมาดู ..และแล้วก็เจอสมความตั้งใจ ..คิดถึงเสมอ........ รักษาสุขภาพด้วย...............ทักทาย ..
16 สิงหาคม 2547 15:16 น. - comment id 312640
แต่งดีมากเลยค่ะนึกถึงภาพเด็กๆที่อยู่ตามสี่แยกไฟแดงอันตรายก็อันตราย แต่ต้องเสี่ยงเพื่อชีวิตของตัวเอง ชีวิตหนอชีวิต
16 สิงหาคม 2547 15:24 น. - comment id 312642
แม้เลือกเกิด ได้ในกอง ทองคำแก้ว คงเลือกแล้ว แก้วแหวน แสนสุขสันต์ แต่เพราะเลือก ไม่ได้ ในก่อนกาล ้ต้องซมซาน อย่างที่เห็น เช่นทุกวัน ***แวะมาทักทายครับ
16 สิงหาคม 2547 20:33 น. - comment id 312797
คงรู้สึกคล้ายๆกันที่เห็นเด็กต้องมาทำงานกลางถนนเช่นนี้ ก็แค่เอื้ออาทรต่อกันบ้าง มาชื่นชมผลงานครับ
17 สิงหาคม 2547 01:22 น. - comment id 312854
มาร่วมอ่านนะคะ กลอนพราะตามความจริงแห่งคนที่ต้องสู้ดิ้นรนโดยไม่เลือกวัย ...
17 สิงหาคม 2547 08:46 น. - comment id 312895
คุณทักทาย .. อรุณสวัสดิ์ค่ะ ช่วงเวลานี้อัลมิตรามีเวลาเป็นส่วนตัวน้อยลงค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาเยี่ยมเยียน คิดถึงเช่นกันค่ะ คุณคนเมืองลิง .. สวัสดีค่ะ คุณคงอยู่จังหวัดลพบุรี นี่นั่นคนที่อัลมิตรานับถือเยี่ยงพี่สาวเป็นครูอยู่ที่นั่นค่ะ พอเห็นชื่อคุณก็รู้สึกสะดุดใจ และได้ติดตามอ่านผลงานของคุณเช่นกันค่ะ ขอบคุณมากนะคะ สำหรับมิตรภาพค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ขอบคุณมากค่ะ เพราะเลือกเกิดมิได้ในทองคำแก้ว ดุจไร้แววสวยสง่าเจิดราศรี หากยืนยันและมั่นคงคงได้ดี แม้ซมซานก็ยอมพลีที่ทำไป คุณketana .. ขอบคุณมากค่ะ ถึงแม้ว่าจะช่วยได้มิได้มาก แต่อยากให้เอื้อเฟื้อกันสักหน่อยค่ะ คุณอาภาภัส .. ขอบคุณมากค่ะ :)
21 สิงหาคม 2547 00:29 น. - comment id 313845
...................... วิจิตรเคยเดินผ่านแล้วซื้อ คือไม่มีรถแต่ก็สงสารเห็นใจเด็ก ซื้อแล้วก็ใสมากับถุงใสเสื้อผ้า เอามาแขวนไว้ที่ห้อง.... แล้วคิดไปเรื่อยเปื่อย ..........
21 สิงหาคม 2547 17:34 น. - comment id 314229
ขอบคุณมากค่ะ คุณวิจิตร ถึงแม้ว่าพวกเราจะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก แต่อย่างน้อยพวกเราก็ยังมีจิตใจเอื้ออาทรต่อเพื่อนร่วมโลก .. นะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
