ผ่านไปแล้วใช่ไหมหัวใจรู้		
หยัดยืนอยู่เพื่อหวังที่ตั้งหมาย
เคยเจ็บปวดใจเปลี่ยวอยู่เดียวดาย	
กลับสลายหายทุกข์เป็นสุขใจ
     ไม่คิดหวนกลับเป็นดังเช่นก่อน		
เป็นบทเรียนสั่งสอนเพราะอ่อนไหว
ผ่านเรื่องร้ายมาแล้วคลาดแคล้วไป		
จำเอาไว้เตือนตนยามพ้นภัย
     จะผิดถูกอย่างไรอย่าไปสน		
เมื่อล่วงพ้นช่วงนั้นอย่าหวั่นไหว
ปัจจุบันวันนี้ทำดีไป			
เริ่มต้นใหม่ปรับตัวอย่ากลัวเลย
     อดีตที่หนาวเหน็บเคยเจ็บทรวง		
เมื่อเลยล่วงทุกสิ่งอย่านิ่งเฉย
สร้างประโยชน์เกื้อหนุนอย่างคุ้นเคย	
อย่าละเลยหมั่นสร้างแต่ทางดี
     ผ่านไปแล้วช่วงทุกข์เคยซุกหน้า		
ได้เวลาแล้วหนออย่าท้อหนี
โผล่หัวขึ้นเชิดหน้าไร้ราคี			
กู้ศักดิ์ศรีทวงสิทธิ์ชีวิตคืน  
     ดั่งตะวันส่องแสงแห่งวันใหม่
พร้อมทั้งกายทั้งใจไม่ขัดขืน
ลุกขึ้นสู้อีกหนทนหยัดยืน
จะหยิบยื่นรางวัลเพื่อฉันเอง ฯ				
				
			25 พฤศจิกายน 2544 13:01 น. - comment id 20888
หายไปนาน ...ได้กลับมาอ่านกลอนของภีมใหม่ ดีจังครับ

25 พฤศจิกายน 2544 13:52 น. - comment id 20896
ให้กำลังใจได้ดีนะ ชอบอ่านงานของ ภีม มาก ดีใจที่ได้ ภีม กลับมานะ

25 พฤศจิกายน 2544 17:41 น. - comment id 20926
ดีจังค่ะกลับมาแล้วมีคนบ่นถึงเยอะเลยเห็นมั๊ย อ่านกลอนภีมแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ

25 พฤศจิกายน 2544 21:16 น. - comment id 20946
สุดยอด มีกำลังใจมากและเป็นกำลังใจให้แต่งกลอนดีๆอย่างนี้ต่อไป

25 พฤศจิกายน 2544 21:38 น. - comment id 20950
กลอนความหมายดีมากๆเลยค่ะ...ชอบมาก อย่าหายไปนานสิ ภีม มีคนรออ่านกลอน ภีมเยอะเลย (^___^)

25 พฤศจิกายน 2544 22:25 น. - comment id 20976
เขียนดี..เพราะและมีความหมายมากค่ะ.....mono อาจจะเข้ามาที่ thaipoem ช้าไป เลยไม่ค่อยได้เห็นกลอนของภีมบ่อยนัก แต่ก็รู้ว่า..คุ้มค่ากับที่เพื่อน ๆ รอคอยนะคะ.....

26 พฤศจิกายน 2544 04:55 น. - comment id 21036
ดีจังเลย... ความเห็นเหมือนเพื่อนๆ จ้า แล้วจะคอยติดตามอีกจ้า

26 พฤศจิกายน 2544 18:01 น. - comment id 21118
กลอนของคุณภีมมีความหมายดีมาก เลย ขอเอาไปให้เพื่อนอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
