เหมือนชีวิต เวียนว่าย ในวังวน ดูสับสน เวิ่งว้าง ช่างเปลี่ยวเหงา ดูมืดมิด ทางไปที่ หทัยเรา เหมือนว่างเปล่า สับสน แต่จนใจ ถึงกลางคืน เหน็บหนาว ปวดร้าวนัก อย่างไร้หลัก เล็งนำ ทำไงไหว จึงมืดบอด คลำหา ว่าเมื่อไร จะพ้นใน ทางสลัว ที่ตัวเดิน มองหันคว้า ได้เทียนไข ดีใจแท้ เห็นทางแน่ ก้าวไป ไม่ขวยเขิน บาทวิถี เป็นหลุม ลุ่มดอนเนิน จะได้เมิน หลบหลีก ฉีกไม่ก้าว แต่ราตรี ยืดยาว กว่าที่คิด มืดสนิท อีกน้ำค้าง บนทางหนาว ใกล้ดับแล้ว แสงริบหรี่ ที่บางเบา จิตปวดร้าว จึงมืดบอด ตลอดมา รัตติกาล น่ากลัว หมองมัวนัก จิตประจักษ์ กายต้องไป ใจไม่ล้า หยุดไม่ลง แม้เหนื่อย เมื่อยกายา หวาดผวา จะหยุด ที่สุดทาง อุษาสาง กระจ่างแจ้ง แสงสาดส่อง ฟ้าเรืองรอง เห็นอุปสรรค คอยขัดขวาง ขอสู้ไป จนกว่า ชีพวายวาง ฟ้าสว่าง ทางชีวิต ลิขิตมา @@@@@@@@@@@@@@@@ ... เมื่ออุษาสาง คงเห็นทางจะก้าวไป @@@@@@@@@@@@@@@@
เรไร 15 พ.ย. 2547 10:40 น. - ID 65567 
2122
11
0
15 พฤศจิกายน 2547 10:58 น. - comment id 370496
กำลังใจวางไว้ นำชีวิต พาลิขิตข้ามผ่าน ด่านขวากหนาม สติตั้งดังจิตเห็น เป็นนิยาม ทุกโมงยามย่อมรู้ทิศ ลิขิตตน** อุษาสางแล้วนะคะ ว่าแต่ว่าเมื่อคืนคงนอนหลับฝันดีนะ ฝันเห็น หาดทราย สายลม และอีกหนึ่งนาง สวัสดีค่ะ
15 พฤศจิกายน 2547 11:41 น. - comment id 370521
เพราะเหมือเคยค่ะอยากไปเห็นภาพในรูปด้วยตัวเองจังเลยค่ะคงได้บรรยากาศที่สวยงามน่าดูน่าค่ะยิ่งถ้ามีคนรู้ใจไปด้วยคงจะมีความสุขจนบอกไม่ถูกแน่ๆเลยค่ะ คิดถึงค่ะพี่ต่อ
15 พฤศจิกายน 2547 12:07 น. - comment id 370542
เมื่อฟ้าสางทางใสใจสว่าง ออกเดินทางตามจิตที่คิดฝัน เดินเก็บเกี่ยวประสบการณ์ผ่านคืนวัน สู่ฝั่งฝันที่คาดหวังอย่างตั้งใจ ***แวะมาทักทายและชื่นชมผลงานครับ
15 พฤศจิกายน 2547 12:38 น. - comment id 370572
จิตใจที่หม่นหมอง... ทำให้มองไม่เห็นทางแก้ไข.. ----------------------------------------- คุณครูสอนภาษาไทย ชื่อ คุณครูจงดี ... เคยบอกกี้ไว้สมัยตอนกี้เรียน ป.6 ค่ะ คุณครูจงดีเขียนไว้ในสมุด friendship กี้จำได้จนขึ้นใจเลย.. อ่านงานนี้ของคุณเรไรแล้ว ทำให้กี้นึกถึงตัวหนังสือของคุณครูจงดีได้ชัดเจนมากขึ้น ยามอุสาสาง... หมอกจาง... ทางกระจ่างชัด.. โห...วันนี้กี้มาดเข้ม..อิอิอิ
15 พฤศจิกายน 2547 12:51 น. - comment id 370582
เอาสปอร์ตไล ไหม ครับ ล้อเล่นอะนิดนึง ไม่ว่ากันนะ อิอิ
15 พฤศจิกายน 2547 13:29 น. - comment id 370616
หน้านี้หน้า.หนาว..เบา.หน่อย.. เรื่องราว...ดีนะ........เอ..อุษาสางๆนี่ มันคุ้นๆ.. เช้าหน้าหนาว ผมไม่ออกจากผ้าห่มหรอก..ทรมานแย่ สวัสดีนะครับ....
15 พฤศจิกายน 2547 14:01 น. - comment id 370638
มาอ่านแล้ว นะครับ
15 พฤศจิกายน 2547 14:07 น. - comment id 370642
อิอิ..แวะมาอ่านค่ะพี่ต่อ แหม..อุ๊ ไม่ถูกกะความมืดเท่าไหร่ แวะมาทักทายเฉยๆ ดีก่า ฮี่ ๆๆ
15 พฤศจิกายน 2547 14:54 น. - comment id 370665
เย็นดีน่ะค่ะ อากาศยามเช้าๆ ...เหมาะแก่การพักผ่อนอย่างยิ่งค่ะ.. ..
15 พฤศจิกายน 2547 16:14 น. - comment id 370716
ฟ้ากว้างใหญ่ทางไกลสุดไขว่คว้า เกณฑ์ชะตาชิวิตไม่คิดฝัน มืดสนิทจิตหวนครวญรำพัน ทางยาวสั้นอย่างไรให้ก้าวเดิน
15 พฤศจิกายน 2547 16:44 น. - comment id 370772
ในหนทางแห่งชีวิตอย่าคิดท้อ คำว่ารอ..อาจเป็นเช่นสวรรค์ จงฟันฝ่าผองภัยไปด้วยกัน คงสักวันสู่จุดหมายแห่งปลายทาง....ฯ มาร่วมเป็นกำลังใจ..ให้กับคุณเรไร..นะคะ.. บทกลอนเพราะมาก..ให้ความรู้สึกของกำลังใจจริงๆ...มาทักทายกันค่ะ..
15 พฤศจิกายน 2547 17:50 น. - comment id 370810
มาเป็นกำลังใจจ้า
16 พฤศจิกายน 2547 00:17 น. - comment id 371019
คุณเรไร ไฟดับหรือหลอดไฟเสียคะ ถึงใช้เทียนไข แวะมาส่งหลอดไฟนะคะ อรุณรุ่ง จะหายมืด ยืดกายเหยียด บิดขี้เกียจ เตรียมตัว ไล่กลัวหนี ตั้งท่ารอ รับความจริง สิ่งดีดี สร้างชีวี ตามใจฉัน สั่งบัญชา
16 พฤศจิกายน 2547 01:03 น. - comment id 371041
คุณ กอกก ฝันดีเลยครับ ขออีกน่ะครับวันหลัง ติดซูมนิดนึง จะแจ่มมาก ขอบคุณครับ คุณ เพราะรัก เป็นเช่นนั้นได้คงดี ขอบคุณครับ คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ บางอารมณ์ก็เขียนไปได้เรื่อยแหละครับ ขอบคุรสำหรับกำลังใจครับ คุณ กีกี้ สงสัยอยากทำเนื้อแดดเดียว ไม่เป็นไรครับ ยินดีที่ทำให้คิดถึงครูน่ะครับ ขอบคุณครับ คุณ แม่จิตร อย่าคิดมาก ขอสัก 1000 แรงเทียนดีกว่าครับ สว่างดี ขอบคุณครับ คุณ ผู้เฒ่า อุษาสวาทไงครับ หนาวนี้ก็รักษาสุขภาพน่ะครับ แต่ที่นี่ร้อนเหลือเกิน ขอบคุณครับ คุณ ผลิใบฯ ขอบคุณ มากครับ ยินดีเสมอ คุณ สาวดำ ขอบคุณครับ อย่าไปกลัวสิ ทำให้ชินกับมันแล้วจะชอบขอบอก คุณ กุ้งหนามแดง นั่นสิครับ ไม่อยากตื่นมาเลย ขอบคุณครับ คุณ คนเมืองลิง ทางข้างหน้ายังอีกไกล ฟ้ากว้างใหญ่ให้ค้นพบ ขอบคุณครับ คุณ ราชิกา ขอบคุณครับ ยินดีมากที่อย่างน้อยพอส่งแรงใจให้ใครได้บ้าง คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ขอบคุณครับ ขอน้อมรับ คุณ เพียงพลิ้ว ปกติใช้ไต้น่ะนี่ รู้ได้ไงว่าใช้เทียน ขอบคุณครับ
16 พฤศจิกายน 2547 10:25 น. - comment id 371143
เมื่อคืนก่อนพี่นั่งคิดเฝ้าขีดเขียน ร้อยจำเนียรกลอนรักสลักหวาน ใส่กระดาษฝากหัวใจให้นงคราญ เป็นพยานความรักของนักกลอน มาคืนนี้พี่ต้องนั่งอย่างเศร้าสร้อย เหลือบเห็นรอยสลักรอนอักษร กลายเป็นกลอนนอนหนาวทรวงห่วงอาวรณ์ สุดถ่ายถอนกลอนรักช้ำโศกคร่ำครวญ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
