ดังลีลาพญาหงส์
ร้าวร่อนดงพญาไหน
สุคนธาอ่าองค์ละไม
เอ่ยเอื้อนนัยหทัยรู้
ถ้อยรำพึงขึงราวฟ้า
รุ่งสางคาใจหดหู่
ฤา วันคืนฝืนชื่นชู
ไยดูเบาคนหม่นรอ
อื่น..ไร้ฤดีที่ว่าง
ระหว่างเราเพียงก้าวต่อ
สิ้นเยื่อใยไม่พึงพอ
ขอรักจนชีวาวาย
ตอบคำถาม...ตามความรู้สึก
จิตสำนึก..ดึก..เผลอแพ้พ่าย
รักจริงหรือไม่..ไม่เสียดาย
ใจนี้ขยาย....ยังดายเดียว
คำประชดกดดันใครหวั่นไหว
คงมิใช่ใจจริงซ้ำยิ่งเปลี่ยว
รอแสนนานปานใด...หัวใจเดียว
ดังเดือนเสี้ยวเกี่ยวฟ้ากระจ่างเพ็ญ
ความรักคือการให้มิใช่รับ
ชนะ...พับพ่ายธรรมดาเห็น
ใครมิรักใช่หนักหนาน่าลำเค็ญ
ขอได้เป็นคนได้รัก..ให้เธอ
๑๑๑๑
25 พฤศจิกายน 2547 00:13 น. - comment id 377358
งดงามอยู่ในวงศ์ พญาหงส์พงศ์ปักษา เป็นเอกสกุณา บ่เสาะหาสิ่งอื่นใด ลีลาที่เยื้องกราย กรีดปีกกรายละมุนไม บินสู่ประตูใจ วงศ์วานหงส์พงศ์เดียวกัน บทกวีงดงามมากครับ

25 พฤศจิกายน 2547 00:37 น. - comment id 377373
แอบมาอ่านคำตอบ คงไม่ว่ากันนะคะ

25 พฤศจิกายน 2547 00:38 น. - comment id 377374
ตอบตามความรู้สึก ว่าคิดนึกคือห่วงหา ทุกวันและเวลา ยังให้มาคำว่ารัก *-*งดงามมากเลยค่ะ*-*

25 พฤศจิกายน 2547 00:55 น. - comment id 377387
ไร้คำถาม...ตามความรู้สึก จิตสำนึกเพียงเผลอใช่แพ้พ่าย รักเกลื่อนตัว เคลียใจใยเสียดาย ลบเลือนหาย ก็เท่านั้น สำคัญใด

25 พฤศจิกายน 2547 07:13 น. - comment id 377500
มาเป็นกำลังใจให้นะ

25 พฤศจิกายน 2547 08:49 น. - comment id 377520
คำถามของหัวใจ..หาคำตอบได้ไม่ง่ายเลยนะคะ จนกว่า ณ ช่วงเวลาหนึ่ง มีอะไรมาสะกิดหัวใจและตอนนั้นเราจะพบคำตอบที่ต้องการ พร้อมกับให้เหตุผลกับสิ่งที่หาเหตุผลไม่ได้ คิดถึงพี่กานต์ค่า อรุณสวัสดิ์นะคะ

25 พฤศจิกายน 2547 08:51 น. - comment id 377523
หัวใจที่รอคอยใครสักคน คุณเคยรู้สึกไหม ...อืมมม !! ... เคยค่ะ และลืมไปแล้ว

25 พฤศจิกายน 2547 13:20 น. - comment id 377722
บทสุดท้ายนี่...ถูกใจมากค่ะ ......................................... ลี่...ผู้มาเยือน .

25 พฤศจิกายน 2547 14:34 น. - comment id 377817
อืม.....ตามเจอแล้ว

26 พฤศจิกายน 2547 14:53 น. - comment id 378637
อ่านแล้วสัมผัสกับความอ่อนไหวพริ้วแผ่ว มากเลยครับ.......ยอดเยี่ยมมากขอชื่นชม ๚ะ๛ size>
