20 เมษายน 2560 20:36 น.
plaing_piu
กระดาษถูกทิ้งเกลื่อนไป ไม่แปลกอะไร เป็นเรื่องปกติ ไม่ว่าที่ไหน ในบ้าน ในโรงเรียน สถานที่ทำงาน แม้แต่ในป่าเขา..ทะเลสุดขอบฟ้าไกล....
แต่แผ่นนี้ไม่ปกติ มีหัวใจคนหนึ่งถูกเมินทิ้งไปด้วย
ลองดู....
........หัวใจฉันมันคนซื่อซื่อ
สื่ออะไรไม่ได้มากหรอก
ฉันเป็นแค่พียงคนบ้านนอก
กลับกลอกหลอกตัวเองไม่เป็น
พบเธอค่ำคืนว่างเปล่า
เดือนดาววาวเงาพราวเห็น
ความจริงไม่รู้ร้อนเย็น
ยังเพ็ญกระจ่างกลางใจ
คุยกันได้ไหม..ใครทัก
รักเริ่มเช่นว่าฤาไฉน
กลอนเหงาเศร้าเพราะกระไร
รู้จักกันได้ไหม...มิตรไมตรี
สิ่งดีมีกันฝันรู้
นัยอยู่ในจิตคิดถี่
ลูกผู้ชาย..จำคำนี้
มิใช่คนดีพิเศษ...ใคร
พบกันพลันพรากจากง่าย
เสียดายวันเก่าเราใฝ่
เคยรื่นคืนค่ำ..ทำไม
ไม่ต่างกระดาษถูกทิ้ง
.......
4 มีนาคม 2550 07:54 น.
plaing_piu
คนโสด....
ในสายตาคนทั่วไปอาจมองว่าชีวิตช่างมีความสุข เป็นอิสระ ไร้ห่วง ไร้พันธะและไร้นิวรณ์
เราอาจเคยได้ยินบ่อยๆจากคนไม่โสดมากมาย ว่าอยากกลับไปใช้ชีวิตโสดแบบว่า หรือเป็นโสดแบบนี้ก็ดีแล้ว จะหาเหาให้ตัวเองทำไม เรียกว่าคนในอยากออก คนนอกอยากเข้า อะไรทำนองนี้ด้วยกระมัง
คนโสดที่ว่า ท่านอาจเห็นเป็นการใช้เวลาความโสดที่น่าคุ้มค่า น่าอิจฉากับการเสพสุขในชีวิตที่ช่างสำราญเริ่งร่าทุกวันได้เหมือนไม่รู้จักเบื่อ ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ไม่มีอะไรในใจ มีความสุขในแวดวงสมาคม สถานที่ท่องเที่ยว แหล่งบันเทิง ร้องเพลงในคาราโอเกะที่กำลังนิยมกัน...
ความสุขที่เห็น บทเพลงที่ได้ยินเสมือนรางวัลที่ให้แก่ตนเองฉะนั้น ที่สุดแล้วอาจเป็นเสียงหัวเราะทั้งน้ำตาก็ได้ ใครจะรู้
ชีวิตโสด คนโสด ก็เหงาเป็นนี่นา ว่าไหม...
(เก็บได้จากเศษกระดาษถูกทิ้งริมหนองน้ำเชิงดอยตอนต้นร้อนปลายกุมภาพันธ์ 2550 )
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
หน้าส่วนตัว
2270
