30 ตุลาคม 2547 20:06 น.
plaing_piu
ฝากใจใคร่ถาม..คนดี..ที่เคยประจักษ์
อยากรู้ความรักของเธอซ่อนอยู่ที่ไหน
ยังมีเหตุผลเล่ห์กลยอกย้อนอันใด
ไม่อยากร้องไห้..ปวดใจกับความรักลวง
ความรักคนหนึ่งไม่ครึ่งความจริงนิ่งหา
กี่คำซ้ำว่าน้ำตามิกล้ารินร่วง
หากใจไม่รักใคร่หักใจสิ้นทั้งปวง
ในใจห่วง..หวง..ไม่ทวงสิทธิ์ล่วงเกินจริง
คนดี...ที่เคยประจักษ์หวานรักต้องจิต
ดังภาพนิมิตสนิทในใจทุกสิ่ง
วันคืนรื่นห่มรักชมฟ้าแนบแอบอิง
ใจหาย...กลายทิ้งสิ่งดีดีไม่มีแล้ว
ฝากคำข้ามฟ้าโหยหาใช่ว่าโหยไห้
หยั่งรู้หัวใจละไมถวิลดวงแก้ว
คงไม่กล้าหวังรักยังบรรเจิดเพริศแพร้ว
ใจใครแน่แน่ว..คิดแล้วแผ่วฝืนกลืนคำ
รักเอยประจักษ์แน่นหนักไยมิสนิท
ใจรวนหวนคิดคงผิดนิ่งฝืนกลืนกล้ำ
รักไม่ประจักษ์แท้ผลักไสใจกล้าทำ
พอแล้วเจ็บจำคำหวานนานชอกชาชิน
รักประจักษ์...แท้ไม่ประจักษ์ยิ่งหักจิต
สายใยชีวิตลิดรอนน้ำใจสุดสิ้น
ฝากใจใคร่ถามความรักความหลังพังภินท์
ตราบฟ้าดินสิ้นอยากยินความจริงจากใจ
๑๑๑๑๑๑๑
28 ตุลาคม 2547 00:04 น.
plaing_piu
ใครร่ำถ้อยร้อยคำย้ำสะอื้น
ลืมสิ้นฝันวันคืนเคยรื่นหลง
ลบทุกสิ่งจริงในใจจำนง
รักจบลงตรงหน้าสั่งลาใคร
รู้สติ..ศีล..ปัญญาพินิจ
จะพลาดผิด.คิด.ทำ..ถลำไฉน
เพรงกรรมดี..คน..ที่เดิน..มิเกินไป
ยังหวาดตัวกลัวอะไร..ใจเรางาม
จากดวงใจใสซื่อสื่อพิสุทธิ์
มิยื้อยุดหัวใจใช่มองข้าม
ต่ำเพียงดินถวิลท่าสุดฟ้าคราม
รู้คำถามนัยความคิด.....ฉันผิดเอง
อยากให้รู้..อยู่ในใจเสมอ
มิได้เพ้อพร่ำหลงทะนงเก่ง
รู้ตัวตนคนวาจานักเลง
ไม่มีเพลงหวานไหวเหมือนใครมี
หากผิด...คงตรงซื่อ...เกียรติศักดิ์
มิคิดผลักใจไหวไปทุกที่
รักเพียงหนึ่งพึงพอไม่ขอมี
ให้เอ่ยกี่คำซ้ำ....ไม่จำเป็น
ฝนสั่งลาฟ้ามัวสลัวหมอก
ใจคนบอกลาง่าย....เจ็บ..ใครเห็น
หนาวกรายร้ายกล้ำกลืนฝืนยากเย็น
รักลำเค็ญเช่นนี้.....อย่ามีเลย
๑๑๑๑๑๑๑
17 ตุลาคม 2547 17:57 น.
plaing_piu
ฟ้าดินครวญหวนไห้มิได้ดอก
ใจคนหลอก..บอกนัยไหวสะอื้น
ผิดอะไรไยยื้อยุดรื้อฟื้น
ไม่อยากฝืนกลืนกล้ำเปลืองน้ำตา
เจ็บที่ใจใครเจ็บคำเหน็บรัก
เจ็บที่ใจใครหัก...ใครหนักหนา
เจ็บที่ใจใครเย้ย..ผรุสวาจา
เจ็บที่ใจใครว้าเหว่......ระทด
หวานเวลาพาพบ...จบเพียงนี้
สิ่งดีดีในใจเจ็บคงเก็บกด
น่าถนอมยอมร้ายไฉนประชด
ทรยศกบฏใจ........ผู้ใดกัน
ความแตกต่างห่างเกิน...ใจเมินหาย
ลืมเสียดายวันคืนสุข...กลืนกลั้น
สิ่งตอบแทนแน่นค้างคือรางวัล
ความผูกพันสั้นสั้น....แค่นั้นเอง
สิ้นเยื่อใยไม่รัก..อย่าหักล้าง
คำจาก..วางขวากคมร้ายข่มเหง
ความรู้สึกยังลึกซึ้ง..ไม่ถึงเพลง
ใจนักเลงเพลงยาวเจ็บ....หนาวร้าย
เจ็บเพราะใจใครเจ็บ...จำเก็บรัก
รู้แน่นหนัก..รู้รัก..วาง...อย่าห่างหาย
ถนอมมิตรสนิทใจไม่เพาะร้าย
งามความหมายได้ความรัก....ความดี
.................
14 ตุลาคม 2547 01:21 น.
plaing_piu
เจ็บ...วันคืนกลืนกล้ำอกร่ำร้อง
เคียงพี่น้องผองยากสู้ตากหน้า
ไม่คิดถึงตัวเองเกรงอาญา
ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย
บทบาทปองกองหน้ากล้าต่อสู้
สำนึกรู้ตัวตนคนยุคใหม่
เผด็จการสันดานดิบผลาญไทย
มิเคยมีที่ไหน..ให้..จำนน
ประวัติศาสตร์สาดเลือดล้างเชือดเฉือน
การเมืองเตือนสติเลศกลเหตุผล
ทอดเวลาหาวิธีตีแยบยล
เดือนตุลา..ประชาชนล่วงหล่นราย
ดอกไม้ร่วงห้วงหาวร้าวสวรรค์
พรากคืนวันสรรค์สร้างเส้นทางหมาย
หัวใจคนรักเก็บเจ็บเจียนตาย
สื่อความร้ายไหว้ความดีคนที่รัก
คารวะวีรชาติพิลาสพลี
วาทกวีลีลาแน่นแค้นประจักษ์
ดอกไม้บางต่างพรรณพิสุทธิ์ลักขณ์
คนอยู่หลังยังตระหนักความรักเธอ
ขอสืบสานเจตนาวีรภาพ
ประชาธิปไตยทาบไทยเสมอ
ดอกไม้บานประทินแผ่นดินเธอ
โอ้ละเหนอ....ดวงตุลา..นิทรา เทอญ
.................
9 ตุลาคม 2547 16:47 น.
plaing_piu
ความรู้สึก....ดึกสะอื้นวันคืนหนาว
มองแสงดาวสาวประกายคลี่คลายหมอง
แค้นตุลาน้ำตาหลั่งยังเรียกร้อง
ดวงใจผองน้องพี่มิซบเซา
หอมดอกไม้ไร้นามในความมืด
ใครชาชืด..ชัง..ชินหมิ่น..ว่างเปล่า
กระหน่ำเยาะเพาะคำป้ายสีร้ายเร้า
กระเทือนเท่าแผ่นดินถล่ม..สู้ข่มใจ
หกตุลาดาราดับเดือนลับร่วง
เผด็จการลุล่วงล้อมปราบใหญ่
ยุติดอกผลประชาธิปไตย
ชูธงชัยไสวฆ่า...กลางนาคร
ย่ำพระสยามเทวาธิราช
ทราม..บังอาจประกาศศาสนาสอน
ฆ่าเลือดไทยไม่บาปซ้ำย่ำศพซ้อน
เผาไฟฟอน..ยิ้ม..สอนคน..ตนนักบุญ
ละครคิดปิดฟ้าด้วยฝ่ามือ
โลกเล่าลือคือสามานย์..ประจานหนุน
หลอกโคลนตมงมงายเห็นเป็นบุญคุณ
แท้...หมกมุ่นทำร้ายแก่เพศแม่มัน !
ดอกไม้ไร้นามนี้พิสุทธิ์แรก
บานผลิแตกดอกผลสู้ทนกลั้น
ดารดาษสะอาดคามงามคืนวัน
ร้อยใจพันผูกแนบสนิทประชา
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1518
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
