หน้าส่วนตัว
ลมแล้งเริ่มแห้งร้อนตอนกุมภะ
รื่นผกาก่อนราโรยคนโหยหา
สะอื้นอกวิตกเอ่ยคนเคยมา
วันนี้ไยหนีหน้า....ร้างลาจริง ?
ความรู้สึกสัมผัสคำปัดว่า
ผ่านเวลารู้อะไรในอกนิ่ง
เหตุผลใดไม่สำคัญ...จากกันจริง
เก็บทุกสิ่งสงสัยทำไมกัน
รักมีเพื่อผูกพันมิ่งขวัญเรือน
งามเสมือนเดือนดาวพราวฟ้ามั่น
มิอ่อนไหวเย็นเยียบยิ่งเงียบงัน
เรียนรู้วันคืนขึ้งซึ้งดีร้าย
สื่อสายใจให้เธอเสมอฟ้า
สูงค่าดาราเดือนมิเลือนหาย
สู่สวรรค์ครรไลไม่วางวาย
ตราบฟ้าดินสลาย....มิอายตน
แล้งพฤกษาราโรยรักโหยไห้
เดือนดาราเต็มตาไม่นาน..ไกล..หม่น
ขื่นน้ำคำทิ่มตำใจใครนิ่งทน
เจ็บ..มิหล่นจากฟ้า..แล้ง..พาร้าว
ช่อเหลืองร่วงพวงระย้าจะยับ
อกคนอับจนง่ายเจ็บปลายหนาว
จำลมแล้งแห้งตายมาหลายคราว
รักเคยก้าว..คราวนี้...ไม่มีรอย
............
plaing_piu 1 ก.พ. 2548 21:51 น. - ID 70420 
1536
5
0
1 กุมภาพันธ์ 2548 22:45 น. - comment id 418563
รักเคยก้าวคราวนี้มีแต่ถอย ด้วยคนที่รอคอยมั่นห่วงหา กลับมาร้างไกลลับไม่กลับมา เหลือไว้เพียงคำว่ายังอาลัย *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานค่ะ*-*
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:03 น. - comment id 418669
สื่อสายใจให้เธอเสมอฟ้า สูงค่าดาราเดือนมิเลือนหาย สู่สวรรค์ครรไลไม่วางวาย ตราบฟ้าดินสลาย....มิอายตน ชอบบทนี้จังค่ะ ภาษากับจังหวะเพราะดี
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:40 น. - comment id 418700
รักมีเพื่อผูกพันกระชับจิต ดุจชีวิตมีร่าเริง สนุกสนาน มีออดอ้อน อ่อนไหว แลอ่อนหวาน ทั้งใจสลาย โศกเศร้า และอาดูร
2 กุมภาพันธ์ 2548 08:22 น. - comment id 418731
ช่อเหลืองร่วงพวงระย้าจะยับ อกคนอับจนง่ายเจ็บปลายหนาว จำลมแล้งแห้งตายมาหลายคราว รักเคยก้าว..คราวนี้...ไม่มีรอย ชอบบทนี้มากเลยค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 11:09 น. - comment id 418798
มองกิ่งก้านคูนเก่าจากเหง้าราก ทุกทุกปียังฝากดอกเหลืองสวย ในแล้งลมแล้งนักความร่ำรวย แล้งจากส่วยบรรณาการจากบ้านไกล ฤดูกาลเปรียบไว้วัยชีวิต ไม่สถิตอยู่ยั้งต้องพังไหว เพียงครู่ครั้งเปลี่ยนโลกโตรกพงไพร เปลี่ยนชีวิตจิตใจก็เพียงนั้น คูนดอกหนึ่งปลิวว่อนจากท้องนา ปลิวจากป่าเมืองแล้งสู่แสงสรรค์ เพียงลมแล้งพัดว่อนในรอนวัน จะพัดคูนดอกนั้นกลับไปเนาว์ ดอกข้าวดอกนี้เมื่อได้พิจารณางานอย่างตั้งใจก็พบว่า ช่างเป็นดอกข้าวของแผ่นดิน น่ายกย่องครับ
2 กุมภาพันธ์ 2548 21:47 น. - comment id 419213
มาอ่านค่ะ เพลงผิว
2 กุมภาพันธ์ 2548 22:53 น. - comment id 419262
มาอ่านด้วยครับ :]
3 กุมภาพันธ์ 2548 00:36 น. - comment id 419345
..ยิ่งอ่าน .. ก็ ..ยิ่งเศร้า ..
เป็นเหมือนเงา .. ใจโหยหา ..
ลมแล้ง .. ก็พัดมา..
หลั่งน้ำตา .. เธอจากไกล ..
ดอกสีเหลือง .ล่วงหล่น ..
สับสน .. เกินแก้ไข..
เหนื่อยล้า .. หรืองัย..
แค่หัวใจ .. ที่เดียวดาย ..
บทกวี .. ไพเราะ .. มากเลยคะ ..
เรน .. ขออนุญาต ... หัดแจม .. นะคะ ..
...
8 กุมภาพันธ์ 2548 19:58 น. - comment id 422259
เพราะจังเลย ค่ะ ^_^ บัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
