นั่งเปล่าเปลี่ยวเดียวดายปลายท้ายหาด หวังแสงสาดทอดผ่านความเหงาเห็น ให้ความเหงาแห้งไปหายลำเค็ญ นำทุกข์เข็ญในชีวีหลีกหนีไกล นั่งมองคลื่นซัดสาดกระเซ็นทบ ช่วยสงบจิตเย็นหมดอ่อนไหว กำหนดจิตไม่คิดตามสงบใจ อีกนานไหมใจเลิกว้าระทมทน เจ็บปวดแปลบไม่รู้เหตุ ฤ ไม่คิด ว่าชีวิตอนิจจาปลงสังขร มีเกิดดับเก่าใหม่อย่าอาวรณ์ ละลดน้อมกายาฝากปฐพิน อยู่กับใจอยู่กับตนกับความคิด อย่าหงุดหงิดงุ่นง่านใจถวิน ทำความดีให้ได้เป็นอาจิณ น้ำไหลรินเย็นฉ่ำรดจิตตม บอกตัวเองต่อแต่นี้เริ่มต้นใหม่ ที่ผิดไปเหมือนสายน้ำรสขื่นขม ตอนจากนี้สายธารรสหวานนม ฉ่ำชื่นสมจิตปองพ้องใจกาย
nuclear_life 14 มี.ค. 2548 21:46 น. - ID 72751 
1039
3
0
14 มีนาคม 2548 22:12 น. - comment id 439134
ฤ เพราะคิดจิตเศร้าเหงาไม่สร่าง ช่างอ้างว้างในใจไม่เคยหาย หรือจะเป็นแบบนั้นจนฉันตาย จงจะสายเกินกว่ารักษาใจ เรื่องเดียวกันไหมน้าน้องตาล
15 มีนาคม 2548 12:27 น. - comment id 439332
เหอๆเรื่องเดียวกันก็ได้ค่ะ ^^ กะจะเฉาจนตายเลยเหรอค่ะ ฝากตาลรดน้ำก็ได้นา
15 มีนาคม 2548 13:06 น. - comment id 439354
โห...ทำไมชีวิตมันหนักหนาสาหัสอย่างนี้ละคะน้องสาว ไม่เป็นไร เริ่มใหม่ ๆๆๆๆ จ๊ะ ^__^
16 มีนาคม 2548 19:57 น. - comment id 440077
เหอๆ ขอบคุณค่ะพี่เปิ้ล พี่สาวตาลน่ารักจริงๆๆ หอมหน่อยได้มั๊ยเนี๋ย
19 มีนาคม 2548 16:55 น. - comment id 441409
อ่านแล้วอยากจาร้อง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
