ในกระจกบานใหญ่

nuclear_life

เคยรู้สึกหรือไม่ว่าบางครั้งสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าไม่ดีพอ
เคยคิดหรือไม่ทำไมเราถึงไม่พอใจในสิ่งที่ได้
เคยคิดหรือไม่ทำไมเราไม่พอใจในสิ่งที่มี
อาจเป็นเพราะความกระหายในความต้องการที่ไม่สิ้นสุด
นั่น   ช่องเล็กๆที่เพ่งมองแล้วรู้ว่าเป็นประตูสู่ความเจ็บปวด
หลายครั้งหลายหนที่เราต้องเจ็บเพราะสิ่งที่เราต้องการ
บางคนยังขอเจ็บ ขอทนต่อไป
แต่แปลกที่อีกหลายคนขอยอมแพ้
ถอยหลังกลับ
ฉันด่าตะโกนใส่หน้าคนเหล่านั้นอยู่ในใจว่า
ไอ้พวกขี้แพ้ ทำไมไม่สู้  ทำไมไม่ทำฝันของตัวเองให้เป็นจริง
กะอีแค่บอกรัก                  ยากนักรึไง
หลายต่อหลายคำที่หยาบ...แข็งกระด้าง พรั่งพรูออกมาจากสมอง
ไม่แข่งยิ่งแพ้ เอย        ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้       ถ้าไม่บอกแล้วเค้าจะรู้เหรอ
จะกลัวทำไม       โอ๊ยเรื่อง ประติ๋ว
เปลี่ยนมากรักคนที่เค้ารักเราได้แล้ว   ไม่นานก็ทำใจได้
คนมีคนเดียวในโลกรึไง    น่าเบื่อจริงๆ
แต่รู้รึป่าวว่าคนที่ฉันพูดด้วย มีอาการกลับมาอย่างไร  
หยาดใสๆหยดลงอาบแก้ม พูดช้าๆว่า ชอบ.....มาก
ยัยโง่เอ๊ย
แต่แปลกที่.....เจ็บ
ฉันคงไม่รู้สึกเจ็บเท่านี้ถ้าคนตรงหน้า....
ไม่ใช่ภาพสะท้อนจากกระจก............ตัวฉันเอง  ยัยโง่