หน้าส่วนตัว
สายลมผ่านย้ำใจใครตลอด
เสียงใครพลอดรักฝันคืนวันไหว
มาตัดรอนความหลังสิ้นทั้งใจ
ลมร่ำไห้..ดอก.ใบหลิวปลิวร่วงราย
เดือนแรมราคืนสงัดอกกลัดหนอง
สิ้นใบตองตึงห่อร่างอย่างเคยหมาย
สะอื้นอกสะทกหนาวร้าวใจกาย
เปลี่ยวมิวายเจ็บคำย้ำฝากลม
อกคนอื่นชื่นอุ่นใครกรุ่นหอม
ไม่แม้นดอมพยอมยากเกินจักข่ม
เอื้อมสุดสอยลอยสุดไกลไม่น่าชม
เพียงสายลมพัดผ่าน...ไม่หวานซึ้ง
มืดสนิทนิทราผวาดึก
ฟ้าพรายประกายพรึกไห้นึกถึง
เจ็บสนิทติดในใจรัดรึง
สิ่งที่พึงหวังพึ่งหายกับสายลม
รักมิใช่สายลมพลิ้วพรมครู่
รักมีอยู่ในใจนวลใคร่ห่ม
รักมิใช่ของเล่นเช่นคารม
รักดังลมหายใจใยชีวิต
สงบนักรักเอยรำเพยผ่าน
เคยมานานหวานขมรู้ข่มจิต
ยินดีนักรักใครไร้มืดมิด
อย่าทำผิดซ้ำสอง....มิต้องการ
๑๑๑๑๑
plaing_piu 5 พ.ค. 2548 13:00 น. - ID 75474 
1174
3
0
5 พฤษภาคม 2548 14:25 น. - comment id 462399
ดอกหลิวร่วงอีกแล้ว ขอเก็บได้ไหมคะ สวยจัง:) ใครน้อคือสายลม อยากรู้จัง:)
5 พฤษภาคม 2548 18:46 น. - comment id 462494
รักไม่ใช่แค่คำพูดพิสูจน์ยาก มีสิ่งมากหลากหลายได้ปัญหา แต่ยามรักสงบมักพบพา สิ่งหรรษาเสมอจึงเผลอชมแต่งได้ดีค่ะ
5 พฤษภาคม 2548 23:01 น. - comment id 462575
สายลมพัด พัดผ่านไป แห่งไหนเล่า
เคยหยอกเย้า หยอกเอิน กลับเหินห่าง
ลืมคืนวัน ลืมคืน รักจึงจาง
รักจึงร้าง ลาไป กลับหายลม
ขอแจมนิด ๆ ค่ะคงไม่ว่ากัน
6 พฤษภาคม 2548 23:56 น. - comment id 463043
.......ใครหว่า คือ สายลมที่พัดผ่านมา ผ่านแล้วก็ผ่านเลยไป ใยไม่หวนคืน ทำให้คุณเพลงผิวต้องสะอื้นไห้........
12 พฤษภาคม 2548 05:18 น. - comment id 465555
1........ โดยธรรมชาติ น่ะ..เกิด ดับ... เก็บได้ ไม่ห้าม..... นั่นสิ.........ใครหนอ
12 พฤษภาคม 2548 05:20 น. - comment id 465556
2.......... ครับ ก็หวัง.....
12 พฤษภาคม 2548 05:22 น. - comment id 465558
3............ ยินดี ๆๆ...........
12 พฤษภาคม 2548 05:24 น. - comment id 465559
4.............. นั่นสิ ๆๆๆ......... อาจแถวๆนี้ก็ได้นะ .....
11 ตุลาคม 2550 04:47 น. - comment id 769184
"ลมพัดผ่านฟ้า"???? ...๐ หรือไม่แจ้งแสดงภักดิ์เกินหักอก ชื่อนี้หรือ...มายก ว่าแปรเสน่หา ที่ยอมเป็นเพียงแค่"ลม"ระทมมา หรือไม่รับรู้ว่า...ขื่นน้ำตามาเท่าไร ...๐ เพียรพร่ำเพ้อรำพันถึงจันทร์แสง ถ้อยทีแจ้งแกล้งรังแกกันใช่ไหม แล้วตอกย้ำทุกคำมั่นจันทร์ใจ คอยผลักไสกีดคนไกล...อย่าใกล้เกิน ...๐ ยอมสิ้นแล้วทิ้งแพรวช่วงเป็นดวงแก้ว เคยแน่แน่วถือดีปรี่ตื้นเขิน ยอมเพียงขอข้างเคียงอย่าเลี่ยงเดิน เป็นคู่เพลินคิดครวญทุกถ้วนยาม ...๐ จึงเป็น"ลมพัดผ่านฟ้า"...แต่ครานั้น คือกำนัลปั้นปลอบประโลมหวาม คือปรารถนาเพียงแต้มยิ้มพิมพ์ใจงาม คือคำตอบทุกคำถามท่ามโลกย์ร้อน ...๐ เพราะรับนัยใครหนอคอยก่อสร้าง ทั้งกีดวางขวางกำแพงพร่ำแจงสอน "พี่"คือ"พี่"ไม่มีใจให้แน่นอน ทั้งเร้นรอนลี้หลบหายทิ้งดายเดียว ...๐ รอคอยถ้อยทอพะนอเพ้อ รอแม้เก้อยังรอร้างแม้คว้างเหลียว รอทั้งทั้งฝังคมคำกระหน่ำเคียว รอยังรอแม้กราดเกรี้ยว...เกินเยียวยา ...๐ ในความขมกลับซับตรม ปมสงสัย คนทิ้งไปไยตรอมกรอมรักษา ยิ่งว้าวุ่นยิ่งห่วงหวงคนไกลตา ป่านนั้น...ใครจะมาคอยข้างเคียง ...๐ ไม่ให้รักไม่ให้ฝันเคยรั้นหรือ ลมหมายคือลูบปลอบประโลมเสียง ไม่มีร่างพรางอยู่ใกล้ก็พอเพียง ใจเก็บเลี่ยงเจ็บเรื้อนี้เพื่อใคร ...๐ น้ำคำเศร้าเร่าระบมจมจันทร์เจ้า เป็นเศษเงาดาวดวงเกินช่วงไสว ยังยินดีรับฟังเพี้ยงเคียงข้างใจ หวังแต่ให้พบสุขรับทุกข์เอง ...๐ นี้หรือคือคำพ้อรอประนาม ในปมความที่แสดงแกล้งข่มเหง ผลักไสไล่ "ลมผ่านฟ้า"สิ้นใยเพรง กรีดคำเร่งขาดคว้างสร้างสากรรจ์ ...๐ รู้หรือไม่ใจแหลกร้าวคราวนั้น โทษในทัณฑ์พันหมื่นคนอื่นสรร มิแตะต้องปลายใจในร้อยพัน คนสำคัญเพียงหนึ่งคนปล้นชีพไป ...๐ หรือไม่รู้ผู้มีสิทธิ์ลิขิตได้ คือบางใครที่ครวญรักแต่ผลักไส คนที่หาความ"ลมผ่านฟ้า"สิ้นเยื่อใย แต่หนึ่งใครป็น"ลมปรวน"ไม่หวนเลย ...๐ ทรมานมานานเนิ่นเกินนับช่วง "ลม"ไหนล่วงละร้างอย่างวางเฉย ความรู้สึกลึกล้ำย้ำค่าเคย รักรำเพยเอยรักอยู่เพียงผู้เดียว
14 ตุลาคม 2550 10:01 น. - comment id 770771
9... ลมพัดผ่านฟ้าใดสงสัยนัก ไยรู้จักว่าลมปรวนมิหวนหา ลมรำพึงถึงฟ้าสางสว่างตา มิเคยว่าสาใจ...เจ็บใครรู้
28 ตุลาคม 2550 07:12 น. - comment id 778488
9... ลมพัดผ่านฟ้าใดสงสัยนัก ไยรู้จักว่าลมปรวนมิหวนหา ลมรำพึงถึงฟ้าสางสว่างตา มิเคยว่าสาใจ...เจ็บใครรู้ . 14 ต.ค. 50 - 10:01 IP 125.25.26.210 ............................................................... ...๐ ลมพัดผ่านฟ้า...ไยสงสัยนัก ฤๅจะผลักไสอีกครั้งยั้งว่าฝัน ไม่รู้จัก ไม่ใช่คนที่ผูกพัน คนรำพันกลั่นถ้อยเหมือนฟั่นเฟือนมา ...๐ เรื่องราวที่ร้าวผ่านในกาลก่อน สองคนย้อนระลึกรู้นัยผวา ใครอื่นไหนจะเข้าใจในกานท์ตรา ไยซ่อนกว่าจะพานพบหลบหลอนใคร ...๐ หากแม้รู้สักนิดเพียงคิดเอ่ย หากเฉลยยามวอนถามความหวั่นไหว หากยอมอยู่เคียงข้างไม่ร้างไกล หากจอมใจไม่ผลักไส..ไยจะลา ...๐ เพราะวู่วามตามหาตารอคอย เพราะน้อยใจแสนเจียมตนรนหนักหนา เพราะกลัวพี่จะรังเกียจในแววตา เพราะเขลาเบาปัญญาอย่างดื้อดึง ...๐ ใครหนอรอนซอนซบหลบไม่ห่าง ใครหนอร้างคนร่ำหาเกินคว้าถึง ใครกันที่ทิ้งให้รอพ้อรำพึง ใครเพียงหนึ่งที่กำหัวใจไว้ทั้งดวง ...๐ แล้วเก็บงำจำจองนัยดวงใจร้าว ฤๅเลือนคราวครั้งสองใจแหลกใหญ่หลวง ถือทะนงจงใจคร่าใจสองดวง แม้วอนทวงถามถึงยังปึ่งไกล ...๐ นี่ไงลมพัดผ่านฟ้าในครานั้น ยอมยกปันวิญญาณ์กลายคนได้ เหลือแค่เพียงธาตุอากาศมาตรพร่างใคร เกรงหัวใจจะก้าวเกินคนเมินมอง ...๐ อย่าเพียรปัดปฏิเสธเวทนาบ้าง จะแรมร้างอีกครั้งทั้งใจหมอง อย่าพลิกความตามตาเห็นเล่นตามปอง สงสารน้องที่เจียนดับกับใจตาย ...๐ ขอยืนยันในมั่นรักภักดิ์ตรงนี้ แม้ไม่มีคนรับรู้ว่าใจสลาย เพราะไม่อาจจะแปรไปตามกาลกลาย แม้จะพ่ายคำพี่ร้างเราต่างกัน ...๐ ขออวยพรด้วยชีวิตหมดจิตใจ ขอสดใสพบสุขอย่างที่ฝัน ขอ.ยอมพ่ายเกรงพาทุกข์มาให้กัน หากนิรันดร์ใจฝากไว้ไม่ขอคืน...ฯ
29 มีนาคม 2551 14:01 น. - comment id 835537
11... จะฟั่นเฟือนบิดเบือนใจผลักใครส่ง สิ่งดำรงคงเห็นเป็นไฉน สงสารเอยรำเพยพัดรักขัดใจ อย่าร่ำไรคนไม่ดีที่สุดเลย
7 เมษายน 2551 05:03 น. - comment id 837316
...๐ ยอมสิ้นทุกคำแล้วนัยแนวกั้น อย่าสงสารคนฟั่นเฟือนเลื่อนเปื้อนหมาย เป็นเพียง"ลม"จะเป็น"ลม"จนวางวาย ยอมพ่าย...ยอมกรายไกลอย่างใครเมิน ...๐ เมื่อไม่มีวาสนาค่าไม่เหลือ เกินจะเรื้อรั้งคนไกลใจห่างเหิน แม้ไม่ลาชะตาก็สั้นหมดวารเดิน เพียงอยากลาอย่างเหลือเกิน...ก่อนเดินทาง... Any time Any way I'll bless you Always
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
