ฉางน้อย

26 สิงหาคม 2548 19:18 น. - comment id 508795

.....ศิลปิน จรจัด ใช่วัดที่หน้าตา ฮี่ ฮี่ เข้ามาอ่านเจ๋ยๆอ่ะค่ะ 
....อ่านกลอนนี้แล้ว ทำให้คิดถึงเพลง ขอทานน้อย ของมาลีฮวนน่า เพลงนี้เหมาะมาก กับศิลปินจรจัด  เพลงเพราะค่ะ กลอนก็เยี่ยมค่ะ  ฮื่อ จริงๆนะ 

สาว พฤษภ

26 สิงหาคม 2548 21:23 น. - comment id 508823

มาเปิดหมวกแถวบางกะปิหน่อยนะ จะเลี้ยงข้าวพี่ชายหนึ่งมื้อ แลกกับเพลงโปรด 1 เพลง

\"ทะเลใจ, คนไกลเบอร์เก่า, กลับบ้านเราเถอะน้อง, ร้องไห้กับฉัน, สวรรค์บ้านนอก,\"

สาว พฤษภ

26 สิงหาคม 2548 21:32 น. - comment id 508830

ชอบรูปประกอบมากเลยพี่
เหมือนกิ๊กเก่าอ่ะ 
แต่ชอบกลอนมากกว่า 
น่าเป็นเพลง จะรอฟังนะคะ

ร้อยฝัน

26 สิงหาคม 2548 23:57 น. - comment id 508890

บินเดี่ยวหมื่นลี้

27 สิงหาคม 2548 08:43 น. - comment id 508957

สหาย..ครั้งหลังสุดที่จำได้ว่าเล่นเป็นกีต้าร์เป็นเรื่องเป็นราวหลังจากที่แยกวงกันก็ประมาณ 2531ื หลังจากนั้นก็แทบจะไม่ได้เล่นเลยไม่รู้ว่าตอนนี้หากให้เล่นคงต้องเคาะเอาดีดคงไม่เป็นเรื่องแน่ๆ...อิจฉาแต่เพื่อนที่เอาดีด้านนี้จนออกเทปและแตกวงกัน..ไม่ได้โม้นะเจ้าแจ๊ค(กีต้าร์)และเจ้าหมูอ๊อฟ(เบส)วงฟลายนะเพื่อนเราเองตอนอยู่เชียงใหม่เล่นอยู่วงน้ำพุนะ...แต่สุดท้ายก็แยกวง...

ลี่...ชวนมาเยือน

27 สิงหาคม 2548 09:28 น. - comment id 508964

ลี่เคยเห็นนักดนตรีท่านหนึ่งเล่นกีตาร์
ตอนมีงานปิดถนนคนเดินที่ถนนพระอาทิตย์

ภาพที่เห็นคงคล้ายๆ กับที่คุณมนต์กวีพรรณนาไว้
ท่านนี้  สะพายเป้  พร้อมกีตาร์คู่ใจ  
เดินทางเล่นดนตรีทั้งใน และ ในต่างประเทศมาหลายแห่ง

สายเสียง...ที่เรียกรอยยิ้มจากผู้ผ่านทาง
และวางเงินลงในกระเป๋าใส่กีตาร์อย่างบรรจง...ก่อนจะเดินจากไป
..............................................................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.

แก้วประเสริฐ

27 สิงหาคม 2548 11:40 น. - comment id 508999

  อ่านงานคุณแล้วให้รำลึกนึกถึงคุณเรไรแห่งบ้านกลอนไทย
เขาจะมีลักษณะที่คุณเขียนไว้เลยครับ หัวใจเขาอยู่ที่ดนตรีกีตาร์เป็นส่วนใหญ่ครับ

                     แก้วประเสริฐ.

ชลกานต์

27 สิงหาคม 2548 16:14 น. - comment id 509092

ลุกออกจากที่นอนตะลอนฝัน
เก็บกล้องพลันสะพายเป้มุ่งภูสูง
ริมถนนสะพรั่งหางนกยูง
อยากจะจูงใครสักคนมาด้วยกัน

ได้แต่เก็บภาพถ่ายเอาไปฝาก
และคำเล่าจากปากคนช่างฝัน
ทั้งผีเสื้อเณรเหลืองราวแสงจันทร์
ทั้งเอื้องงามยามตะวันฉายชัดตา

ชิมลูกไม้ที่หล่นจากต้นแม่
พักในร่มห่มแผ่ให้หายล้า
ดอกหญ้าดาวดอกหญ้าเดือนฉันเก็บมา
บันทึกวันเวลา ณ ที่นึง

ส่วนตัวเธอนั่นเล่าจะเหงาไหม
เล่นกีต้าร์เพลงไหนให้ใครซึ้ง
ฉันอยากฟังเพลงฝันอันรำพึง
เพลงที่ฉันแต่ถึงคนห่างไกล

dark side of mind

27 สิงหาคม 2548 17:58 น. - comment id 509120

...ขอสักเพลงสิ..อิอิ

มนต์กวี

27 สิงหาคม 2548 21:31 น. - comment id 509156

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเติมใจครับ..

อัลมิตรา

27 สิงหาคม 2548 21:44 น. - comment id 509164

ไม่ว่า กวี หรือ ศิลปิน
มีสิ่งหนึ่งที่คล้ายกันคือ

ความเป็นอิสระ 

ใช่แล้วอัลมิตราจอมแหกกฏ อยากเป็นอิสระ ค่ะ

มนต์กวี

28 สิงหาคม 2548 00:05 น. - comment id 509217

ใช่แล้วจ่ะ...อัลมิตรา  ...

แหกกฏเพื่อเสรี..........อิสระมี.......ต้องก้าวไป
สร้างฝันเพื่อวันใหม่....กับหัวใจ....ที่โบยบิน

ขอบคุณที่มาเยี่ยม..ซึ้งในน้ำใจเสมอจ่ะ

เด็กตรัง

28 สิงหาคม 2548 00:37 น. - comment id 509224

มาแถวนี้บ้างสิ  จะได้หายเหงาบ้าง    ให้ศิลปิน คนจร

มนต์กวี

28 สิงหาคม 2548 08:22 น. - comment id 509240

ขอบคุณเด็กตรังนะ...สำหรับกาแฟร้อนร้อน

พี่ดอกแก้ว

28 สิงหาคม 2548 23:18 น. - comment id 509416

เล่นดนตรีกล่อมไพร ..แล้วเมื่อไหร่จะกินอิ่มล่ะมนต์กวี

มนต์กวี

29 สิงหาคม 2548 09:08 น. - comment id 509460

ขอบคุณพี่ดอกแก้วครับ...แม้งานผ่านมาหน้า2  กับน้ำใจที่อุตส่าห์มาเยี่ยมเยียน  ขอบคุณอีกครั้งครับพี่