เพียงฝัน

เพชรพรรณราย

โซซัดโซเซเถลไถล
เอนเอียงไหวไกวแกว่งอ่อนแรงฝืน
ฟ้าหมุนวนอลหม่านปานค่อนคืน
มิอาจยืนฝืนตนด้วยจนใจ
ล้มตัวนอนอ่อนระโหยโรยแรงสิ้น
บนแผ่นดินหินกรวดไม่หวั่นไหว
ไร้รู้สึกตรึกตราค่าอันใด
ระลึกได้เพียงลมแผ่วที่แว่ววน
จากสลัวมัวหม่นจนมืดมิด
แล้วความคิดเลือนรางห่างแห่งหน
จนไร้สิ้นทุกอย่างทางแห่งตน
แล้วมืดมนอนธการผ่านเวลา
นานเท่าไรไม่รู้ดูไม่ออก
ใจเริ่มบอกออกความคิดจิตค้นหา
ค่อยปริแยกแหวกม่านผ่านนัยน์ตา
แสงมันพร่าหันหน้าหนีลี้หลบพลัน
จากแสงพร่าค่อยราลงคงสลัว
ความหม่นมัวค่อยหายไปใจนึกหวั่น
สิ่งที่เห็นเป็นอะไรในสิ่งอัน
จริงหรือฝันอันใดเล่าเฝ้าเมียงมอง
เธอคือนางในฝันฉันตามหา
ทุกเวลานาทีที่หม่นหมอง
ใครสักคนมาสนใจร่วมใฝ่ปอง
คอยประครองคล้องคู่อยู่ด้วยกัน
ถ้อยวจีที่มากมายหลายคำกล่าว
ในเรื่องราวคราวหลังพลาดหวังนั้น
ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวจาบัลย์
ในยามนั้นฉันคิดถึงซึ่งแต่เธอ
โผเข้ากอดหมายพรอดพร่ำให้ฉ่ำจิต
ใช่ดังคิดผิดถนัดเพียงเพ้อเจ้อ
กอดเพียงลมมิสมใจใฝ่ละเมอ
แล้วตัวเธอค่อยเลือนรางจางหายไป
ความสับสนวนเวียนเปลี่ยนความฝัน
หนาวสะบั้นในทันทีรู้สึกได้
ความอบอุ่นละมุ่นรักปักษ์หัวใจ
คงเหลือไว้เพียงความฝันที่ผ่านมา
จึงยันกายหมายลุกยืนฝืนร่างกาย
ตะเกียกตะกายซ้ายขวามือค้นหา
หยิบคอขวดเดินเซซัดสะบัดกายา
แล้วมุ่งหน้าพาร่างสู่เคหาตน
.
ถ้าใครไปในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน
อาจจะเห็นชายคนหนึ่งมือถือขวดเหล้า
เดินโซซัดโซเซ..ร่ำรำพันถึงคนรัก
..ไปตามถนน..บนม้านั่ง..และทุก ๆ ที่..
.ที่เขาสามารถอยู่ที่นั่นได้..โดยไม่เดือนร้อนใคร
..
บางครั้ง..ความทุกข์ของใครบางคน..
เราอาจจะมองเป็นเรื่องบ้า ๆ ของใครคนนั้น..
เพราะเราไม่รู้ความจริงในที่สิ่งเขาพบเจอ..
เรื่องราวที่เขาพานพบ..หรือเหตุการณ์ที่เขาผ่านมา..
มันยังตามหลอนหลอนตอกย้ำ
..จนไม่อาจที่จะลืม..และต้องหาวิธีลืม..
..ตามวิธีแห่งตน..จนคนอื่นมองด้วยความชัง..
เหยียดหยาม..ประณาม..ซ้ำเติมให้เจ็บปวด..
..จนยากที่จะกลับไปเริ่มใหม่..
           .ท้ายที่สุด.
ก็ต้องจบลงด้วยความเศร้าสลดใจ