ก้าวไปตามตะวันฉายใต้ผืนฟ้า เดินทางผ่านกาลเวลาอันบ่าไหล อาจเบื้องหน้าฝ่าหุบเหวหรือเปลวไฟ ขอบฟ้าคงไม่เกินใจจักโบยบิน ระหว่างรอยเท้าที่ก้าวย่าง ต้องอ้างว้างเหว่ว้าร้างลาถิ่น กี่คราวครั้งซุกหน้าน้ำตาริน ขอเพียงอย่าสูญสิ้นกำลังใจ อดีตหรือปัจจุบันรอวันผ่าน กงล้อวาระกาลดุจธารใส ระรี่เรื่อยไม่ยั้งรั้งรอใคร ผ่านมาแล้วผ่านไปในมายา ทุกจารึกรอยเท้าที่ก้าวผ่าน จะเรียงร่ำตำนานนักแสวงหา ว่าเรียวรุ้ง
พรายพร่างกระจ่างตา ดังเส้นชัยปรารถนาคว้าเดิมพัน เราต่างมีวันเวลาแห่งชีวิต ด้วยศักดิ์ศรีด้วยสิทธิ์แห่งนักฝัน ด้วยเสรีอิสระใต้แสงตะวัน สู่ปลายทางอันนิรันดร์แห่งฝันงาม
นางสาวใบไม้ 28 ก.ย. 2549 10:48 น. - ID 93402 
2655
5
0
28 กันยายน 2549 11:10 น. - comment id 609932
ร่มเงาของความฝันสวยเสมอค่ะ...
28 กันยายน 2549 13:34 น. - comment id 609977
ยินดีน้างับ ที่พร้อมที่จะสู้ต่อไปแล้ว ชีวิตยังไม่สิ้นก้อต้องดิ้นไปง่ะงับ
28 กันยายน 2549 16:31 น. - comment id 610052
อบอุ่น... อยากจะฝันต่อ...ไม่ขอตื่น...... คิดถึง....รักษาสุขภาพนะคะ
28 กันยายน 2549 18:27 น. - comment id 610086
หน้าส่วนตัว
...ใต้แสงตะวัน
มี เธอ มี ฉัน
เรา จะ มี กัน
และ กัน ตลอดไป ได้ไหมคะ ?
แวะมาทักทายก่อนนอนนะ
28 กันยายน 2549 18:43 น. - comment id 610099
อ่านแล้วเหมือนได้เติมแรงใจเลยค่ะ ชอบกลอนของคุณจังสร้างพลังให้ก้าวต่อ บางคราล้าและท้อ จึงตัดพ้อต่อตัวเองเหมือนเพรงกรรม
28 กันยายน 2549 18:58 น. - comment id 610103
ดีจ้าพี่ เป็นไงบ้างสบายดีไหม กลอนเพราะมากรูปก็สวย อิอิ ชอบอะพี่ใต้แสงตะวัน + จันทรา
28 กันยายน 2549 19:52 น. - comment id 610114
คนเราท้อได้อ่อนแอก็ย่อมได้ แต่ก็ไม่ควรถอย ศักดิ์ศรีเราแบกอยู่อยู่ให้มันตกลงแล้วให้คนอื่นเยียบได้
29 กันยายน 2549 02:42 น. - comment id 610193
ใต้ตะวันรอคนกล้าท้าไฟฝัน สองเท้านั่นจะไปถึงซึ่งจุดหมาย สิ่งที่รอจะคลอเคล้าเข้าทักทาย สองมือหมายจะกอดฝันนั้นมาชม กี่หมื่นลี้กี่รอยเท้าเราลิขิต ด้วยชีวิตใช่ชะตาที่ฟ้าบ่ม หากทิ้งฝันให้ปลิดปลิวลิ่วตามลม ยามที่ล้มใครจะปลุกให้ลุกยืน เติมแรงใจให้พร่างพราวก่อนคราวท้อ เพื่อยิ้มรออวดเส้นชัยให้ฉ่ำชื่น เส้นทางฝันอาจมืดดำในค่ำคืน ตะวันตื่นฝันที่เลือนจะเยือนมา บทกลอนของพี่ ทำให้คนอ่านรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเป็นกองเลยค่ะ ตังเมขอมาแจมด้วยคนนะคะ
30 กันยายน 2549 00:01 น. - comment id 610472
อิสระเสรีมิได้ใช้ ถูกกักไว้ด้วยจารีตมากีดขวาง ประเพณีมีชัดจัดแนวทาง จึงอ้างว้างโหยหาติดตราตรึง ทำไมจะต้องตกอยู่ภายใต้กรอบ จารีต ประเพณี อิสระเสรีจึงเหือดหาย อิอิ
30 กันยายน 2549 06:29 น. - comment id 610491
เพราะมั่กมากค่ะ อ่านแล้วมำกำลังใจสอบ A - net ขึ้นเยอะเลยค่ะ
30 กันยายน 2549 19:49 น. - comment id 610729
ขอให้สมดังที่ฝันไว้นะครับ สายรุ้งที่ขึ้นไปสูงแล้วย่อมโค้งลงเสมอ เป็นเรื่องของธรรมชาติครับ
2 ตุลาคม 2549 14:03 น. - comment id 611080
โอ๋โห แต่กลอนเพราะจัง
4 ตุลาคม 2549 23:01 น. - comment id 611865
กวี= เติมแรงใจให้โลกได้งดงาม// แต่หัวใจกวีร่ำไห้ มีใครรู้...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด