วิปริตแพร่สะพัดอุบัติขึ้น เงาทะมึนคืบคลานตระหง่านฟ้า ปลาบประกายพร่างสาดพาดนภา รานโลกาโกลาหลเยี่ยงโลกันตร์ พายุโหมห้าวทะยานผลาญถล่ม จึงปลิดจมวายชีวาตม์ว้างหวาดหวั่น หยาดน้ำตาอาดูรสูญเผ่าพันธุ์ จะรู้แท้เท่าทันนั้นที่ใคร โอ้ตะวันชิงพลบเคยอบอุ่น โอ้อรุณแห่งสางอันพร่างใส ครั้นบัดนี้รุ่มร้อนดั่งฟอนไฟ แหละแผดไหม้โลกธาตุกราดเหล่าชน ธรรมชาติถูกย่ำยี...กลียุค เรารานรุก..เรากอบกำทุกร่ำหน เห็นปัจจัยเป็นปัจเจกอเนกนนท์ จึ่งคิดแค่บันดาลดลเพียงคนเดียว ประกาศิตแห่งคำธรรมชาติ กลั่นเป็นหยาดน้ำตาอันบ่าเชี่ยว กรรโชกกราดด้วยเพลิงกาฬที่ผลาญเทียว และโกรธเกรี้ยวกระหึ่มห่มด้วยลมแดง ฤดูกาลแห่งกำสรวลก็อวลสิง สรรพสิ่งละเลิงหายมลายแห่ง ประวัติการปรับเวียนความเปลี่ยนแปลง จึ่งสำแดงมหันต์โทษพิโรธแล้ว !
ญาณากร. 29 พ.ค. 2551 13:32 น. - ID 115532 
1165
2
0
29 พฤษภาคม 2551 13:41 น. - comment id 854908
29 พฤษภาคม 2551 14:52 น. - comment id 854930
สงสัยโลกใกล้เปลี่ยนโครงสร้างครั้งใหญ่ แล้วมังคะ เตรียมตัวหนีนะ
30 พฤษภาคม 2551 00:28 น. - comment id 855088
ภัยธรรมชาติร้ายแรงขึ้นทุกวัน ส่วนหนึ่งเป็นผลจากน้ำมือมนุษย์ที่เห็นแก่ตัว
30 พฤษภาคม 2551 07:29 น. - comment id 855137
ถึงเวลาแล้วสินะ
2 มิถุนายน 2551 14:02 น. - comment id 856337
คุณลักษณ์ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ คุณปราณรวี ไม่รู้จะต้องเก็บข้าวของ ไปดาวอังคารรึป่าวนะครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ คุณลมรำเพย เห็นด้วยครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ คุณตรากลม ครับ ถึงเวลาชดใช้กรรมซักทีแล้ว ขอบคุณที่แวะมาครับ ........................................................
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
