ย่ำค่ำ
ฅนกาหลง
แดงปนคราม ยามตะวันลับ จับทิวเขา
ขาวเป็นเงา เคราแสง แห่งยามสาย
ตะวันย้าย กลายเคลื่อน เลื่อนขยับกลับลงหาย
สิ้นเงากาย วายวก ตกแสงพลัน
ตะวันลับ ขยับเคลื่อน เลื่อนลงต่ำ
จวนจะค่ำ ย่ำยามดึก นึก นึก มัว
เมฆลอย ลมห่มคลุม ดูรุ่มตัว
แสงมัว มัว สลัว สลัว ทั่ว ทั่วไป
แสงอรุณ จุนเจือจาง บางไขแสง
สีครามแดง แฝงเทา เจือเงาหม่น
ราตรีเฝ้า เย้าเยือน เตือนมืดมน
น้ำค้างหล่น บนใบไม้ ใสวับแวว
สายตาจ้อง มองห่าง เวิ้งว้างทั่ว
ดูน่ากลัว เพราะมัวหม่น จนจะค่ำ
สัตว์ใหญ่น้อย หิ้งห้อย คอยร่ายรำ
ตะวันต่ำ ยามค่ำ เลยมาเยือน
ฅนกาหลง 10 มิ.ย. 2551 11:49 น. - ID 115880 
1134
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
