กาลหนึ่งฟ้าใสในเชิงเขา ไร้มืดเงาหุบภูข้าดูร่าเริง หมอกลอยต่ำปล้ำหยอกละลอกเชิง ให้บันเทิงเพลินตาทิวากาล ไร้สี ไร้กลิ่น มาสิงแต้ม ยลยินแย้มแง้มมองดังทองใส ภูเขียวสดทดทอดสอดตาไป ใจรำพึงถึงในภูไพรสณฑ์ อนึ่งพึงอยู่ประตูสรวง สุดลึกห้วงร่วงเหวในเปลวฝัน หุบภูข้าขอพบในพลบพลัน ภูสูงชันอันกว้างก็ย่างไป
ฅนกาหลง 25 ก.ค. 2551 14:14 น. - ID 117390 
1839
1
0
25 กรกฎาคม 2551 18:31 น. - comment id 878710
26 กรกฎาคม 2551 00:23 น. - comment id 878832
เพราะมากครับ อ่านแล้วเห็นภาพความงาม
26 กรกฎาคม 2551 09:39 น. - comment id 878934
รำพึงเสียงดังมาถึงนี่เลยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
