เรื่องเล่าต่อจากคุณหมอ ๒

ครูกระดาษทราย

คุณหมอภัสจัดเรื่องเล่าเราขำกลิ้ง
หลังจากวิ่งเหนื่อยล้าพาสรวลสันต์
คำคืนที่สิบสี่กุมภาพันธ์
ฟังแล้วขันได้ข้อคิดจิตชื่นบาน

คือค้างคาวสามตัวอยู่ในถ้ำ
สงบล้ำอ่าโอ่รโหฐาน
ตัวที่หนึ่งซึ่งแก่กว่าอยู่มานาน
อันสังขารกาลชราตาไม่ดี

ตัวที่สองผ่องใสไม่กลัดกลุ้ม
ด้วยเป็นหนุ่มฉกรรจ์ขมันขมี
ตัวที่สามงามน้ำจิตมิตรไมตรี
เป็นเด็กสุดที่นี่ he is young.

เมื่อถึงคราวข้าวยากหมากแพงเหลือ
ขาดแคลนเหยื่อเบื่อหน่ายไร้ความหวัง
เพราะภาวะโลกร้อนทอนกำลัง
อาหารยังชีพนั้นมันลดลง

ปรากฏการณ์เรือนกระจกปกคลุมทั่ว
โลกหมองมัวทุกแห่งแห้งเป็นผง
ภูมิอากาศแปรปรวนป่วนมิคง
จะดำรงชีพอย่างไรให้ยาวนาน

เจ้าค้างคาวตัวเล็กเป็นเด็กกล้า
ขันอาสาล่าเหยื่อเพื่ออาหาร
แต่ต้องกลับเข้าถ้ำไม่สำราญ
เห็นชาวบ้านตำดำดำซ้ำยากจน

ค้างคาวหนุ่มทุ่มพลังยังแดนโพ้น
เขาหัวโล้นผกโผนไปไร้พืชผล
ส่ายสายตาหาทั่วถึงจึงวกวน
บอกทุกคนทนอดหมดหนทาง

ค้างคาวปู่ผู้เฒ่าเฝ้าปลอบจิต
รอสักนิดเถิดหนาคราฟ้าสาง
ข้าจะหาอาหารให้ไม่วายวาง
แล้วบินอย่างว่องไวไปทันที

เวลาผ่านเพียงครู่ก็รู้ข่าว
ส่งกลิ่นคาวเลือดมาฝากปากแต้มสี
สองค้างคาวคิดว่าอาหารมี
รีบบินรี่มาถามความดีใจ

ค้างคาวเฒ่าเล่าว่าข้าบินฉิว
ลอยละลิ่วเจ้าเห็นต้นไม้ไหม
อยู่ไม่ห่างถ้ำเราสักเท่าใด
ทั้งสองตอบโดยไว Yes, I see.

ท่านค้างคาวผู้ชราหน้าตาเศร้า 
ตอบเบาเบาว่าข้าไม่เห็นนี่
ใส่เกียร์เหยียบร้อยห้าสิบพอดิบพอดี
เป็นอย่างที่เจ้าทราบเลือดอาบเลย

หมอเล่าจบทำท่าว่าจะหลับ
ดาววาววับฝันดีพี่น้องเอ๋ย
ช่วยกันรักษ์สิ่งแวดล้อมพร้อมกันเอย
ลมรำเพยพลิ้วโบกโลกร่มเย็น