และแล้วจันทร์ทรงกลดก็ปลดแสง กระจ่างแจ้งแจ่มฟ้าเวหาหาว ฉายรังสีโชนช่วงโอบดวงดาว ส่งแพรวพราวเผยเสน่ห์คราเหมันต์ ปรากฏความชุ่มชื้นเต็มผืนหล้า ช่วงกาลมาโอบอ้อมถนอมขวัญ จันทร์บรรจงแต่งงามตามไพรวัน นำไออันอบอุ่นเข้าอุ้มชู จักจั่นแจ้วเริ่มร่ำสำเนียงหวาน ก้องกังวานดังไปไกลสุดกู่ ปลุกชีวิตพงไพรให้พรั่งพรู แลรับรู้คุณค่าของราตรี มาลีปล่อยเกสรอ้อนประทีป ต่างคลี่กลีบแข่งกันประชันสี ร่ายระบำเบิกบานดาลฤดี ทักทายที่แสงทองเยือนส่องทาง สัมผัสความชุ่มชื่นค่ำคืนนั้น จวบจนจันทร์จากลาเมื่อฟ้าสาง ใช่พลังแห่งรักจักเบาบาง ยังคงค่าสืบสร้างเส้นทางจร เสน่หาเจ้าเอยมาเลยล่วง ถึงสิ้นช่วงจรัสประภัสสร หวังสักวันได้เห็นเพ็ญนำพร นั้นโคจรมาหยุดตรงจุดเดิม
หอมดอกลำดวน 25 ก.พ. 2556 17:47 น. - ID 146689 
2729
6
0
25 กุมภาพันธ์ 2556 17:54 น. - comment id 1255847
ไม่ได้มานานเลย มีใครอยู่มั้ยน้อ
26 กุมภาพันธ์ 2556 06:34 น. - comment id 1255865
กลิ่นราตรี ที่หวัง ในครั้งก่อน คล้ายมีกลิ่น ดอกขจร มาแทรกเสริม จันทร์สีเทา เว้าดำ ถูกซ้ำเติม จากจุดเริ่ม โรยร้าง เป็นข้างแรม
26 กุมภาพันธ์ 2556 11:43 น. - comment id 1255878
สวัสดีตอนใกล้เที่ยงอีกครั้งค่ะ... จะเว้าแหว่งวิ่นหายกลายกี่ครั้ง เจ้าก็ยังเวียนวนไม่หนหาย เพียงเศษแสงเสี้ยวเงาเข้าบังกาย ยังความหมายคืนวันพระจันทร์เดิม.
1 มีนาคม 2556 12:12 น. - comment id 1255999
งามเหลือหลายค่ะ
1 มีนาคม 2556 20:54 น. - comment id 1256050
ภาษางดงาม คารมคมคาย
2 มีนาคม 2556 09:45 น. - comment id 1256073
2 มีนาคม 2556 18:47 น. - comment id 1256099
เพราะมาก เหมือนเดิมเลยค่ะ
4 มีนาคม 2556 08:25 น. - comment id 1256148
ภาพสวย...กลอนงาม ไพเราะจังครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
