ยามเมื่อฝนสั่งลา
เสียงหัวเราะ
ทุ่งดอกจานหน้าแล้งเริ่มแห้งเหี่ยว
กอหญ้าเขียวอ่อนละมุนพริ้วไสว
ยามเมื่อฝนหลงฤดูจะหายไป
ต้นเหมันต์กาลใหม่จะเข้ามา
ครั้นชีวิตนกน้อยยังคอยคู่
จักยังอยู่เคียงฝันให้โหยหา
แอบจุ่มพิตผ่านสายลมสนธยา
ฝากเมฆฝนเอ่ยสั่งลากันและกัน
ส่งรอยยิ้มทักถามหมู่แมกไม้
ก่อนแห้งโรยพลัดใบในไพรสัณฑ์
อุ้มแผ่นดินเป็นผืนเดียวชั่วนิรันด์
หน้าหนาวนั้นแตกระแหงทุกแห่งไป
เหล่ามัจฉาหลบหายในทุ่งข้าว
ส่งแรงใจกับดวงดาวคราวหวั่นไหว
ฝากไปถึงหมู่เมฆน้อยล่องลอยไป
ก่อเกิดฝนครั้งใหม่ให้ฉ่ำเย็น
หากสายลมพัดธุลีให้หม่นฟ้า
แต้มนภาวาดฝันให้จันทร์เห็น
หากหนาวนี้พาหัวใจให้ลำเค็ญ
เพราะเดือนเพ็ญหลงค้างแรมเริงระบำ
หากคืนวันผันเปลี่ยนและเวียนกลับ
อยากจะนับสายฝนให้อิ่มหนำ
เก็บละอองใส่ขวดแก้วความทรงจำ
มาเติมเต็มความดื่มด่ำ..วันฝนลา
เสียงหัวเราะ 4 ต.ค. 2557 23:47 น. - ID 149141 
2757
4
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
