ฝนหนัก นกหนาว(3)

ม้าก้านกล้วย

ฝนหนัก นกหนาว 3 
-------------------------
หนึ่งรัง สิ้นไป กลางสายฝน
ไร้คน เข้าใจ ใครจะคิด
ฝนแรง ฟ้าสั่ง พลั้งพลาดผิด
วิปริต เกินไป ใครนะ ทำ
ป่าน้อยไป ไม่อาจฝ่า ฟ้ากำแหง
ลมแรง ระคน กับฝนซ้ำ
แล้งก็แล้ง ยาวไกล ภัยกระหน่ำ
หนาวก็ ล้ำ ธรรมชาติ คลาดเคลื่อนไป
ฝนเคยรื่น ชื่นบาน ขานลำนำ
ฟ้าเคยฉ่ำ รุ้งสวย อำนวยไสว
แล้งก็บ้าง หนาวก็บ้าง แตกต่างไป
ชีวิตใหม่ สร้างสมดุล เกื้อกูลกัน
มาเมื่อ ไม่นาน ผ่านมานี้
ฝนมี มากไป หรือไรนั่น
ไม่หรอก ฝนเท่าเดิม เติมคืนวัน
แต่ ป่านั้น หมดไป ใครคำนึง
ดูเหมือนฝน ฟ้านั้น จะกลั่นแกล้ง
บ้างก็แล้ง บ้างก็ร้าย ใครคิดถึง
หวังกันไว้ บ้างไหม ใจรำพึง
จะช่วยดึง พงไพร ให้คืนมา
เป็นแหล่งก่อ สานสร้าง ทางชีวิต
แหล่งลิขิต รังอยู่ ของหมู่ปักษา
ธรรมชาติ สวยไซร้ ให้กลับมา
ก่อนบรรดา สกุณา จะสูญพันธุ์
ร่วมกันนะ คนละ แม้ไม่มาก
คนละปาก คนละใจ ให้สร้างสรรค์
ถ้าไม่เสริม สานก่อ ต่อชีวัน
ก็ช่วยกัน อย่าทำลาย ได้ไหม.. คน
       -(ม้าก้านกล้วย)-				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน