แลฟ้า...ยามฟ้าปิด
ดูมืดมิดเป็นไหนๆ
เมฆหม่นลอยเลื่อนไป
บังเดือนให้เหลือเสี้ยวบาง
ดาวเจ้าแลดูหมอง
จากเรืองรองส่องสว่าง
วันนี้กลับลีบจาง
ไม่กระจ่างเหมือนอย่างเคย
ไม้ไหวโบกสะบัด
ลมเลื่อนพัดกระหวัดเสย
ทุกอย่างต่างจากเคย
ดูเรื่อยเฉยไร้อารมณ์
ตัวฉันวันนี้หม่น
ไร้ซึ่งคนสร้างสุขสม
เจ็บช้ำในอกตรม
ปล่อยตามลมจะพาไป...