…+ สื่อ…หัวใจ.+ …..

อาภาภัส

                  
                      ตะวันลอยเลื่อนลับทับแนวไม้
                   พนาไพรไหวร่นระคนเหงา
                   สกุณาถลาร่อนเริ่มบางเบา
                   แสงทองเพลาโรยรอนอ่อนตามลม
                     ผีเสื้อน้อยอ้อยเอื่อยเรื่อยลงพัก
                  มดแดงกั๊กกลั่นแกล้งแซงผสม
                  มดดำจ้ำแบกหามความระบม
                  เหนื่อยตรอมตรมต่อสู้ไม่อู้งาน
                     เรไรร้องก้องป่าวนาสวรรค์
                  ราวปลอบขวัญหัวใจให้ฮึกหาญ
                  ฟ้าโปรยยิ้มพริ้มพยักเพลินสราญ
                  ไยดวงมาลย์ยามนี้หรี่ริบแรง
                     ลมรำเพยเชยกลิ่นกุหลาบหนาม
                  ใจวาบหวามตามลมใกล้สิ้นแสง
                  อ่อนระทวยทดท้อดุจแมลง
                  จรจากแหล่งเร่หาผกาเพลิน
                      อุราเราระทมทุกข์ท่วมท้น
                  ครวญค่นค้นคนซึ้งซึ่งเหาะเหิร
                  เมฆาเอ๋ยเฉยชาฤาหมางเมิน
                  แม้ไกลเกินเกี่ยวใจไว้ใกล้กัน
 
                     สายัณห์เตือนใช่เลือนความคิดถึง
                  เพลงรำพึงคำเดียวเกลียวสานฝัน
                  รักผุดผ่องล่องเหน็บเก็บตะวัน
                  เพียงรำพัน สันต์สุข  สื่อหัวใจ
                    ผูกคำกลอนราวอ้อนวอนความรัก
                  อีกทายทักเปรยเปรียบให้หวานไหว
                  รักนั้นหรือคือค่าแห่งฤทัย
                  งามยิ่งใหญ่ ก่องหล้าครายามรัก