ตาจับจ้องมองไปที่ปลายฟ้า สกุณาโผผินบินผกผ่อน สีสกุณาตัดสีฟ้ายามรอนรอน จับปากกามาเขียนกลอนคลายผ่อนใจ ยามอาทิตย์อัสดงค์ช่างงามล้ำ กิ่งไม้ไหวร่ายรำพลิ้วไสว สายลมเย็นพัดผ่านสราญใจ ธรรมชาติช่างวิไลสวยใสงาม มวลหมู่เมฆลอยเอื่อยระเรื่อยรื่น ขุนเขายืนเด่นตระหง่านน่าเกรงขาม เป็นสิ่งคู่ แกร่ง-อ่อน อันงดงาม แฝงนิยามคู่กันนิรันดร พิสุทธิ์เกินกว่าใจจะคิดไขว่ ธรรมชาติยิ่งใหญ่ช่วยสั่งสอน วิถีทางแห่งความงามที่ดับร้อน ให้ทุกข์จรจากลี้หนีหายไป คุณค่าแห่งธรรมชาติช่างงามล้ำ ทั้งโตรกห้วยเงื้อมง้ำ ลำเนาใหญ่ อาทิตย์จันทร์ทุ่งเถื่อนลมเลื่อนไซร้ คือตำราสอนใจให้เติบเต็ม
hallelujah 29 เม.ย. 2547 16:14 น. - ID 52368 
841
3
0
29 เมษายน 2547 16:34 น. - comment id 256858
^^ อ่านแล้วรู้สึกสบายใจนะครับ เหมือนได้เข้าไปอยู่กลางป่าเขาที่ร่มรื่นจริงๆเลย
29 เมษายน 2547 17:57 น. - comment id 256929
ได้ความสบายใจมากค่ะ
29 เมษายน 2547 23:27 น. - comment id 257127
ขอบคุณ คุณคคนัมพร และคุณทิกิ ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
