ลมหนาว สาดดาว พราวฟ้า พัดฝ่า เงื้อมผา ป่าเขียว ซอกซอน เสลา กราวเกรียว แกะเกี่ยว ปลิดปลง พงพฤกษ์ ชุ่มชื่น กลับคืน ถดถอย เมฆพร้อย จันทร์พราง กลางดึก จักจั่น เรไร ระทึก ดั่งปรึก-ษากัน พรั่นพรึง หมู่มด เกี่ยวตวง รวงข้าว ยามหนาว เหน็บล้า มาถึง เรไร เจ้ายัง ดังดึง กรีดกลึง สำเนียง เสียงเพลง จักจั่น เอ่ยนาม ถามมด ถ่ายทด ทานไป ใยเร่ง ฟังข้า เริงร่า บรรเลง สักเพลง กล่อมขับ สดับเอา มดว่า เฉยช้า มิได้ หนาวแห้ง แล้งร้าย ใช่เขลา ลูกหลาน ทั้งรัง ยังเยาว์ ตุนเข้า ขอดไป ไว้กิน เจ้าฤา ครวญกู่ อยู่ใย ฝนถด หมดไป ใจสิ้น เจาไม่ เร่งล่า หากิน จะสิ้น อาหาร ผ่านวัน จักจั่น เฉลย เอ่ยขึ้น ค่ำคืน เหมือนแม้น แสนสั้น พวกข้า บรรดา จักจั่น เกิดมา ไม่นาน ก็ ตาย จึงร่าย เพลงพร่ำ ทำนอง กล่อมก้อง ระเหลิง เริงร่าย ก่อนเว - ลารุด สุดท้าย ก่อนตาย ฝากดี ไว้ดู -ม้าก้านกล้วย-
ม้าก้านกล้วย 16 พ.ย. 2544 00:40 น. - ID 5676 
918
0
0
16 พฤศจิกายน 2544 07:31 น. - comment id 19570
ไพเราะเหมือนบทเพลง อ่านแล้วรื่นดีจังค่ะ
16 พฤศจิกายน 2544 16:19 น. - comment id 19642
เพราะจังเลย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
