เดินเอ๋ยเดินทาง ตามหว่างแนวเนินศิขร พฤกษาสองข้างที่ทางจร บ้างระบัดใบอ่อนออกผกา ปริงปรางบางต้นผลดก คณานกจับจิกเป็นภักษา ลดาวัลย์พันพุ่มอัมพา สายหยุดย้อยระย้ายมโดย มะสังรังเรียงเคียงขานาง ยุงยางพยอมหอมโหย วายุพัดสบัดโบกโบย เกสรร่วงโรยโปรยปราย หอมกลิ่นถวิลถึงบุษบา อนิจจาจำร้างเพราะนางหาย สร้อยเศร้าเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย พลางเร่งพลนิกายจรจรัล ในบทพระราชนิพนธ์เรื่อง อิเหนา ตอน อิเหนาตามบุษบาถึงเขาปัจจาหงัน Lycopodium phlegmaria [ภาพ : Mr. Helicon] อ่านบทประพันธ์ของพระองค์ท่านแล้ว รู้สึกปลาบปลื้มปิติเป็นที่สุดค่ะ กับพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย พระราชกวีนิพนธ์ของพระองค์ท่านช่างสวยงาม เหมาะเจาะ ลงตัว ไพเราะหาที่เปรียบไม่ได้จริง ๆ รู้สึกเหมือนซอนย่ามั้ยคะ
SonyaBeauty 12 ธ.ค. 2547 19:28 น. - ID 67418 
3514
9
0
12 ธันวาคม 2547 19:35 น. - comment id 387355
บทประพันธ์ของพระองค์ท่านงดงามมากครับ เห็นด้วยกับน้องซอนย่าครับ แต่ดูท่อนท้าย มันช่างเหมือนอารมณ์พี่เมกเลยครับ ชอบมาก ๆ เลยท่อนนี้ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
12 ธันวาคม 2547 19:38 น. - comment id 387357
หน้าส่วนตัว
บทประพันธ์ที่ยกมา สวยด้วยภาษาและลีลาที่ลึกซึ้งค่ะ อีกบทประพันธ์ที่ซอนย่าอ่านแล้วชอบมากในความเรียบง่าย แต่ลงตัวเหมาะเจาะ งดงามไม่แพ้กันขออัญเชิญพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ซึ่งทรงไว้ในเรื่อง ฉันชอบหนังสือ
ไว้ดังนี้ค่ะ
หนังสือนี้ มีมากมาย หลายชนิด
ในดวงจิต เริงรื่น ชื่นสดใส
ให้ความรู้ สำเริง บันเทิงใจ
ฉันจึงใฝ่ ใจสมาน อ่านทุกวัน
มีวิชา หลายอย่าง ต่างจำพวก
ล้วนสะดวก ค้นได้ ให้สุขสันต์
วิชาการ สรรมา สารพัน
ชั่วชีวัน ฉันอ่านได้ ไม่เบื่อเลย
12 ธันวาคม 2547 19:43 น. - comment id 387359
ความรู้เปรียบคู่ด้วย กำลัง กายเฮย
สุจริตคือเกาะบัง ศาสตร์พ้อง
ปัญญาประดุจดั่ง อาวุธ
กุมสติต่างโล่ห์ป้อง อาจแกล้วกลางสนามฯ
รัชกาลที่6
รู้หลบพบศึกเสี้ยน ผู้ใด ใดเฮย
แต่ผูกไม่ตรีไป รอบข้าง
ทำคุณอุดหนุนใน การชอบ ทำนา
ไร้ศัตรูปองล้าง กลับซร้องสรรเสริญ
รัชกาลที่6
+-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
12 ธันวาคม 2547 19:52 น. - comment id 387364
ได้แต่อ่านแล้วนั่งทำตาปริบ ๆ ค่ะพี่เมก ตัวซอนย่าเองอีกกี่สิบชาติก็คงแต่ง ไม่ได้เพราะเท่าครึ่งหรอกค่ะ แค่ได้ อ่านก็เป็นบุญแย้วววว อิอิ ปล. วันนี้ออนไลน์ถี่จังนะคะคุณพี่
12 ธันวาคม 2547 20:33 น. - comment id 387375
:]
12 ธันวาคม 2547 21:55 น. - comment id 387406
มาชื่นชมผลงานนะครับ
12 ธันวาคม 2547 22:08 น. - comment id 387416
มาชื่นชมผลงานนะครับ
12 ธันวาคม 2547 23:50 น. - comment id 387471
ชอบอ่านงานแนวนี้จังเลยค่ะ .......................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
13 ธันวาคม 2547 00:40 น. - comment id 387492
บทกวีสวยงามมากเลยขอรับ : )
13 ธันวาคม 2547 05:59 น. - comment id 387508
ไม่ขยันเขียน แต่ขยันหาสิ่งดีๆมาให้เพื่อนอ่าน ก็นับเป็นสิ่งประเสริฐ มิน้อยแล้ว..ขอให้มีความสุข
13 ธันวาคม 2547 07:19 น. - comment id 387545
มาให้กำลังใจ อากาศหนาวนะครับดูแลสุขภาพด้วยนะเด๋วไม่สะบาย........เป็นห่วง
13 ธันวาคม 2547 14:24 น. - comment id 387732
เพราะครับ
13 ธันวาคม 2547 20:27 น. - comment id 387974
ไพเราะมากครับ ดีครับ หามาให้อ่านอีกน่ะครับ
14 ธันวาคม 2547 05:57 น. - comment id 388177
ไพเราะมากเลยคะ จริงๆนะเนี่ยะ ^___^ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊หญิงอารมณ์ดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
17 ธันวาคม 2547 21:27 น. - comment id 390847
ครบถ้วนทั้งวรรณศิลป์ เปรียบเทียบการเดินทางที่ต้องจากนางบุษบาผุ้เป็นที่รักไป กวีได้พรรณนาระหว่างการเดินทางที่ได้พบเห็น ดอกไม้แล้วย้อนนึกถึงคนที่ตนรัก ถือเป็นธรรมเนียมในการแต่งวรรณคดีในสมัยก่อน ไพเราะยิ่งนักสมแล้วที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณคดีประเภทกลอนบทละคร
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
