๏ เริ่มรุ่ง อีกแล้ว เป็นฉะนี้ เพื่อครู่ เพลงราตรี ยังขับร่ำ แสงอุ่น อาบฉาย ลงร่ายรำ เมื่อครู่ คืนมืดค่ำ ยังฮำเพลง ๏ สู่สาย อีกแล้ว หรือไฉน กาลเวียน เปลี่ยนไป อย่างรีบเร่ง คีตกาล ชีวี ที่บรรเลง กล่อมวิญญาณ วังเวง อยู่มิวาย ๏ ดังรุ่งสาย บ่ายเย็น เวลาบอก มืดค่ำ ผลิดอก ออกเวียนว่าย หัวดึกด่ำ ย่ำรุ่ง ก็แย้มพราย ปลุกชีวิต หลากหลาย ร่ายลีลา ๏ แท้คือทุกข์ สุขได้ หลายสถาน ผลิดอก เบ่งบาน ขึ้นเติบกล้า ชูช่อ บนกิ่ง อนัตตา บางรากเหง้า ปรารถนา จึงราโรย ๏ โรยราลงตามฤดีประหวั่น บางความคิด ห่ำหั่น จนใจโหย โหยหา ดีงาม ก็โบกโบย ใจจึงร้อง โอดโอย อยู่อึงอล ๏ ผ่านคืนคือ วัยชีวิต เราขับเคลื่อน บางใจติด เตือนต่อ หมองหม่น บางใจ ให้ล่วงผ่าน ตำนานคน นิ่งสงบ ในตัวตน ทุกช่วงตอน ๏ ทั้งเรียนรู้ เรื่องราว คาวมายา รอยยิ้ม บนใบหน้า มาหลอกหลอน รักคือเกลียด แท้กลับกลอก แสนยอกย้อน เอื้ออาทร ที่แท้ ต้องทบทวน ๏ ภาพชีวิต ฉายผ่าน ก็เพียงภาพ มิอาจซึ้ง กำซาบ ได้ทุกส่วน เปลือกนอกแท้ ในใจ ให้เรรวน เราผูกติด โซ่ตรวน ล้วนมายา ๏ ถูกกำหนด โดยวิถี ว่าชีวิต ต่างคนคิด ตามใจ จะใฝ่หา ดอกน้ำใจ แห้งโหย ลงโรยรา แย่งชิง เข่นฆ่า แผ่เบิกบาน ๏ สรรพสิ่ง ธรรมดา อย่าสงสัย เกิดขึ้นได้ ฉันใด ย่อมเลยผ่าน ช่วงชีวิตอยู่ได้ อีกไม่นาน ก็ถึงกาล แตกดับ ธรรมดา ๏ ก็เพียงภาพ ต่อภาพ ผ่านและพบ เมื่อมีเริ่ม ย่อมมีจบ ทุกปัญหา อีกหนึ่งคืน ค่ำขับเคลื่อน ยังเลื่อนมา มวลใบ ไม้ชรา ก็หล่นโรยฯ
SonyaBeauty 14 ส.ค. 2548 11:16 น. - ID 79735 
5930
12
0
14 สิงหาคม 2548 13:17 น. - comment id 503601
เป็นกฏเกณฑ์กลไกในชีวิต ยากจะคิดเปลี่ยนแปรหรือแก้ไข มีเกิดแก่แล้วดับล่วงลับไป ดั่งใบไม้โรยร่วงห้วงชรา นานๆทีเห็นคุณซอนย่าเขียนแนวนี้นะคะ เขียนได้งดงามจริงๆค่ะ
14 สิงหาคม 2548 13:44 น. - comment id 503618
เธออยู่ในอารมณ์ที่ตรมตรอม เตรียมใจพร้อมคืนค่ำที่ช้ำหม่น ความรู้สึกทั้งหมดที่อดทน เกินหลุดพ้นค่ำคืนสะอื้นทรวง สวัสดีข้าวสบายดีไหมเอ่ย หุหุ สงสัยไปศึกษาเรื่อง ใบไม้ แหง ๆ
14 สิงหาคม 2548 13:56 น. - comment id 503624
๏ เพียงเงียบเหงากับวันที่หดหู่ ฟ้ามืดฝนตกราวน้ำตาที่ร่วงพรู ไม่มีใคร.....ไร้คู่อยู่ข้างเคียง สวัสดีคนเมืองลิง แม่จิตร ค่ะ ไม่ใช่นานๆ เขียนแบบนี้ทีนะคะ แต่ไม่ค่อยได้เขียนเลยแหละ เพราะเขียนทีไรจะเศร้า...ทู้กที
14 สิงหาคม 2548 14:53 น. - comment id 503649
ใบไม้ร่วงลงหล้าเหมือนล้าเหนื่อย ลมพัดเรื่อยปลิวไกลถึงไหนหนอ ไร้ทิศทางเกินยั้ง มิรั้งรอ สุดท้ายขอเป็นเพียงปุ๋ย เพื่อซุยดิน..*** ใบไม้หนึ่งใบยังกลายเป็นปุ๋ยเพื่อเติมให้โลกหล้า... แต่หนึ่งชีวิตของมนุษย์ เหลืออะไรไว้ให้โลกนี้ได้บ้างนอกจาก ความดี-ความชั่ว... วันนี้น้องสาวเปลี่ยนจากสาวซิ่ง จิ๊ด จ๊าด มาคุยเรื่องสัจธรรมชีวิต... พี่ปรายเปลี่ยนจากสายเดี่ยว มาใส่ขาวกรอมเท้าแทบไม่ทัน ซอนย่าจ๋า...จะเศร้าไปใย... สวัสดีค่ะ
14 สิงหาคม 2548 15:15 น. - comment id 503657
หมั่นไส้สาวสายเดี่ยวข้างบนจริงๆ
14 สิงหาคม 2548 17:24 น. - comment id 503684
คือวิถีกำเกวียนที่เวียนผ่าน แม้ร้าวรานร่วงโรยหรือโหยไห้ ปุถุชนเช่นเราท่านต้องทนไป เลือกไม่ได้ในสังคม ... ลมยังแรง ลมที่พัดพาให้ล้มซ้ำให้ยอก คำกลับกลอกอย่าจดจำให้โหยแห้ง ทุกฉากตอนอาจนำพาให้แสดง เราต้องแกร่งต้องเผชิญเดินต่อไป ถ้าจะล้มก็ล้มด้วยตัวตน อย่าสับสนยึดติดคิดสงสัย มายาหลอกไม่ร้ายเท่าเราหลอกใจ ดุจใบไม้ที่โรยร่วงด้วยปลิดตน คิดถึงคนสวยนะจ๊ะ
14 สิงหาคม 2548 18:08 น. - comment id 503692
พระอาทิตย์ ยังขึ้นลง ตรงโค้งฟ้า นาฬิกา ยังหมุนไป ไม่หยุดนิ่ง ฉันยังคง อยู่ในโลก ความเป็นจริง ทุกสรรพสิ่ง ยังต้อง ดำเนินไป แม้นเหนื่อยหน่าย พ่ายแพ้ แลอ่อนล้า ท้อทุกครา แทบยืน อยู่ไม่ไหว ฉันจะลุก จะก้าวเดิน และหายใจ สู้ต่อไป ไม่ยอมพ่าย แพ้ใจตน สวัสดีคอมพลีทลี่ คิดถึงเช่นกันค่ะ จุ๊บๆๆๆ ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ ๆ ที่ต่อมาฝาก กันในบทนี้ด้วยค่ะ สวัสดีพี่สาวสุดเลิฟพี่กอกกค่ะ แหม... ใครจะซิ่งได้ทั้งวี่ทั้งวันหละคะเจ๊ หนูก็ต้องมีอารมณ์สวย ๆ ชมธรรมชาติ หวาน ๆ กะเค้าบ้างสิคะ ไว้บทหน้า จะกลับ สไตล์เดิม มันส์หยดแหมะ ๆ ๆ ๆ ค่ะ รับรอง ว่าแต่ว่าคุณจ๋อไปแซวอะไรเจ๊แกหล่ะคะนั่น?
14 สิงหาคม 2548 21:38 น. - comment id 503770
จะเริ่มต้นกาลไหนผลิใบสร้าง ที่สุดแล้วต้องร้างทุกอย่างสิ้น อนัตตาเกาะกุมทุกชีวิน ไปทุกถิ่นแม้ไม่ยอมก็พร้อมเยือน สวัสดีค่ะน้องซอนย่าคนสวย เขียนได้งามมากในเวทีชีวิต..ให้ภาพที่ชัดเจนดีค่ะ
14 สิงหาคม 2548 21:54 น. - comment id 503784
โอย ๆๆ ... นึกภาพซอนย่าสลัดสายเดี่ยวเสียวหลุดสีแดงแปร๊ดดด .. มานุ่งขาวห่มขาวปิดมิดชิด ..รับม่ายด๊ายยยย ค่ะ .. อิอิอิ .. ล้อเล่นจ้า ..
...................... ปล. อืมมม .. แบบนี้เค้าเรียกว่า .. งานงาม .. ใช่ป่าวนะ ..
14 สิงหาคม 2548 21:57 น. - comment id 503789
วันเดือน เลื่อนลับ ไม่กลับหลัง ความหวัง บางคน พ้นสมัย เหลือวัน น้อยนิด ไม่ติดใจ คิดได้ ก็สาย ไปเสียแล้ว ความคิด ติดอยู่ กับภาพเก่า จับเข่า อาลัย หัวใจแป้ว ชีวิต หมดค่า ต้องลาแจว หมดแนว น่าคิด อนิจจา ถึงแก่ ก็อย่า ให้แก่เปล่า นั่งเฝ้า เจ่าจุก ทุกข์หนักหนา แก่ไม่ ทำงาน การนานา หมดค่า ความเป็น เช่นดั่งคน อิอิ ไม่ได้แวะมาตั้งนาน ยังเขียนดีเหมือนเดิมนะครับน้องข้าว คิดถึงน้องข้าวนะครับ จริงๆ นะ ขอบอก ฮิๆๆๆ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
14 สิงหาคม 2548 22:04 น. - comment id 503795
ทุกชีวิตมีห่วงโซ่คล้องไว้ วนเวียนไปตามกรรมที่ก่อ วงจรหมุนตามวงล้อ ชีวิตหนอเป็นไปตามแต่กรรม
15 สิงหาคม 2548 07:43 น. - comment id 503895
หน้าส่วนตัว
เรนเริ่มตันการเรียนรู้ จาก...ใบไม้..
และใบไม้ .. สอนให้เรนรู้ .. ความแตกต่าง..
ใบไม้หนึ่งใบ .. สำหรับเรน..
มีคุณค่า .. มากมาย..
ในความรู้สึก..ของเรนด้วย... นะคะ..
เรนแวะมา.. ทักทายอรุณสวัสดิ์ พี่ซ่อยย่า..นะคะ..
15 สิงหาคม 2548 07:50 น. - comment id 503903
โห้ยย.. กี้เรนพิมพ์ผิด .. เรน..ขอโทษ พี่ซ่อนย่านะคะ..
15 สิงหาคม 2548 09:55 น. - comment id 503932
เปลือก มายาว่าฟุ้ง.........เฟ้อฝัน นั่นแล กาย นั่นก็เช่นกัน..........ไป่แท้ ภาย ในสิสำคัญ..............มากกว่า นอก ไม่รู้ถึงแม้..............อยู่ใกล้ไม่เฉลย เพราะคนเรายึดติดกับรูปร่างภายนอก จนลืมไปว่าซักวันมันก็เสื่อมสลายไป เป็นกลอนที่ให้แง่คิดดีมากครับ ประทับใจจัง
15 สิงหาคม 2548 12:23 น. - comment id 503965
จะเริ่มต้นกาลไหนผลิใบสร้าง ที่สุดแล้วต้องร้างทุกอย่างสิ้น อนัตตาเกาะกุมทุกชีวิน ไปทุกถิ่นแม้ไม่ยอมก็พร้อมเยือน ไม่แคล้วคง ต้องปลง อนิจจัง สรรพสิ่ง เคราะห์กรรมดัง ยังขับเคลื่อน สร้างเพียงบุญ และละบาป มิแชเชือน คงลางเลือน ซึ่งผลกรรม ได้ทำมา พี่ดอกแก้ว สวัสดีพี่ดอกแก้วสุดที่รักค่ะ ขอบคุณงานกลอนที่นำมาฝากค่ะ ผู้หญิงสีม่วง .. ขอยืนยันว่าจะสลัดสายเดี่ยวค่ะ เพราะสายเกะกะมากๆ เดี๋ยวนี้จะเน้นไปที่เกาะอกแทน จ้า.... ถึงจะแก่ เชื่อได้แน่ ไม่แก่เปล่า ไม่นั่งเฝ้า เจ่าจุก ทุกข์หรอกหนา ถึงจะแก่ ก็มะพร้าว ห้าวลีลา ให้สักกา แก่ลูกหลาน มิคร้านครัน +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+ คิดถึงข้าวจริงอ่ะ?..เชื่อดีป่าวเนี้ย
15 สิงหาคม 2548 12:29 น. - comment id 503967
ทุกชีวิตมีห่วงโซ่คล้องไว้ วนเวียนไปตามกรรมที่ก่อ วงจรหมุนตามวงล้อ ชีวิตหนอเป็นไปตามแต่กรรม สติเตือนยั้งคิดในจิตใจ ว่าอย่าได้มัวหลงไหลให้เพลี่ยงพล้ำ ชีวิตเราเกิดมาล้วนมีกรรม หมั่นกระทำสร้างเสริมบุญบารมี idaho 14 ส.ค. 48 - 22:04 ขอบคุณ idaho ที่มาแจมค๊า..... rain.. 15 ส.ค. 48 - 07:43 rain.. สวัสดีน้องเรนจ๊า... ยังคงเป็นน้องที่น่ารักของพี่ๆ ในนี้หลายคนนะจ๊ะ ได้ตามอ่านงานน้องเรนช่วงหลัง ๆ บ้างเหมือนกัน อยากชมว่า งานโตขึ้น และเก่งขึ้นกว่าช่วงแรก ๆ มาก ๆ เลย สงสัยได้ครูดีหล่ะสิ ใช่ม้า...
15 สิงหาคม 2548 13:00 น. - comment id 503976
เปลือก มายาว่าฟุ้ง.........เฟ้อฝัน นั่นแล กาย นั่นก็เช่นกัน..........ไป่แท้ ภาย ในสิสำคัญ..............มากกว่า นอก ไม่รู้ถึงแม้..............อยู่ใกล้ไม่เฉลย เพราะคนเรายึดติดกับรูปร่างภายนอก จนลืมไปว่าซักวันมันก็เสื่อมสลายไป เป็นกลอนที่ให้แง่คิดดีมากครับ ประทับใจจัง กุ้งถุงทอง 15 ส.ค. 48 - 09:55 สวัสดีค่ะคุณกุ้งถุงทอง หนึ่งในสมาชิกกุ้งของหน้าไทยโพเอ็ม... ขอบคุณสำหรับงานโคลงสวย ๆ ที่แจมนะคะ เพราะจังค่ะซอนย่าแวะไปฝากโคลงไว้ ใน วงสะล้อซอซึง ด้วยเหมือนกัน แต่ตั้งข้อสังเกตุนิดนึงค่ะ ด้วยความที่เป็นช่างฟ้อน และสาวเหนือผู้อนุรักษ์งานศิลป ด้วยเหตุฉงนเล็กน้อยว่า วงสะล้อซอซึง บ้านเราไม่ค่อยเห็นใครใช้ กรับเคาะประกอบจังหวะเท่าไหร่ค่ะ มีแต่ฉิ่งกับฉาบ ซอนย่าเลยเอาฉิ่งไปฝากไว้นะคะ ส่วนตัวแล้วตีฉิ่งเป็นอย่างเดียวค่ะ (เล่นอย่างอื่นไม่เป็นจริง ๆ เพราะเป็นช่างฟ้อนเจ้า..ห้ามคิดลึก นะคะ)
15 สิงหาคม 2548 16:07 น. - comment id 504007
ฉันคือ ต้นไม้ใหญ่ที่ยืนนานผ่านกาลเวลา... นานพอที่จะเห็นเรื่องราวของผู้คน ความฝัน ความเหงา ความทุกข์ ความสุข จินตนาการ ... ...ก่อนที่ฉันจะเริ่มเล่าเรื่องราว อยากให้เธอจำไว้ว่า ฉันเป็นเพียงนักเล่า สิ่งที่ฉันพูดคือ เรื่องเล่า เธอจะเชื่อหรือไม่ก็ได้..นั่งลงให้สบาย... - ต่อไปนี้คือ เรื่องเล่าจากใบไม้ บทใบไม้ร่วงโรย- *-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-* ฤดูใบไม้ร่วง กับการพัดมาของสายลมเหงา หนึ่งใบไม้ ใกล้เวลาโรยตัวอย่างแผ่วเบา ดั่งดวงดาวที่อ่อนล้า ความรักบนเส้นทางหัวใจสลาย ดั่งใบไม้ที่มาสุดเส้นทางกาลเวลา ดั่งดวงดาวชรา ถึงเวลากล่าวอำลากับฟากฟ้าไกล เมื่อปลายฝันมาเคาะประตูบ้าน ปิดฉากเรื่องราวของวันวาน ที่บอกเล่าผ่านดวงตาฉัน สัมผัสสุดท้าย เธอกล่าวคำร่ำลา แล้วเราจะได้เจอกัน ร่วงหล่นอย่างเงียบงัน อี ก ห นึ่ ง ฝั น ที่ เ ดิ น ม า ถึ ง วั น ฝั น ร่ ว ง โ ร ย --- บทกลอนให้ข้อคิดมากมาย ขอ jam ด้วยคนนะ
15 สิงหาคม 2548 20:12 น. - comment id 504051
17 สิงหาคม 2548 17:36 น. - comment id 504936
Thanks พันดาว and ท่องเมฆา For jaming with beautiful poet ค่ะ
17 สิงหาคม 2548 18:11 น. - comment id 504952
ภาพสวย..กลอนเสนาะ...คนแต่ง.............
18 สิงหาคม 2548 18:55 น. - comment id 505605
แก่แล้วร่วงโรยลา เพาะพันธ์กล้าที่เกิดใหม่ หวังดีงามวิไล สืบสานก่อแตกกองาม
17 พฤศจิกายน 2548 20:31 น. - comment id 538437
ภาพสวย กลอนเสนาะ คนแต่ง จุด จุด จุด... เนี้ยนะคะสวัสดีคุณชัยชนะด้วยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
