จาบคาคู่สุดท้ายในทุ่งกว้าง สร้างรังหวังว่าจะสุขสันต์ เจ้าตัวผู้เก็บหญ้าเอามาพัน ตัวเมียนั้นถักสานวิมานฟาง แรงน้อยน้อยค่อยค่อยก่อเป็นคอขวด เป็นโพรงพรวดที่วางไข่มิได้กว้าง สานสวยเกี่ยวใส่สอดไส้กลาง รุ้งรางหลายเช้าเจ้าตั้งใจ จากปลายกิ่งเพกาหน้าสระน้ำ เดือนสามลมแล้งรุนแรงไล่ ยอดโยกเจ้าขืนข่มแรงลมไกว ชอนไชเชือกเช่นเส้นฟางฟอน ช่วยกันเพียงสองชีวิตสู้ อดสูผอมโซโต้ลมร้อน หิวเหนื่อยก็ล่าไปหาหนอน ซุกไซร้ซ้อนเกี้ยวกันบ้างสร้างแรงใจ จนเดือนหกฝนสั่งรังเจ้าเสร็จ ป้องสะเก็ดฝนเข้าเจ้าวางไข่ ตัวพ่อคอยป้องคุ้มอย่างภูมิใจ รอลูกน้อยชีวิตใหม่เติบใหญ่มา เจ้าทั้งคู่บุญปลูกลูกของพ่อ ตั้งตารอให้เติบใหญ่ในภายหน้า เป็นทายาท ทารก นกจาบคา หวังเพียงว่าจะเผยแผ่แพร่เผ่าพันธุ์ หน้าฝนฟ้า ชาวนา มาหว่านไถ มองไปเห็นรังสวยฉวยหุนหัน เก็บรังฟางไปผูกไว้ใต้จันทัน นกมันจะเป็นจะตายไม่รับรู้ นกจาบคาคู่สุดท้ายในทุ่งร้าง อ้างว้างใจสลายไร้แรงสู้ เขาพรากลูกไปไกลได้แต่ดู อดสูโชคชะตาล้าลำเค็ญ ------ ม้าก้านกล้วย---------
ม้าก้านกล้วย 13 ธ.ค. 2544 21:36 น. - ID 7296 
1059
4
0
13 ธันวาคม 2544 22:25 น. - comment id 24889
เศร้าจัง .... คนเราก็ช่างไปเก็บรังนกมา ไม่รู้ค่า ว่านั้นคือบ้านที่สร้างจากแรงงาน ..... เหมือนเก็บรังนกนางแอ่นเลยครับ
13 ธันวาคม 2544 23:58 น. - comment id 24919
จาบคาคู่สุดท้ายคงไม่ม้วย ม้าก้านกล้วยกับพวกเราช่วยกันหนา อนุรักษ์ธรรมชาติอย่าไปรอชาติหน้า คนละทีคนละท่ายังดีกว่าปล่อยเลยไป
14 ธันวาคม 2544 02:42 น. - comment id 24939
อ่านกลอนนิทานเรื่องนี้แล้วเศร้าจับใจเลยครับ... พี่ม้าก้านกล้วย...
14 ธันวาคม 2544 06:59 น. - comment id 24962
เศร้าจัง.....บรรยายได้ดี....เห็นภาพตามไปด้วย เลยนะคะ มนุษย์เราใจร้ายจริงๆ T_T
30 ธันวาคม 2544 15:39 น. - comment id 27982
เศร้าค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
