ชลกานต์

29 กันยายน 2548 17:47 น. - comment id 521109

  ช่างเป็น ณ อรุณที่งดงามมากทีเดียว
แต่ภาพน่ะแน่ใจเหรอพี่ว่าตอนเช้าอะ นูว่ามันเหมือนตอนใกล้ค่ำ อาทิตย์เพิ่งตกอะ
อิอิ แต่มองให้เหมือนใกล้รุ่งก็ได้นะ ฮ่าๆ
ล้อเล่นๆ แหม ไม่เจอกันหลายวันแซวให้หายอยากก่อน ฮ่าๆๆๆ 

ณ อรุณอุ่นฉายพรายแดดเพรา
นิ่งซบเงาใบไม้ไกวม่านสาน
ร่มระบายช่อดอกหยอกลมบาน
ผีเสื้อผ่านปีกลายร่ายระบำ

เช้าน้ำค้างพร่างพรมห่มอกหญ้า
ดังน้ำตาเรไรในคืนค่ำ
รอคนดีจิบจอกบอกน้ำคำ
ให้ชื่นฉ่ำดวงใจไปทุกเช้า

ธีรธัช

29 กันยายน 2548 19:21 น. - comment id 521139

ไพเราะมากครับ
อ่านแล้วนึกถึงยามเช้าตรู่
สดชื่นดีครับ

จิตรนัย

29 กันยายน 2548 22:18 น. - comment id 521190

ไรไก่

29 กันยายน 2548 23:22 น. - comment id 521214

ว่าจะมารับอรุณ
แต่มายามค่ำเสียนี้
งานงามมากอรุณสวยมากชอบจัง
นอนหลับฝันดีนะคะ

เพียงผกา

29 กันยายน 2548 23:22 น. - comment id 521215

เห็นน้ำค้างพร่างหล่นบนใบหญ้า            ตะวันสาดแสงมาวันฟ้าใหม่
น้ำค้างน้อยระเหยห่างจางหายไป
เมื่อนั้นแหละหัวใจจึงก้าวเดิน

เพียงพลิ้ว

30 กันยายน 2548 08:16 น. - comment id 521304

"รัศมีตะวัน\" วันใหม่ใสสะอาด
จารภาพพิลาส - จินตกรรม ลำนำส่อง
แสดส้มอาบทาบเหลืองเรืองละออง
พริบตามองระบายเร้นเป็นสายรัก

ชอบบทนี้จังค่ะ
นานๆตื่นทันได้ชม ณ อรุณสักทีหนึ่งค่ะ

sodasasa

30 กันยายน 2548 09:39 น. - comment id 521328

อ้า สดชื่น วันนี้น้องตื่นเช้ามากๆ แล้วมาทำงานเลย อากาศก้อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เลยไม่ได้เห็นแสงสวยๆตอนเช้า แต่ได้อ่านกลอนของพี่รุ่งนี้แล้ว สัมผัสได้ถึง ณ ยามเช้าจริงๆเลยเจ้าค่า  อ้า สดชื่น

แก้วประเสริฐ

30 กันยายน 2548 10:37 น. - comment id 521387

         ปกติแล้วผมมักจะไม่ค่อยได้เห็นรุ่งอรุณมากนัก
วันใดพิเศษเห็นคราใดอดสะท้อนเสียมิได้
ช่างเถอะได้เห็นก็พอเพียงแล้ว งามมากงามจริงๆ
ยามรุ่งอรุณครับ

                    แก้วประเสริฐ.