** กาลแห่งเวลา **

แก้วประเสริฐ

         **  กาลแห่งเวลา  **
     วิวัฒน์กาลผันเปลี่ยนวนเวียนว้าง
โอภาสสร้างวกวนระคนสนอง
สิ่งทุกข์สุขถูกสลัดตัดใยยอง
ปวงทั้งผองหมุนสลับดับวันวาร
     สรรค์ชีวิตเปลี่ยนแปลงแฝงมิสิ้น
ดุจดั่งสินธุ์ลมไฟดินไพศาล
ช่างร้อนรุ่มแผ่นดินถิ่นระราน
อุดมการณ์หันเล่ห์เพทุบาย
     อ้างลวงหลอกศาสนาตำรากล่าว
เสริมแต่งเข้าเพื่อสนองคันฉ่องฉาย
เล่ห์เหลี่ยมหลอกยอกย้อนซ่อนคมคาย
หวังทำลายความคิดติดพงศ์พันธุ์
     อ้างแยกแยะกำหนดวางกฎไว้
เสริมหมู่ให้เป็นใหญ่ในสิ่งฝัน
วางอุบายใช้หลอกบอกสัมพันธ์
ประวัติศาสน์นั้นอิงอ้างสร้างมี
     วารร่วมรักหักสิ้นแผ่นดินพินาศ
เคยเป็นญาติทุกข์สุขเกษมศรี
แยกแบ่งแตกวางไว้ไร้ไมตรี
สิ่งเคยมีเหลือทุกข์คลุกน้ำตา
     โอ้อนาถชาติไทยให้สิ่งเอื้อ
จุนเจือเผื่อแบ่งปันสรรค์สร้างหา
ร่วมเป็นเผ่าพงศ์พันธุ์แต่กาลมา
ทั้งปู่ย่าตายายเลือดเหือดแผ่นดิน
     บัดนี้หลานเหลนโหล่นมาโยนทิ้ง
แยกแบ่งดินเผ่าพงศ์หลงเสียสิ้น
อ้างศาสนาเชื้อสายมลายชีวิน
สร้างแผ่นดินทำลายในคำยอ
     เลิกเถิดหนาแคลงใจที่ใครชัก
สมานสมัครรักกันไว้เชื่อในพ่อ
เขาจับแพะชนแกะแนะสอพลอ
จะหัวร่องอหายควายสนสะพาย.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***