จบแล้ว ทุกสิ่ง ที่ฉันหวัง มันภิณพัง ทุกอย่าง ยากจักฝืน เจ็บต้องทน กล้ำน้ำตา อย่างเต็มกลืน ยิ้มระรื่น รับรักลวง คือความจริง อดีตา ที่ถ่าถม ลงเต็มบ่า ทั้งสองตา ต่างพรั่งพรู มิรู้นิ่ง ทั้งสองแขน ไร้กายคว้า แนบอุ่นอิง เธอนั้นทิ้ง คำสัตย์ ยื่นคำลวง ในตอนนี้ ฉันฟื้นคืน กำลังใจ ทิ้งมันไป อดีตรัก แสนสุดหวง เพราะไม่เคย จะดูแล หรือคอยห่วง วันลุล่วง ความจริงเบิก เห็นตัวตน คนที่รัก เขาทำกัน อย่างนี้เหรอ ให้ฉันเพ้อ เสียน้ำตา กี่พันหน อุบัติเหตุ ป่วยแทบตาย มิกังวล ให้ฉันทน ต่อสู้ เพียงลำพัง ฉันสู้ไป พร้อมกับ รอยน้ำตา ที่เต็มหน้า และยืนหยัด ทุกทุกครั้ง ในขณะ เธอเล่นชู้ กันละมัง พุทธโถ่ธัง...แกล้งว่ากลัว บาปกรรมทัน ก็ดีแล้ว ให้ฉันรู้ เช่นเห็นชาติ เห็นสันดาน ของคนรัก แต่ปากนั่น ของเหลือเดน เมื่ออยากได้ เชิญละกัน ตัวไรกัน คาบไปกิน ลองคิดดู
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย 3 เม.ย. 2550 03:21 น. - ID 100679 
764
20
0
3 เมษายน 2550 08:29 น. - comment id 679470
ปล่อยไปจ้า แล้วก็จบเอง คิดถึงจังเลยค่ะน้องแม่หมู
3 เมษายน 2550 09:29 น. - comment id 679516
เพียงได้ฟังถ้อยรักมาตัดบอก ว่าช้ำชอก ตอกให้ ครั้งคิดหวน ช่างเหมือนเราคนนี้ที่ทบทวน- ถึงคำยวน ยาใจ ว่ารักเรา ตอนมีรักนางน้องไม่พากพลัด ยึดถือสัตย์ถือรักต้องพบเหงา คำว่ารัก น้องนี้ไม่เหมือนเก่า ทิ้งให้เราเผชิญโชค ชะตากรรม คำเอ๋ยคำ สัญญาสาบานบอก เป็นเหมือนหอกทิ่มใจ ช่างน่าขำ เธอลืมสิ้นรักเก่า เจ้าลำนำ ลืมถ้อยคำสัญญาว่ารักกัน เห็นเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย มันช่างคล้าย กับลิขิตชีวิตฉัน เขาทิ้งจากฝากรักตัดสัมพันธ์ ตัวเรานั้น ต้องเศร้าเคล้าน้ำตา มาวันนี้คิดหวนทบทวนรัก มันง่ายนัก จะลืมลง หลงห่วงหา ตัดทุกอย่าง อย่าสัมพันธ์ต่อกันนา จบน้ำตา เป็นน้ำใจให้โชคดี ------------- อ่านแล้วเศร้ามากครับ
3 เมษายน 2550 10:39 น. - comment id 679540
จบลงใจคงเศร้า ปวดร้าวหลากหลายที่ เจ็บจำกับรักนี้ ชีวีมิอาจลืม.... ปล่อยไปกะสายลมซะ หวัดดีจ้า
3 เมษายน 2550 11:47 น. - comment id 679563
มีรักร้ายก็สมควรตัด เนาะ จะได้ไม่ลุกลามจนทั่วใจ
3 เมษายน 2550 12:16 น. - comment id 679585
อย่างงี้ต้องปล่อยให้มันตายไปตามธรรมชาติ
3 เมษายน 2550 13:28 น. - comment id 679628
ถึงจะจบเรื่องนี้ ก็หมายถึง เรื่องใหม่กำลังจะเริ่มชึ้น
3 เมษายน 2550 15:00 น. - comment id 679665
จบแบบแค้นๆด้วยนะเนี้ย
3 เมษายน 2550 16:13 น. - comment id 679716
ทำใจให้ผ่อนคลายค่ะ..คิดว่าเขาไม่คู่ควรกับเรา ปล่อยไปเถอะค่ะ..เป็นกำลังใจให้น้องเป้นะคะ..
3 เมษายน 2550 16:58 น. - comment id 679754
หวัดดีจ้าแม่มู๋...หายไปไหนพึ่งจะมาละจ้ะ อย่าแค้นมากนักเลย..เดี๋ยวไม่สวยนะ ทำใจให้สงบ...ยังไงซะก็ทำทานไปแล้วนี่นา.. นะ นะ คนสวย..ยิ้มสู้เข้าไว้นะคนดี..
4 เมษายน 2550 07:18 น. - comment id 679903
โดนแบบนี้จุกจนเจ็บเลยนะนู๋เป้ แต่ก็ดีแล้วล่ะ .. ปล่อยคนแบบนั้นไป สุดท้ายเค้าก็ทิ้งกันเองแหล่ะน่า
4 เมษายน 2550 11:11 น. - comment id 679988
ควายเอ้ย กูเหงมรึงพร่ำรำพรรณมากี่ชาติกี่ภพแล้วนี่ ไม่จบไม่สิ้นสักที โดนทิ้งนี่หว่า ไม่ยอมรับเหรอ ห่ำหอนอยู่ได้
5 เมษายน 2550 01:24 น. - comment id 680253
อาคุณพี่กานต์ ปล่อยไปตั้งนนแล้วค่า จบตั้งนานแล้ว แค่เขียนเล่นๆกับอารมณ์เก่าๆน่ะคะ คิดถึงเหมือนกันวันเสาร์ค่อยเม้าท์กันนะคะ
5 เมษายน 2550 01:52 น. - comment id 680256
คุณกวีบ้านไร่ หากลิขิต ชะตาฟ้า พาบรรจบ ให้เราพบ คนเคยร่วม ทำบุญไว้ แลชาตินี้ เหลือเพียงแต่ ตามหัวใจ จะมั่นไว้ หรือคลอนแคลน ก็ตามกรรม เรื่องรักรัก ที่เจอ ก็เหมือนกัน ที่ผกผัน เวียนวน อย่างซ้ำซ้ำ ไม่โดนหลอก ก็ใจง่าย หรือแค่อำ แค่ขำขำ หรือว่าแค่ คั่นเวลา ชีวิตมนุษญ์ตกบ่วงเดิมๆค่ะ เพียงแต่ใครจะจะตกลงบ่วงนั้นช้าหรือเร็ว หรืออาจจะโชคดีไม่ตกบ่วงนั้นด้วยกรรมเก่า
5 เมษายน 2550 01:52 น. - comment id 680257
อาคุณคอนพูทน ปล่อยมันไปนานแร้วจ้า แต่ก็แค่คิดถึงเอง หึหึหึ
5 เมษายน 2550 01:55 น. - comment id 680258
อาคุณเพียงแพรว (เฮ้อชื่อคล้ายอาคุณพี่กานต์มากเลยนะเนี่ยะ เพียงเหมือนกัน) ก็ตัดมันไป 6 เดือนแล้วค่ะ ตอนนี้แค่กำลังบ้าเพลงของปานค่ะ ได้อารมณ์ดีมากๆ แต่ไม่ทวงคืนหรอกค่ะ เมื่อ.....คาบไปกิน เศษเดนก็เป็นของไร้ค่ามิอยากหวน
5 เมษายน 2550 01:56 น. - comment id 680259
คุณว่าที่กวี ไม่ได้นะ มันต้องขุดขึ้นมาทำอาหารดีกว่า ปล่อยให้ตายไปแบบนั้นเสียดายของออก ว่าแต่ว่า มันพันธุ์ไหนอ่ะ จะได้เอาไปทำถูก
5 เมษายน 2550 01:57 น. - comment id 680260
อาคุณลุงนพ เหอเหอเหอ กว่าจะเริ่มก็อีกนานค่ะ
5 เมษายน 2550 01:59 น. - comment id 680261
คุนไรไก่ ก็แหม นิดนึงๆกำลังได้อารมณ์ แหะแหะแหะ
5 เมษายน 2550 02:01 น. - comment id 680262
อาคุณพี่ยาหลาบ ค่า ผ่อนคลายมากขึ้นตามลำดับแล้วคะพี่ ตอนนี้ก็คิดถึงนิดหน่อย แต่เพลงปาน "ทวง" กำลังได้ฟิวส์เลย อิอิ ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า
5 เมษายน 2550 02:05 น. - comment id 680263
อาคุณใบตอง สวัสดีค่า หายไปทำงานมาค่า ได้พาร์ทไทม์มาทำเล่นๆ ดีกว่านอนตีพุงอยู่บ้านค่า แค้นนิดๆเองค่า พูดถึงความไว้เนื้อเชื่อใจเนี่ยะ เมื่อมันเสียไปยากจะกลับมาแถมยังเสียอารมณ์ด้วยนะคะเนี่ยะ ยังไงก็ยิ้มสู้อยู่แล้วค่า อิอิอิ
5 เมษายน 2550 02:06 น. - comment id 680264
อาคุณนู๋เอมเลใจ หึหึหึ จุกพอเจ็บ แต่ก็หายแล้วค่ะเหลือรอยไว้ในความทรงจำเท่านั้นตอนนี้ อิอิ
5 เมษายน 2550 02:25 น. - comment id 680265
คุณ IP 202.142.193.2 อืม แล้วคุณละคะ เป็นตัวอะไร ถึงเป็นคนก็ดูท่าทางในกมลสันดานจะต่ำ หรือไม่ก็ไม่เคยอบรมบ่มจิตใจ หรือว่าไม่มีใครสั่งสอนค่ะ ถึงได้มีวาจาที่ก้าวร้าว ไร้การศึกษาอย่างคุณเนี่ยะ เด็กขายพวงมาลัยตามสี่แยกยังคุยดีกว่าคุณเลยนะคะ สงสัยจะมาจากอะไรสักอย่างแน่ๆเลยในตัวคุณ (ถ้ามีสมองกว่าคำที่ใช้ด่าชาวบ้านเขาก็หัดตรองเองเถอะค่ะว่า กิริยาสถลเยี่ยงจัณฑาลแบบนี้มันมาจากอะไร) อ่อ ว่างๆหัดไปเช็คประสาท ฟังธรรม เข้าวัดบ้างนะคะ จิตใจจะได้ไม่ต้องหมกมุ่นอยู่กับเรื่องที่จะต้องหาเรื่องด่าว่าชาวบ้าน อ่ออีกเรื่องตามข้อความของคุณ แสดงว่าคุณก็ติดตามผลงานฉันมานานแล้วสินะ โดยปกติคนทั่วไป(ที่เขาปกติจริงๆ)ถ้าเขาไม่ชอบเขาก็ไม่อ่านหรอกค่ะ แต่คุณดันมาอ่านนี่สิ สงสัยนอกจากสันดานแล้วอย่างอื่นก็ผิดปกตินะคะ มันทำให้ฉันนึกสงสัยว่าคุณมีแฟนรึเปล่า หรือว่าเคยมีความรักบ้างรึเปล่า แต่คุณคงจะไม่มีหรอกมั้งค่ะ เพราะเขาคงจะทนไม่ได้ กับสิ่งที่คุณเป็น หรืออะไรที่บ่งบอกความเป็นคุณในขณะที่โพสต่อว่าฉัน หรือไม่กก็คุณอาจจะมีก็ได้แต่คงเป็นคนระดับเดียวกันละมั้งค่ะ อีกอย่าง อันนี้สุดท้ายแล้ว เขาไม่ได้ทิ้งฉัน ฉันทิ้งเขา เมื่อคนเรามันไว้ใจกันไม่ได้ กมลสันดานมันมิอาจยกระดับจิตใจคนขึ้นก็ไม่สมควรทีจะได้รับความรักจากดิฉันอีกต่อไป แม้นฉันจะรักเขา แต่สิ่งที่เขากระทำให้หลายสิ่งมันเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วว่า ฉันควรจะบอกเลิกเขา แม้นครั้งบอกเลิกเขายังยื้อฉันไว้ แตความไว้ใจมันยากจะกลับคืนมาได้ เมื่อคนเราทำอะไรแล้วไม่คิด (คล้ายๆกับคุณ สงสัยจังสิ่งที่คั่นหู้ยกับหูหวาของคุณนี่เรียกว่าอะไรกัน)ทั้งที่รู้ว่าผิด ก็ไม่สมควรจะอภัยให้ แม้ฉันจะเดียวดาย จะคิดถึง แต่ฉันได้ชั่งใจแล้วว่าการทนอยู่ให้เขาทำร้ายพร้อมกับกรได้รักเขามันเศร้ากว่าการทิ้งเขาไปและมานั่งคร่ำครวญ(อย่างที่คุณว่า)อยู่อย่างนี้ อย่างน้อยๆฉันก็สบายดี ไม่ได้ร้องคร่ำครวญอะไรนักหนา หากจะมีก็เพียงน้ำตาแห่งความอาลัยี่มองห็นสิ่งเก่าที่เคยทำร่วมกันไว้ ชีวิตฉันมีอะไรที่สนุกสนาน ดีๆกว่านั้นเยอะแยะมากมายกว่าที่คุณคิด อย่าโลกแคบว่าฉันเขียนกลอนนี้ แม้จะช้ำแต่ฉันยังยิ้มและสู้กับมันได้ดี เพราะฉันมีคนคอยสร้างรอยยิ้ม กำลังใจ หรืออะไรก็ตามแต่ที่เป็นสิ่งดีๆให้ฉันด้วยใจจริง มิใช่หวังร้ายมุ่งประเด็นแบบโลกแคบแบบคุณ กรุณานำข้อความนี้ยัดสิ่งที่กั้นอยู่ตรงกลางหัวคุณไว้ด้วย ถ้าลืมก็ปริ้นเก็บไว้ดูต่างหน้า หรือไม่ก็ต้มกินแทนข้าว เผื่อจิตสำนึกจะดีขึ้น ป.ล.ฉันไม่เคยถูกทิ้ง แม้จะเคยถูกหักหลัง แต่ฉันรู้ตัวฉัน รู้สถานการณ์ว่า....ศักดิ์ศรีของฉันไม่ได้เอามาเหยียบเล่นซ้ำ2อีก พูดไว้แค่นี้หวังว่าคงจะเข้าใจภาษาควายๆแบบดิฉันนะคะ คุณมนุษย์
5 เมษายน 2550 07:19 น. - comment id 680285
อย่าไปใส่ใจเลยคับ คุณเปเป้ซังฯ เพื่อนนักเขียนคนอื่นโดนมากกว่านี้เยอะ(เค้าเล่าให้ฟังคับ) นั่นเป็นเพียงชนกลุ่มน้อยที่ไม่มีที่ระบาย แต่มีแฟนกวีคนอื่นๆ อีกมากมายที่เค้าชื่นชมนักเขียนนักกวีอย่างพวกคุณ(เช่นผม) ที่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเข้ามา เพราะเค้าอ่านก็รู้ค่าของงานเขียนแต่ละบทแล้ว เป็นที่คลายเครียดได้ดี อ่านแล้วรู้สึกดี แม้จะไม่ได้โพสต์เข้ามาบอก ก็ขอให้รับรู้ ณ ตรงนี้ว่าแฟนกวีเค้าก็ยังติดตามผลงานของนักกวีทั้งหลายอยู่ มีกำลังใจสู้ต่อแล้วกันคับ อย่าให้แฟนกวีอย่างผมต้องอดชื่นชมผลงานของคุณ เพียงเพราะคนที่มือไม่พายเลย...ยอดกวีของผม
5 เมษายน 2550 07:43 น. - comment id 680304
ตามมาให้กำลังใจนะค่ะ
6 เมษายน 2550 14:25 น. - comment id 680900
อย่าคิดมากครับ ทำบุญให้เขาเถอะ
6 เมษายน 2550 17:54 น. - comment id 680944
คุณแฟนกวี ขอบคุณมากเลยที่ให้กำลังใจ เป้เองก็เข้าใจนะคะ แต่มาใช้ภาษาแบบนี้ เป้ไม่ปลื้มค่ะอิอิอิ ขอบคุณจริงๆๆที่ติดตามค่ะ
6 เมษายน 2550 17:59 น. - comment id 680945
คคุณสายลมหนาว ขอบคุณมากค่ะ
7 เมษายน 2550 17:44 น. - comment id 681243
คุณกวีบ้านไร่ ขอบคุณมากเลยคะสำหรับกำลังใจเดี๋ยวกะว่าจะทำบุญคว่ำขันเลยนะเนี่ยะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
