หวังสุดท้าย

นี่คือหวังครั้งสุดท้ายก่อนตายจาก
บนทุกข์ยากแค่ไหนห่างไกลฝัน
ความเจ็บปวดทุกข์หนักแทบจาบัลย์
อดีตผันเปลี่ยนไปเจ็บใจนัก
นี่หรือคนที่เราเฝ้าเจ็บปวด
จวนจะชวดเจียนตายอยู่หลายหน
นี่คือภาพบาดลึกในใจตน
ภาพของคนสิ้นหวังในวันนี้
Nidhi ๒๖พฤษภ๒๕๕๐

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

nidhi 27 พ.ค. 2550 00:51 น. - ID 102896

833

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/102896 ที่มา: nidhi

comments powered by Disqus

เพียงแพรว

27 พฤษภาคม 2550 12:53 น. - comment id 702091

สวัสดีค่ะ ...

ไม่รู้ว่ากี่ความหวังค่ะ ที่ให้ไป แต่ไม่เคยเห็นผลตอบแทนที่น่าพอใจกลับมาเลย

White roses

27 พฤษภาคม 2550 13:22 น. - comment id 702105

วันที่หวัง..ยังไม่เห็น..เป็นความหวัง
ยังคงว่าง..เปล่าดาย..ไม่ถึงไหน
เฝ้ารอคอย..ความหวัง..ดั่งรอใคร
จนหัวใจ..ปวดปร่า..พะว้าพะวง

เงียบและเหงา..วังเวง..ดุจเพลงเศร้า
หัวใจร้าว..ใกล้สลาย..กลายเป็นผง
ความมุ่งหมาย..ลดน้อย..ถดถอยลง
ไม่นานคง..หายวับ..ไปกับตา

ฝนสั่งฟ้า..ลาดิน..สิ้นหยาดฝน
ความหมองหม่น..แผ่ขยาย..ในเวหา
ได้แต่คอย..น้อยใจ..โชคชะตา
ร้าวอุรา..ร้อนรุ่ม..ดั่งสุมไฟ

จะสิ้นหวัง..ไหมหนอ..รอแล้วหาย
หัวใจคล้าย..หมดพลัง..เคยหวังไว้
ไร้วี่แวว..ของคนดี..ที่แสนไกล
ใจสลาย..แทบไม่เหลือ..เมื่อเปลี่ยนวัน

แรงลมหนาว..หนาวสั่น..วันสิ้นหวัง
ทำนบพัง..น้ำตาไหล..ไม่อาจกลั้น
ความหม่นหมอง..สุดทน..จนกัดฟัน
เพราะโดนหยัน..เหยียบย่ำ..จนช้ำชา

วันพรุ่งนี้..จะมีไหม..ให้ได้หวัง
เจ็บทุกครั้ง..เงียบหงอย..เฝ้าคอยหา
ต้องอ่อนแอ..แพ้พ่าย..หน่ายระอา
หยาดน้ำตา..ไม่หยุดไหล.."ใครช่วยที".....

  สิ้นหวังกันให้เข็ดไปเลยค่ะ...เอากลอนเก่ามาแจมค่ะ..