นิราศตาดโตน..

กุ้งหนามแดง

กว่าจะจรลีถึงอิสาน
คิดถึงใครบางคนพอทนทาน
แต่ร้าวร้านหัวใจมิได้เจอ
ถึงปั๊มป.ต.ท รอคุณทัก
ต้องปักหลักเติมพลังมินั่งเด๋อ
อาหารกล่องของฝากลำบากเกลอ
นำเสนอข้าวอัดผัดกระเพรา
ถึงโนนโพธิ์บะก่ามวิทยา
เป็นสถานศึกษาสภาพเก่า
ท่านเจ้าบ้านต้อนรับจับมือเรา
ช่วยบรรเทาเดือดร้อนแต่ก่อนมา
แล้วใครเล่าช่วยน้องตอนหมองหม่น
ช้ำกมลเพราะขาดวาสนา
หวังสิ้นภาระกิจคิดพึ่งพา
แบ่งเวลาบวกทดเพื่อชดเชย
เลี้ยงอาหารผู้มาเยือนเสมือนมิตร
จัดโต๊ะชิดเวียนดูมิอยู่เฉย
เติมข้าวปลาเป็นระยะมิละเลย
คำพังเพยขอย้ำรวยน้ำใจ
สำรับใดขาดพี่ฤามีรส
เศร้าสลดแผ้วพานเกินขาดไข
กว่าจะเคี้ยวครบคำล้วนร่ำไร
เขียวหวานไก่-ต้มยำ..ช่างกล้ำกลืน
กิจกรรมของเด็กเล่นกลางแจ้ง
มิแห้งแล้งรอยยิ้มอิ่มกว่าอื่น
หากเทียบรอยยิ้มยั่วเมื่อชั่วคืน
สุดแข็งขืนดวงจิตให้บิดเบือน
หมดหน้าที่งานบุญอบอุ่นนัก
แต่มิยักเทียมใจ..ใช่จะเหมือน
อ้อมกอดรักเคยสรวมเมื่อร่วมเรือน
จะเลอะเลือนบ้างไหมยามไกลกัน
ถึงน้ำตกตาดโตนดังโดนสาป
เคยตักอาบร่วมยืนพี่ยื่นขัน
แต่มื้อนี้อาศัยน้ำไหลพลัน
จึงโศกศัลย์ลำเค็ญเย็นเดียวดาย
พรุ่งนี้เราคงพบงานจบสิ้น
หวังได้ยินรักอยู่มิรู้หาย
หากโทรมาคงทุ่นความวุ่นวาย
ใจสบายพักผ่อนนอนฝันดี
เมื่อลืมตาตื่นนอนตอนใกล้รุ่ง
ใจยังฟุ้งเจ็บแปลบอยากแอบหนี
ขืนรอค่ำแสนโหดโปรดช่วยที
ในฤดีมีใครมาก่อกวน
อุทยานไทรทองเมื่อมาถึง
ต้องตะลึงดอกกระเจียวบานเต็มสวน
ผาหำหดเดินชมตามสมควร
มิกล้าชวนคนควงเพราะห่วงใย
ถึงต้นไม้พันปีนารีข้อง
เคียงคู่สองยาวนานถึงกาลไหน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มตัวและหัวใจ
รักยิ่งใหญ่โดดเด่นเช่นตามอง
ป่าหินงามที่ตั้งของตั่งหิน
ตามแต่จินตนาการผ่านสมอง
ทั้งแน่นหนักมั่นคงและปรองดอง
คือครรลองของเราดูเข้าทาง
สุดแผ่นดินยืนรอผาก่อรัก
คิดถึงนักผาขาดมิอาจขวาง
สายหมอกอาจคล้อยเคลื่อนดูเลือนลาง
ไม่เหมือนอย่างหัวใจ..ใครชัดเจน..
..
..