ตะวันรอน อ่อนแสง เมื่อแลงหาย จวบใจวาย ไหวหวั่น ดั่งจันทร์เหงา แม้นดวงดาว พราวพราย รายล้อมเงา ดั่งรากเหง้า เปล่าเปลือย เอื่อยลมริน ด้วยเหง้ากอ ฝ่อหาย ปรายลมหวน อารมณ์รวน-เรผาย คล้ายจบสิ้น ดั่งพ่ายพับ ทับท่าว เพียงราวดิน ไร้คนยิน ยลเฝ้า ผ่องร้าวรอน แต่งโดยปลายตะวัน(thaipoem.com) เหง้าวิญญาณ อันร่านร้อน อ่อนแรงแล้ว ดั่งวอดแวว วาวชีวิต ใครปลิดสอน โอ้หัวใจ คล้ายพราก ลงจากจร อกสะท้อน อ่อนล้า ระอาองค์ จึงโรยร่าง เคว้งคว้าง หว่างจันทร์ฉาย อาบพระพาย พลิ้วพร่อง ใจล่องหลง ลมปราณแผ่ว แล้วคาย ปลายฝันปลง เหลือร่างคง ลงนอนเคียง เพียงแค่ดิน (*แลง เป็นภาษาเหนือ แปลว่า ตอนเย็น )
ปลายตะวัน 14 ก.ค. 2550 01:46 น. - ID 104832 
1272
6
0
16 กรกฎาคม 2550 22:45 น. - comment id 537751
ขอบคุณทุกท่านนะครับที่แวะมาทักทายกัน ต้องขอโทษที่พักนี้อาจจะตอบสั้นๆไปนิดนะครับ เพราะว่าช่วงนี้งานเยอะมาก เพราะอู้ไว้เยอะ ทำตามไม่ทัน
14 กรกฎาคม 2550 06:01 น. - comment id 724665
แวะมาทักทายเยี่ยมเยือนกันน่ะครับ
14 กรกฎาคม 2550 07:25 น. - comment id 724677
จันทร์ได้ที่ 2 จันทร์พึ่งตื่นนะ อ่อนล้านักหยุดพักก่อนเถิดหนา ด้วยอ่อนล้าหมดแรงจะสู้ไหว หยุดพักตรงนี้ก่อนค่อยเดินไป ยังมีเพื่อนให้กำลังใจอีก 1 คน หายไปเลยนะกลับบ้านหรือเปล่า มีแหนมป้าหย่นมาฝากป่าวจะ
14 กรกฎาคม 2550 08:18 น. - comment id 724706
เย็นพระพายชายชื่นสะอื้นโหย ล้าแรงโรยโรมรันกระสันจิต เปลวไฟรอนอ่อนลงปลงชีวิต ไร้มิ่งมิตรคู่หทัยใจจึงรอน...ไพเราะมากค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 08:36 น. - comment id 724715
ตะวันรอนอ่อนล้าฟ้าเริ่มหม่น ในกมลมัวหมองไม่ผ่องใส พลังเริ่มริบหรี่ละลิ่วไกล ด้วยดวงใจไหวหวั่นและพรั่นพรึง ดวงวิญญาณร่านร้อนอ่อนละโหย ร่วงลาโรยหวั่นหวาดจะขาดผึง จิตไม่มั่นดันใจให้ตราตรึง และไร้ซึ่งพลังไว้รั้งรอ จึงเคว้งคว้างลางเลือนเสมือนสิ้น ผะแผ่วกลิ่นลมปราณที่ขานขอ ปลายฝันดับลับแล้วสิ้นแววทอ ด้วยทุกข์ท้อทับถมจมดินดอน ปล่อยทุกข์มารุกราน ก็เผาผลาญให้รานลอน นะ..จะบอกให้
14 กรกฎาคม 2550 09:08 น. - comment id 724723
กลอนอ่อนแรง ไพเราะมากค่ะ หวังว่าคงไม่กำลังเป็นเช่นนั้น แวะมาทักทานทายทักค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 10:20 น. - comment id 724748
หวัดดีจ้าคุงปลายตาวัน........ หายไปสองสามวันเลย..นึกว่าไปโดนสาวไหนฉุด กระชากลากถูไปซะแล้ว ล้อเล่งน๊า...หุหุ อ่อนแรง อ่อนล้า แต่อย่าอ่อนใจไม่สู้นะคะ สู้สู้นะคะ..
14 กรกฎาคม 2550 11:43 น. - comment id 724797
ร่างกายอ่อนแรงต้องนอนพักผ่อน แต่ถ้าเป็นใจอ่อนแรงต้องสร้างกำลังใจ ให้ตัวเองบ้างนะค่ะ แล้วจะทำให้ คุณรู้สึกดีขึ้นค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 11:44 น. - comment id 724798
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ ของคนที่อ่อนแรงค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 11:48 น. - comment id 724800
...มาแล้วเอากำลังใจมาฝาก..
14 กรกฎาคม 2550 14:43 น. - comment id 724873
นี่ละน้า ผลของการกิงกาแฟมาก
14 กรกฎาคม 2550 14:43 น. - comment id 724874
14 กรกฎาคม 2550 18:45 น. - comment id 724936
เหนื่อยมากไหมปลายตะวัน พิมก่าเห้น..พักนี้ฝนตกบ่อย..ตะวันไม่ได้ออกมาทำงานเหนื่อยไรอ่า...ถึงกะอ่อนแรง เอิ๊กๆๆ
เฮ็อ...ลมทะเลก็ม่ายมีนี่น่า อิอิ...
14 กรกฎาคม 2550 21:03 น. - comment id 724966
วันนี้เรนเหนื่อยหนัก.. อยากจะพักเพราะอ่อนแรง.. ตื่นเช้าจะเข้มแข็ง.. ไม่อ่อนแรง..ให้ใครว่า.... .. เรนแวะมาขอบคุณพี่ปลายตะวันนะคะ..
14 กรกฎาคม 2550 21:21 น. - comment id 724974
สวัสดีค่ะ คุณ ปลายตะวัน โรยรายเรื่อเรื่อเรืองแสง แสดส้มอ่อน ลาลับรอนริบริบ ที่ปลายฟ้า ให้กริ่งกริ่งเกล็ดแก้ว แววน้ำตา ระรินราล่วงหล่นรดแก้มเรียม โอ้ใจหายสายสวาท จะขาดแล้ว พ่อดวงแก้ว จะด่วนลา ลับเลือนหาย น้ำค้างพา เย็นยะเยือกสท้านกาย องค์พระพาย พลิ้วพร่องทำนองมนตร สุริยาจะมาลับไปแล้วหนอ สวดมนตรขอ ให้หวลคืนมาใหม่ หยดน้ำทิพย์ลงกลางหว่างดวงใจ ขอเทพไท ให้ช่วย ประสาทพร
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
