..กลัวใจ..

เพียงแพรว

                  พอแรกเริ่มเติมใจให้เธอซึ้ง 
                  ก็พรั่นพรึงหวั่นกลัวใจรัวไหว 
                  นานนักหนากว่าว่าจะเปิดใจ 
                  พอเริ่มใหม่จึงเกรงเพลงน้ำตา 
                  เคยซดน้ำบัวบกเพราะฟกช้ำ 
                  รอยความจำฝังแน่นแค้นนักหนา 
                  ถึงวันนี้เปิดใจไว้อีกครา 
                  หากต้องช้ำเหมือนผ่านมาขอลาไกล 
                  หนึ่งดวงใจดวงนี้ที่กลัวพ่าย 
                  มันเรียกร้องโวยวายผิดมากไหม 
                  เธอยื่นมาไมตรีที่ละไม 
                  ถึงไว้ใจแต่อีกใจก็หวั่นเกรง 
                  หากเพียงชั่วครั้งคราวช่วยกล่าวก่อน 
                  จะได้ถอนตัวไกลไม่กล้าเบ่ง 
                  เคยมาแล้วช้ำมาแล้วใจนักเลง 
                  โดนข่มเหงใจแตกยับดับทรุดลง 
                 ไม่กล้าขอคำมั่นสัญญาหมาย 
                 เพียงน้ำลายจากนี้มิลุ่มหลง 
                 ขอเพียงแต่แค่จริงใจให้มั่นคง 
                 สัตย์ซื่อตรงการกระทำไม่อำพราง
                  ...............