ฤทัยตรึง


                     **  ฤทัยตรึง  **
     นกช่างร้องขับขาน     ดุจวิมานที่ฉันสร้าง
ดอกไม้ส่งกลิ่นจาง          จิตบอบบางสร้างตราตรึง
ปลาน้อยลอยแหวกว่าย     งามสดใสให้สุดซึ้ง
เฝ้ามองแสนรำพึง            ใยห่วงหาหญิงคนงาม
     เมฆน้อยลอยผันผวน  สุดรัญจวนฟ้าสีคราม
วิจิตรแสนงดงาม             ใจเกรงขามยามอัปลักษณ์
ปั่นป่วนชวนคำนึง            ช่างหวานซึ้งตราตรึงพักตร์
ตัวเราหวั่นยิ่งนัก              แม่จะมาแลห่างเมิน
     กลิ่นหอมย้อมใจฉัน     ทำไมกันพลันจึงเขิน
หรือว่ามิกล้าเผชิญ            กลัวหมางเมินจึงเหลือบมอง
สองตาเฝ้าแลจ้อง              มิอาจปองสิ่งสนอง
จนผ่านฝันเรืองรอง            ฟ้าผุดผ่องทองอำไพ
     ปลาน้อยหลากหลายสี     ล้วนแต่มีสิ่งสดใส
ตัวเราโอ้ภายใน                  เหตุไฉนไม่สมหวัง
นกน้อยยังเคียงคู่                ช่างอดสูทางเบื้องหลัง
ฤาสิ้นฤทธิ์พลัง                   รักพิไลได้อาดูร
     ตะวันโอบขอบฟ้า           จันทร์ดารากลับพาสูญ
ขาดไปมิเกื้อกูล                  สิ่งเพิ่มพูนล้วนหายไป
ดุจฉันพลันพบรัก                แสนประจักษ์พลันสลาย
มีรักยังสิ้นคลาย                  โอ้เปลี่ยนแปลงแล้งหนอคน
     คนเดียวเปลี่ยวเอกา        วาสนาพาสับสน
เปื้อนเปรอะช่างเวียนวน       ฤทัยตนคนแลเมิน
มีรักเขาสักครั้ง                    สิ้นพลังพังยับเยิน
เหมือนนกเฝ้าบินเหิร            เที่ยวค้นหาฟากฟ้าไกล
     โดดเด่นและเดียวดาย    คนทั้งหลายคล้ายผลักไส
ป่านนี้จะมีใคร                    คงสิ้นไปไร้คนมอง 
อายุผ่านกาลวาร                 หัวใจฉันเฝ้าแลปอง
ดั่งนกขับเสียงร้อง               แว่วโหยหวนล้วนเดียวดาย.
               ***  แก้วประเสริฐ.  ***

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 29 ก.ค. 2550 12:10 น. - ID 105406

1424

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/105406 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

bananaleaf

29 กรกฎาคม 2550 12:42 น. - comment id 731234

เพราะจังค่ะคุณลุง..อย่างนี้รพีแต่งม่ายยยเป็น..
ขอชื่นชมอย่างเดียว..

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 13:22 น. - comment id 731239


คุณ  bananaleaf

          ได้ซิจ๊ะคน เก่ง  หัดตามนี่นะ
 กาพย์ยานี ๑๑ kaapyaanii 11

ตัวอย่าง:
   
      กาพย์ยานีลำนำ           สิบเอ็ดคำจำอย่าคลาย
วรรค์หน้าห้าคำหมาย         วรรคหลังหกยกแสดง
ครุลหุนั้น                   ไม่สำคัญอย่าระแวง
สัมผัสต้องจัดแจง        ให้ถูกต้องตามวิธี

คำที่ห้า สัมผัสกับคำที่สามบรรทัดเว้นวรรคต่อไป
คำที่หกของบรรทัดหลังต่อไปแรกสัมผัสกับคำที่ห้า
บรรทัดที่สอง วรรคต่อไปสัมผัสกับคำที่หก
บรรทุดที่สามคำที่ห้าสัมผัสกับวรรคต่อไปคำที่สาม
บรรทัดที่สี่  คำที่ห้า  ไม่สัมผัสกับคำใดก็ได้ แต่ว่าวรรคต่อไปคำสุดท้ายต้องสัมผัสกับคำสุดท้าย
ของบรรทัดที่ขึ้นต้นใหม่จ้า รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

พิมจังเจ้าคะ

29 กรกฎาคม 2550 13:49 น. - comment id 731245


ลุงแก้วเจ้าคะ
ไม่ติดตรึงฤทัยสาว2007
บ้างหรอคะ..
เพราะอีกแย้ว

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 13:59 น. - comment id 731246


คุณ พิมญดา

          ตราตรึงนะตราตรึง จะตราตรีงได้อย่างไร
มองรูปลักษณ์ตนเองแล้ว ต้องรีบถอยหลังออกมา
ประมาณ ร้อยเก้าหรือกว่านั้นจ๊ะ ขอบคุณนะ

                 แก้วประเสริฐ.

ก่องกิก

29 กรกฎาคม 2550 14:34 น. - comment id 731250

แวะมาดูผลงานในวันหยุด
น่าชื่นชมครับ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

29 กรกฎาคม 2550 16:10 น. - comment id 731262

นกเขาไม่ขับขาน
ผ่านวันวารมาแสนไกล
หวนคิดถึงคู่ใจ
เหตุไฉนจึงลืมเลือน
เรือนร่างมีชีวิต
แต่คล้ายมีดมากรีดเฉือน
ความชรามาย้ำเตือน
จิตเศร้าหมองคนมองเมิน
นกเขาจับเจ่านอน
อยากบินย้อนดั่งเหาะเหิร
เพียงคิดแค่จิตเพลิน
ล่วงเลยเกินจะกลับลำ
มุ่งหน้าเข้าหาวัด
ธรรมบำบัดเลิกระส่ำ
สวดมนต์บ่นท่องจำ
สิบห้าค่ำรับศิลครอง

อิติปิโสภัคคะวา....ทุกภัยมีมาคลาดแคล้วบรรลัย....อิอิ

Silver Snitch

29 กรกฎาคม 2550 18:20 น. - comment id 731289
กัญจน

29 กรกฎาคม 2550 18:58 น. - comment id 731296
```
(งดงามเหมือนเดิม)
```

bananaleaf

29 กรกฎาคม 2550 20:26 น. - comment id 731315

ตรึงจิตในคำสอน           เพียรต่อกลอนท่านผู้เฒ่า
หลานน้อยยังด้อยเขลา   ขอผู้เฒ่าอย่าระอา
ความเพียรนี้มีมาก         แต่ไม่หลากเรื่องภาษา
คนอ่านคงระอา               ด้วยภาษาไม่งดงาม

ชื่นชมในความคิด           จึงตามติดมุ่งไต่ถาม
แม้นคำมิงดงาม               แต่ไม่คร้ามมุ่งมั่นเรียน
เป็นแค่ครูอังกฤษ            แต่ใจคิดรักการเขียน
หลานน้อยจักพากเพียร    ฝึกขีดเขียนให้เชี่ยวชาญ...

ลองแต่งดูค่ะคุณลุง...ผิดพลาดประการใดแนะนำด้วยค่ะ...
ยินดีน้อมรับมาปรับปรุงค่ะ...

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 20:37 น. - comment id 731319


คุณ ก่องกิก

         วันหยุดผมก็ไม่ได้ไปไหนหรอกครรับ โดย
เฉพาะระยะนี้จึงเขียนกลอนส่งมาเรื่อยๆร่างกาย
ไม่ทำร้ายผมมากนัก  จึงมาดูกลอนที่เขียนบ่อยๆ
นี้ก็ที่ตอบหลังจากไหว้พระเสร็จนั่งสมาธิสักระยะ
หนึ่งแล้วก็เลยแวะมาดูผลงานตัวเอง เพียงแค่
งูๆปลาๆเท่านั้นแหละครับ ขอบคุณครับ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 20:41 น. - comment id 731321


คุณ ฤกษ์ รูปหล่อ

         นั่นซิครับนกเขาผมไม่ร้อง จุ๊กกรู แต่กลับ
ร้องอู๋ฮูฮ่าๆๆๆๆ  ผมเองไหว้พระนั่งสมาธิทุกๆวัน
เพราะเตรียมเนื้อเตรียมตัวไว้เวลาจะตายจะได้
มีสมาธิไม่เวิ้งว้างครับ ขอบคุณพ่อรูปหล่อนะครับ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 20:42 น. - comment id 731322


คุณ silver snich

            ขอบคุณมากครับมีน้ำใจแก่ผมเสมอขอบคุณ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 20:44 น. - comment id 731323


คุณ  กัญจน

         ขอบคุณยิ่งที่มาอ่านผลงานผมเสมอๆครับ
ขอขอบคุณอีกครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ดีนักก็ตามครับ

                    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 20:52 น. - comment id 731326


คุณ  bananaleaf

         หากคนเรามีใจรักในบทกลอนแล้วไม่เห็น
จะแปลกนี่ครับ กลับดีเสียด้วยคือช่วยรักษามรดก
ของปราชญ์ไทยที่หมั่นค้นคว้ามอบให้แก่ลูกหลาน
เราซ้ำทำให้จิตใจเราเยือกเย็น สงบนิ่ง มิฉนั้นจะ
เขียนบทกลอนไม่ได้หรอกครับ
          ส่วนจะให้ผมแนะนำนั้นผมก็แนะนำเท่าที่
ผมรู้นะครับ โดยยกตัวอย่างไว้ให้แล้ว คุณเขียน
ได้ดีมากแล้วนี่ครับ เพียงกาพย์ยานี 11 นั้น
บรรทัดสุดท้ายคำที่ห้านั้น ไม่ควรสัมผัสกับคำ
ที่สามในบรรทัดถัดไปหากไม่จำเป็นนะครับ
ควรจะหาอักษรอื่นแทนจะดีกว่า เพราะว่า
เหมือนกฏที่เขาบังคับไว้ครับ หากไม่เป็น
ดังตัวอย่างก็จะเป็นอย่างอื่นไปครับแต่คำสุด
ท้ายบรรทัดนั้นต้องสัมผัสกับบทอื่นในคำที่หก
แน่นอนครับ  ผมมีความรู้เพียงแค่งูๆปลาๆ
เท่านั้น  และบอกเฉพาะคุณนะครับเพราะคุณ
เป็นครูบาอาจารย์ย่อมให้อภัยเสมอ ขอบคุณ
ที่ให้เกียรติผมครับ

                แก้วประเสริฐ.

ผู้หญิงมือสอง

29 กรกฎาคม 2550 21:21 น. - comment id 731330

บอกไม่ถูก พูดไม่ออก


      สวัสดีค่ะพี่แก้วประเสริฐ

แวะมาอ่านบทกวี งาม งาม ตามเคยค่ะ

กชมนวรรณ

29 กรกฎาคม 2550 22:45 น. - comment id 731348



อยากแอบหัดเรียนมั่งจัง แต่รู้ตัวว่าไม่ได้แน่นอน จีงขออ่านผลงานไปเรื่อยๆ ดีกว่านะค่ะ

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 22:55 น. - comment id 731353


คุณ  ผู้หญิงมือสอง

         สวัสดีครับที่จริงผมอยากพิมพ์ว่าผู้หญิงมือหนึ่ง
ครับ  นี่แหละแฟนพันธุ์แท้เลยล่ะ ขอบคุณนะครับ

                   
             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2550 23:01 น. - comment id 731354


คุณ  กชมนวรรณ

           ไม่ต้องแอบหัดเรียนหรอกครับ หัดเสียเลย
สนุกดีนะครับ จิตใจเยือกเย็น สงบนิ่งและก็อีกอย่าง
สนุกสนานด้วยนา  ผิดถูกช่างมันไม่ต้องไปคำนึงถึง
คำนึงแต่ความสุขของเราเป็นใช้ได้  ผมเขียนกลอน
มามิได้หวังจะดีเด่นหรือแข่งขันกับใครๆ เพียงใจรัก
เท่านั้นแหละครับ  ถูกใจผมอาจจะไม่ถูกใจคนอื่น
ก็ได้นะครับ แต่ผมไม่แคร์ใครๆทั้งสิ้น ก็เรา
มีสิทธิ์ที่จะเขียนในเวปฯนี้นี่ครับไปกลัวทำไม
เข้าถ่ำเสือก็ต้องพยายามจับเสือให้ได้ครับ อิอิ
สู้ๆๆๆๆนะครับผมขอเป็นแรงใจให้คุณครับ
หวังว่าคงจะได้อ่านกลอนดีๆบ้างครับ เพราะว่า
ความคิดอ่านคนเราไม่เหมือนกัน มองกันคน
ละแง่มุม เราสนุกกับมุมของเราเป็นใช้ได้ครับ
ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

มินนี่

30 กรกฎาคม 2550 04:23 น. - comment id 731379

# คืนเหงาเปล่าเปลี่ยวใจ       คิดถึงใครในคืนเหงา
เฝ้าฝันถึงเดือนดาว       ฤดีร้าวเปล่ากมล

    # รอคอยแต่หนหลัง       สิ้นพลังยังสับสน
ฟ้าสางสว่างดล       ไม่มืดมนช่วยดลใจ

    # ให้เห็นแสงสว่าง       ส่องนภางสว่างไกล
ท้องฟ้ากระจ่างใส       หนทางไกลให้รีบจร

    # ฝากฝังพลังใจ       ขอมอบไว้มิไถ่ถอน
ฝากไว้ให้ก่อนนอน       คำอวยพรก่อนนิทรา

    # ให้มีพลังใจ       สู้ต่อไปในวันหน้า
แคล้วคลาดปราศโรคา       สุขอุราอย่ามีภัย

    # สมหวังในความฝัน     ทุกวารวันสำราญใจ
มอบพรผ่านกลอนให้      เขียนจากใจให้ก่อนนอน 

......อวยพรให้เจ้าของบ้าน  และคนนอนดึกทุกคน  ฝันดีค่ะ......

แก้วประเสริฐ

30 กรกฎาคม 2550 08:22 น. - comment id 731406


คุณ  มินนี่

         ขอบคุณในคำอวยพรครับ จริงด้วยนาเมื่อคืน
นี้นอนฝันดีตลอดคืน  ขอบคุณครับ

                     แก้วประเสริฐ.

กระต่ายใต้เงาจันทร์

30 กรกฎาคม 2550 16:59 น. - comment id 731512

สวัสดีค่ะคุณลุงของ
หลาน

กระต่ายแวะมาเยี่ยมค่ะเลยได้ความรู้ได้ไปเวียนเทียนไหมค่ะคุณลุงกระต่ายเวียนเทียนมีแต่คนผู้เฒ่าชายหญิงเวียนเทียนกันน่ารักค่ะหนุ่มๆๆไม่กล้าขอเวียนเทียนด้วยสักคนพ่อเฒ่าแม่เฒ่ารายล้อมรอบมีความสุขค่ะฟังท่านเล่าเรื่องราวเก่าๆๆ
ป.ล. คุณลุง..แก้วดูแลสุขภาพน่ะค่ะยังคิดถึงคุณลุงเสมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

30 กรกฎาคม 2550 19:22 น. - comment id 731566


คุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์

         สวัสดีจ้า...ยังคิดถึงอยู่เสมอแหละใช่แล้วเรื่อง
การเวียนเทียนเป็นเรื่องของผู้เฒ่าผู้แก่ไปเสียแล้ว
ตอนสมัยผมยังหนุ่มๆนั้นนะส่วนใหญ่จะเป็นหนุ่มสาว
แต่บัดนี้โลกกลับกันเสียแล้ว ช่างเถอะใครทำอย่างไร
ก็ได้อย่างนั้นแหละจ้า  ดีแล้วที่ยังไปเวียนเทียน
ตามประเพณีเก่าๆ  รักและคิดถึงเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น