กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ๏ มือกอบเก็บกาก ซึ่งขนมหลายหลาก......ตกมากเต็มถนน คงแสนอร่อยล้ำ...........เร่งกำสาละวน ไม่ดูผู้คน.....................เกลื่อนกร่นไปมา ฯ ๏ ชิ้นใดใหญ่น้อย กินบ้างอย่างอร่อย........มือคอยควานหา มดแมลงแห่ห้อม..........ไต่ตอมเหลือคณา ปัดเป่าจนกว่า..............มีค่าควรคำ ฯ ๏ นี่ขนมแบบไหน เรียกขานอย่างไร...........ลืมใส่ใจจำ ขอเพียงอิ่มก่อน............รีบร้อนควานคลำ ก่อนใครเดินย่ำ.............แล้วทำกระจัดกระจาย ฯ ๏ แม้นขนมไร้ชื่อ ที่อยู่ในมือ...................ยิ่งคือความหมาย ยิ้มระรื่นชื่นชม..............สุขสมแสนสบาย อ่อนล้าตาลาย..............จึงหายโดยพลัน ฯ ๏ โหยหิวบ้างไหม เจ้าหมาน้อยใหญ่..........อยากได้ขนมฉัน ? จักแบ่งให้บ้าง...............ชิ้นบางบิ่นนั้น อ้าปากโดยพลัน.............ขนมฉันอร่อยจริง ฯ ๏ เหลือเพียงเท่านี้ เจ้าอย่าเซ้าซี้..................ตรงปรี่สุงสิง ฉันมีขนมน้อย................อย่าคอยช่วงชิง จงนั่งอย่างนิ่ง................ขนมยิ่งน้อยจัง ฯ ๏ ครั้นฉันหาได้ ขนมบิ่นชิ้นใหญ่..............จักให้กินมั่ง หากตามร้านตลาด..........คนอาจทิ้งถัง ของเทเลหลัง..................ฉันยังแบ่งกิน ๚ะ๛
อัลมิตรา 27 ก.ย. 2550 22:44 น. - ID 107761 
1720
9
0
27 กันยายน 2550 23:17 น. - comment id 636219
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าเช่นกัน ยายแม่มดน้อย
28 กันยายน 2550 02:44 น. - comment id 664069
28 กันยายน 2550 02:47 น. - comment id 664070
I borrowed from my cousin.
28 กันยายน 2550 01:03 น. - comment id 664093
สวัสดีครับ อยากบอกว่า ้ข้อแรก ไม่ได้อ่านงานที่เป็นกาพย์สุรางคนางค์มานานมากเลยครับ งานแนวนี้มีน้อยนะครับผมข้อที่สอง ตอนผมอ่าน หัวใจผมพองโตเลยล่ะครับ ตรงที่เด็กน้อยคนนั้นยังมีน้ำใจแบ่งให้หมากินด้วย บางครังสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เรามองข้าม กลับเป็นอะไรที่มีคุณค่า ที่หาได้ยาก บางทีคนอย่างเราๆที่มีกินยังไม่เคยทำอย่างนั้นเลย ************************* ปิดเทอมแล้วสบายใจจังครับ ช่วงมรสุมการสอบนี่หนักมากๆ เลยล่ะคับ ผ่านมาแล้ว หัวขมองแล่นดี
28 กันยายน 2550 01:36 น. - comment id 664098
สวัสดีครับ อัลมิตรา กาพย์มีเนื้อหาดีครับ อย่างคุณบอก การแบ่งปันมีน้อยลงเรื่อยๆ มาดึกไปหน่อยง่วงเหมือนกันแต่พยายามชมผลงานเพื่อนให้ได้มากที่สุดก่อนนอนครับ
28 กันยายน 2550 08:24 น. - comment id 673321
28 กันยายน 2550 09:49 น. - comment id 675675
อยากทานบ้างจัง คงอร่อดีนะครับ นึกถึงสมัยเด็กๆ
28 กันยายน 2550 09:27 น. - comment id 675683
เป็นช่องว่างทางสังคม อย่างนึงเนาะ ที่ไหน ก็มีเหมือนกันหมด แม้แต่ประเทศที่ ประกาศตัวว่าเจริญ ก็พบเห็นคนแบบนี้ อยู่เลยค่ะ
28 กันยายน 2550 11:07 น. - comment id 693499
อ่านไปนึกภาพไปครับ ผมสะเทือนใจทุกที.. ยิ่งเป็นเด็กๆ..หรือหมาแมว แม้กระทั่งคนแก่ๆ...คนพิการ ผู้ยากไร้หิวโหย.. อ่านแล้วก็กลับมานั่งคิดว่า... เราคนหนุ่มสาวยังมีเรี่ยวแรง ได้แบ่งปันหรือทำอะไรให้เขาบ้างหรือยัง อย่างน้อยก็แบ่งปันความรักและเห็นอกเห็นใจผู้ร่วมโลกเหมือนเรา เป็นปากเป็นเสียงให้แก่พวกเขาบ้าง.. แวะมาเยี่ยมและอ่านกลอนครับ... ขอบคุณแทนพวกเขาเหล่านั้นด้วยครับ รุ้สึกดีจัง... ปล.เห็นภาพประกอบแล้วเศร้าใจจัง.. หนูเอ๋ยช่างไร้เดียงสาแท้ๆ...
27 กันยายน 2550 22:46 น. - comment id 761234
...หลายวันก่อนผ่านที่ ศาลาว่าการ กทม ...และผ่านไปทางผ่านฟ้าลีลาศ ถนนราชดำเนินนอก ...บริเวณนั้น เลยไปทาง รร.สตรีวิทยา ...ข้างทางอัลมิตราพบภาพหนึ่ง...แบบบังเอิญ ...เด็กน้อยผู้ชายคนนึง...นั่งเก็บขนมที่ตกเกลื่อนกลาดตามพื้นถนนทางเท้า ...เนื้อตัวเด็กมอมแมมมาก...แล้วดูเขาเร่งรีบเก็บขนมนั้นอย่างรวดเร็วว่องไว ...มือหนึ่งเก็บกอบใส่ปาก..และกินอย่างเอร็ดอร่อย อีกมือหนึ่งก็รีบเก็บขนมนั้น ...ในขณะนั้น อัลมิตราเห็นสุนัขตัวนึงซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา กระดิกหางไปมา ...และเด็กคนนั้น ก็โยนขนมนั้นให้กินบ้าง ...อัลมิตราอยู่กลางถนนเกินไป..และไฟเริ่มเขียว การจราจรแออัดคับคั่ง ...ทำอะไรไม่ได้มากกว่ามอง ...ในใจของอัลมิตราคิดในทันทีหลายอย่าง ...เป็นความล้มเหลวของการดูแลเด็กจรจัด ที่รัฐบาลมักมองข้ามไป ...เป็นภาพที่สะท้อนถึงสังคมเรา ...ที่มีความไม่พร้อมของการมีครอบครัวและการไม่ใส่ใจในการรับผิดชอบต่อครอบครัว ...แต่ในความเลวร้ายและเศร้าหดหู่นั้น ...อัลมิตรามองเห็นมิตรภาพและความโอบอ้อมอารีที่หลายคนอาจไม่มี ...นั่นคือ เด็กน้อยคนนั้น โยนขนมให้หมากินบ้าง ทั้ง ๆ ...ที่ตนเองคงหิวเต็มที่และคงหวงแหนขนมที่เก็บได้อย่างสุดชีวิต ...ความทุกข์และความลำบากของเด็กนั้นอะไรจะมีเท่าความหิวกระหาย ...มิตรภาพในช่วงขณะหนึ่งของความหิว ...เป็นภาพที่สวยงาม ที่แต่งแต้มบดบังความล้มเหลวของสังคมได้ ...มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
27 กันยายน 2550 23:00 น. - comment id 761236
แล้วทั้งประเทศจะมีภาพที่อัลมิตราเห็นมามากน้อยเท่าใดกันนะ หากคนอื่นเห็นคงจะคิดไม่แตกต่างจากที่อัลตรามากน้อยสักเท่าใดนะ นอกจากผู้ซึ่งเป็นผู้ก่อให้เกิดปัญหาและผู้มีส่วนรับผิดชอบในการแก้ปัญหาที่อาจจะมีมุมมองที่แตกต่างออกไป มิตรภาพเกิดขึ้นได้ทุกเวลาและทุกสภาพแวดล้อมจริงๆ นอนดึกนะครับ
28 กันยายน 2550 14:03 น. - comment id 761340
ดีค่ะ แวะมาค่ะ สบายดีนะค่ะ
28 กันยายน 2550 15:11 น. - comment id 761379
มีคนบอกว่า"อย่าให้ทานกับคนขอทาน เพราะเขาจะไม่รู้จักทำมาหากิน" แต่ไม่รู้สิคะการให้ของพิม คืออยากให้ไม่ได้ตั้งใจจะสนับสนุน แต่พิมสงสารถ้าเขามีโอกาสคงไม่ต้องมาอดยากหิวโหยหรอกคะ...ให้..ดีกว่าคะ
28 กันยายน 2550 15:11 น. - comment id 761380
ไม่ได้เข้าเวบนานเลย เพราะเน็ตฟรีไม่มีในโลก กรเลยต้องอดทนไว้ก่อนเพื่อจะเข้ามาเล่นในมหาลัย แล้วความดีใจที่ได้เจอ คืองานดี ๆ ของพี่ ๆ เพื่อน ๆ เสมอ แล้วพี่อิมก็เป็นคนนึงที่เขียนงานขึ้นอย่างพิถีพิถัน จนเกินกลั้นความรู้สึกร่วมได้ ชอบมากเลยคับ
28 กันยายน 2550 15:35 น. - comment id 761416
สะท้อนปัญหาหลายอย่างในสังคมเลยนะคะ แต่ท่ามกลางปัญหาเหล่านั้นแค่มิตรภาพเล็กน้อยก็...ทำให้ดูมีค่าขึ้นมาในทันทีเลย
28 กันยายน 2550 16:07 น. - comment id 761470
งดงามในความรู้สึก...ในคำว่ามิตรภาพ... ....อากาศเปลี่ยนแปลง..รักษาสุขภาพนะครับ.. ..อย่าลืมไปแซวผู้กำกับหนัง(คุณฤกษ์)ด้วยนะ..
28 กันยายน 2550 17:02 น. - comment id 761530
วันนี้ดีใจจัง ที่ได้เข้ามาอ่านงานเพราะๆ และมีความหมายกินใจ ไม่เสียแรงเปล่า...จริงๆ
28 กันยายน 2550 21:58 น. - comment id 761671
คุณกุ้งก้ามกราม .. :) ตราบใดที่เรายังอยู่ท่ามความสุข เราอาจแยกแยะไม่ออกว่านั่นคือมิตรภาพจริงแท้หรือลวงตา กระทั่งเมื่อเราอยู่ในสภาวะการณ์หนึ่ง เราจึงพิจารณาได้เองว่า แท้จริงแล้ว .. มิตรภาพมีความหมายเยี่ยงไร คุณตรีชฏา .. ประโยคนี้ อัลมิตราจะพยายามรักษาไว้เสมอ คุณแดนไกลฯ .. ปิดเทอมแล้ว ความตึงเครียดกับการเรียนอย่างหนักก็ผ่อนคลาย ตอนที่อัลมิตราเรียน บางช่วงขณะก็ต้องจัดเวลาให้กับตนเองอย่างเคร่งครัด ยิ่งตอนที่ต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ยิ่งต้องรักษาคุณภาพของการเรียนให้ดี เพราะว่ากว่าจะหาเงินมาลงทะเบียนหน่วยกิต ก็ต้องเก็บหอมรอบริบอย่างกระเหม็ดกระแหม่ ในความรู้สึกทีว่า การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญ อัลมิตราก็อยากให้ทุก ๆ คนแบ่งปัน ตอนนี้คุณยังอยู่ในสถานะของนักเรียน ยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง เมื่อคุณเรียนจบ คุณก็จะมีโอกาสที่จะหยิบยื่นแบ่งปันให้กับผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าได้ค่ะ คุณดาวระดา .. ขอบคุณค่ะ อัลมิตราเมื่อคืนก็ลงกาพย์ชุดนี้ค่อนข้างดึก เพราะวันนี้อัลมิตราไม่ได้ไปทำงาน มีธุระส่วนตัวนิดหน่อย ว่าจะนอนตื่นสาย แต่ก็มีเหตุให้ตื่นแต่เช้าอยู่ดีค่ะ .. งาน นี่ ไม่เว้นวันสุข วันศุกร์ เลยนะคะ คุณ Silver Snitch .. อ่านให้สนุกนะคะ ให้คุณล่วงหน้าอ่านไปก่อน ส่วนอัลมิตราต้องรอปลายปี ถึงจะได้มีโอกาสอ่านค่ะ แล้วคุณอ่านลอร์ดออฟเดอะลิงก์มั๊ย เป็นมหากาพย์ที่แฝงแง่คิดไว้มากมายเชียวค่ะ คุณเหมราช .. หมดสวนหรือยังเนี่ย คุณปราณรวี .. มีคนรวย ก็ย่อมมีคนจน .. คงไม่มีทางที่ทุก ๆ คนจะเหมือนกันหมด ค่ะ คุณก่องกิก .. ตอนเด็ก ๆ อัลมิตราไม่เคยเก็บขนมข้างทางทานค่ะ แต่ก็เคย ทีว่า ยืนมองที่หน้าร้านบ่อย ๆ อยากทานแต่ไม่มีเงิน คุณแมวคราว .. เห็นคุณแมวคราวเปิดกระทู้ชักชวนให้เพื่อน ๆ อ่านหนังสือให้คนตาบอดฟัง ก็ชื่นชมนะคะ .. เป็นกระทู้ที่สร้างสรรค์ทีเดียว สำหรับอัลมิตราเองก็ช่วยบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ อัลมิตราบริจาคให้กับองค์การยูนิเซฟค่ะ เดือนละ ๖๐๐ บาท เพื่อเป็นทุนให้น้องคนหนึ่ง ซึ่งก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตัวกันจริง ๆ นอกจากส่งจดหมายถึงกันค่ะ คุณโพลาริส .. สบายดีค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณพิมญดา .. อัลมิตราเลือกคนนะ ขอทานแถวบ้านของอัลมิตราบางคนปล่อยเงินกู้ให้พ่อค้าแม่ค้าแถวนั้น แบบนี้อัลมิตราจะไม่ให้ .. เพราะเหมือนเขาตั้งใจประกอบเป็นอาชีพโดยไม่พยายามที่จะทำกิจอื่นใดที่ดีกว่า และสำหรับบางคน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้แสดงตัวว่าเป็นขอทาน แต่โดยสภาพแล้วพอจะมองออกว่าเขาเดือดร้อน อัลมิตราก็จะช่วยเหลือตามความสามารถค่ะ คุณกวีปกรณ์ .. สมมุติว่าเรามีเงา เงามีเรา เงาของเราเจอ ก็เหมือน เราเจอพร้อมกับเงา ในความรู้สึกที่อยากบอกคือ ถึงแม้ว่าไม่ได้ประสบเอง แต่เมื่อรับรู้ ก็เหมือนร่วมในความรู้สึกด้วยกันค่ะ คุณโคลอน .. ปัจจุบัน โลกมีสิ่งต่าง ๆ ที่เอื้อต่อการอำนวยความสะดวก แต่น้ำใจกลับลดลงทุกที ทุกที ในสิ่งที่เด็กน้อยคนนั้นมี แต่ก็แบ่งปัน ช่างเป็นความบริสุทธิ์ที่ทุก ๆ คนควรไตร่ตรองและนำมาทบทวนค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อืมม เขียนไปแล้ว โดนสองคนรุมจับกดน้ำหรือเปล่าก็ไม่รู้ ส่วนกลอนที่เขียนแจงสาส์นสื่อนัย .. ก็ลบไปแล้วนะ .. อัฐยายซื้อขนมยาย ยายเลยโดนอัด น่ะ คุณวงศ์ตะวัน .. ขอบคุณค่ะ มีกำลังใจขึ้นมาอีกเยอะ เลย
29 กันยายน 2550 05:04 น. - comment id 761734
Do you mean The Lord of The Rings? Yes, I do.
29 กันยายน 2550 09:00 น. - comment id 761760
คุณSiver Snitch .. อัลมิตราคิดว่ามหากาพย์เรื่องนี้ถ่ายทอดธรรมได้ค่ะ - ไม่ว่าจะเป็น โฟรโด้ แซม กอลลั่ม และอื่น ๆ ซึ่งต่างก็มีอุปนิสัย มีความรู้สึกนึกคิดต่างกัน - ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่อง ที่เริ่มต้นจากความละโมภของมนุษย์ และสุดท้ายจบลงด้วยการที่โฟรโด้ทิ้งแหวนมหาภัยลงที่ปล่องลาวา อัลมิตราเคยหยิบเรื่องราวเหล่านี้มาคุยกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ติดตามอ่านเหมือนกัน และก็เข้าใจในนัยเช่นกัน :) ไม่รู้ว่าคุณตื่นเช้า หรือนอนดึก
30 กันยายน 2550 23:40 น. - comment id 762280
โตขึ้นต้องหาของใหญ่กว่านิ้วดูดแล้วละ เช่น ไอติม จะได้หายหิวบ้าง อิอิ
1 ตุลาคม 2550 10:26 น. - comment id 762470
คุณฤกษ์ .. ก็ดีนะคะ ไอเดียนี้ คุณฤกษ์เหมาไอศกรีมแจกเด็ก ๆ สักหนนะ ไว้อัลมิตราจะไปโต๋เต๋แถวนั้น และไปยืนต่อแถว ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
