รอยฟกช้ำบนใบหน้าพาใจหาย รอยช้ำกายแผลในใจให้โศกศัลย์ รอยรักแค้นสุมอกแน่นจนจาบัลย์ คือรอยผันรักแรกหวานนานตรมใจ ด้วยเป็นหญิงทุกสิ่งอันทำเพื่อรัก โดยตระหนักเอาความรักว่ายิ่งใหญ่ ออกจากอกพ่อแม่มาไม่ฟังใคร มอบหัวใจถวายกายหมายว่าดี แรกว่ารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน คำโบราณท่านสอนสั่งตามวิถี พออยู่นานเริ่มนิสัยอันอัปรีย์ เริ่มทุบตีทารุณหญิงสิ่งชายทำ เทพบุตรกลายเป็นซาตานโหด จะลงโทษใครได้ใจถลำ เขาว่าเสือยังหลงเชื่อในน้ำคำ โดนกระทำสายเกินแก้แท้ซาตาน คิดให้ดีสตรีเอ๋ยก่อนตัดสิน ก่อนจะบินเข้าสู่ห้วงรักสุสาน อย่ารีบเลยให้สรุปรักนานนาน อย่าลนลานพลาดชีวีมีแต่ตรม......
1297
9
0
28 มกราคม 2551 14:03 น. - comment id 816240
รู้รู้ดีที่รักชักเริ่มเปลี่ยน เฝ้าเฝ้าเวียนติดตามถามเหตุผล ไยไยลืมวันเก่าเราสองคน คิดคิดจนปวดใจใครผันแปร
28 มกราคม 2551 14:07 น. - comment id 816242
เพราะว่ารักจึงทุบเสียงตุบตับ เตะให้หลับเพราะห่วงใยให้พักผ่อน แข้งเข่าศอกเน้นถวายให้งามงอน จะได้อ้อนงอนง้อขอโทษเธอ สุม จาบัลย์ จ้า อิอิ ทำไปเพราะรักมากน่ะ
28 มกราคม 2551 14:19 น. - comment id 816248
1...ดีคะคุณกานต์เจอแบบนี้อย่าลืมเกาะคานแน่นๆๆนะคะ สยองเลยคะน่าสาสารน้องเตค้ามากทั้งสองคน อายุ17เองง่ะ...หดหู่แต่เช้า...
28 มกราคม 2551 14:21 น. - comment id 816251
2..ดีคะพี่กุ้ง..
28 มกราคม 2551 14:22 น. - comment id 816252
เมื่อรักหวานพาลขมจึงขมขื่น หมดความชื่นลืมหลังครั้งสดใส กาลเวลาพาเบื่อหมดเยื่อใย จึงทำให้คนนั้นมาผันแปร..เกลียดผู้ชายที่ทำร้ายผู้หญิงค่ะ
28 มกราคม 2551 14:24 น. - comment id 816254
กว่าจะรู้สู่วัยใกล้เดียงสา คงมีตราคราบบาปฝากไว้หลาย เขาคงทิ้งกลิ้งเกลือกเลือกทางอาย คงไม่สายหมายคืนสู่รวงรัง น่าสงสารเด็กสาววัยนี้ที่ตัดสินใจโดยใช้อารมณ์ตัวเป็นสิ่งตัดสินใจ วัยนี้ยังตัดสินใจด้วยตัวเองยังไม่ได้หรอกค่ะ
28 มกราคม 2551 14:47 น. - comment id 816271
โอ้...ช่างเป็น ความรัก ที่น่า หวาดหวั่น ขวัญผวา มิใช่เบา..
28 มกราคม 2551 16:44 น. - comment id 816309
ถูกต้องครับ..ที่ร้ายไปกว่านั้นคือบางคนเสียอนาคต..บางคนติดโรคร้าย..บางคนต้อง กลายเป็นแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย..อินสวนดูแล น้องๆประเภทนี้อยู้หลายคน ครับ
28 มกราคม 2551 16:56 น. - comment id 816326
ก็มีทั้งรักที่ชื่นหวาน และขื่นขม ฉะนั้นก่อน จะเลือกใคร ต้องดูให้ดีๆ ดูให้นานๆนะจ๊ะ ยิ่งให้ผู้ใหญ่ช่วยดูให้ยิ่งดีใหญ่
28 มกราคม 2551 17:12 น. - comment id 816339
รักวัยไร้เดียงสา....... มีน้ำตามาลัยโศกโชคร้ายเหลือ คิดว่ารักจักยอมพร้อมกินเกลือ กลายเป็นเนื้อเสือขย้ำหลอกทำลาย เทพบุตรสุดโหดโฉดกว่ามาร เผาพร่าผลาญกายใจให้สลาย รักเปลี่ยนสีมีเจ็บแสบแทบปางตาย บทสุดท้ายสุสานม่านน้ำตา......
28 มกราคม 2551 17:44 น. - comment id 816357
แวะมาเยี่ยมครับ หดหู่จังเลย ช่างทำได้นะ
28 มกราคม 2551 18:07 น. - comment id 816367
สมควรแล้วเลือกคนไม่แยกแยะ จ้องคอยแต่ข้องแวะแค่รวยหล่อ ทำตามใจไร้เหตุผลจนใจหนอ นี่แค่พอฟกช้ำจำจนตาย คนดีดีมีมากยากแลเห็น เฉกช้างเผือกหลบเร้นไม่เด่นผาย พวกสอพอยกยอรอสบาย แต่สุดท้ายแค่ซาตานมารคราบคน ปัญญามีหรือเปล่าเอามาใช้ เหตุผลใจเลวดีมีสับสน มองนานนานสานใจในกมล ไม่เจ็บตนเจ็บใจไปจนตาย คำหวานหวานผ่านปากยากระบุ ผู้บรรลุแจ้งรู้จึงหยั่งหมาย มองรู้ซึ้งจริงเท็จสำเร็จกาย ย่อมพ้นข่ายรักลวงบ่วงมายา....บวชชีเถอะน๊ะ คริคริคริ.......คนลวงเธอรัก คนที่รักเธอลวง คนที่ห่วงหวงพุ่มพวงไม่เคยห่วงหา.....%
28 มกราคม 2551 18:27 น. - comment id 816373
สวัสดีครับคุณ พิมญดา เขียนเปนบทละครได้เลยนะครับ... รักหลายแบบจิงนะครับเตือนใจได้ดี
28 มกราคม 2551 19:17 น. - comment id 816396
แงเมื่อถลำไป ก็ถอยออกมาได้นะคะ สังคมให้อภัยได้ และพร้อมช่วยเหลือค่ะ อย่ายอมให้เค้าทำร้ายอยู่เลย คนดีๆมีอีกเยอะค่ะ...(เป็นกำลังใจให้น้องด้วยคนค่ะ) คิดถึงพิมนะคะ
28 มกราคม 2551 20:12 น. - comment id 816417
น่าสงสารจังอ่า กัวเน้อ
28 มกราคม 2551 22:23 น. - comment id 816448
ดีจ้า พิมจัง หลากหลายอารมณ์เลยนะจ้ะ..
29 มกราคม 2551 00:02 น. - comment id 816469
รักวัยไร้เดียงสาไม่กล้าแกร่ง ไม่จัดแจ้งประสบการณ์ที่ผ่านไหว ไร้มายาอายุน้อยด้วยอ่อนวัย รีบชิงสุกก่อนห่ามไปไม่ฟังคำ ทำสิ่งใดต้องใส่ใจใคร่ครวญยิ่ง ลูกผู้หญิงหากประมาทจะพลาดช้ำ พ่อแม่สอนหวังปกป้องต้องจดจำ ไม่ระกำอย่าตัดสินใจก่อนวัยอันควร
29 มกราคม 2551 00:18 น. - comment id 816470
ความรักบางทีก็มักพาหลงทางนะคะ ฝันดีค่ะคุณพิม
More Cute Comments ในบางครั้งรักทุกข์รุกใจช้ำ แต่ใช่จำได้นานกับปวดเศร้า เพราะรสรักมักผลักให้หลงเงา รักจึงเผาจิตเราก่อนคิดทัน เมื่อรักแล้วทุกสิ่งมักละทิ้ง มักจะวิ่งใกล้ไฟไร้หยุดกลั้น กว่าจะเชื่อก็เมื่อตนถูกลงทัณฑ์ รักที่ฝันพลันหายใจเราช้ำ...
29 มกราคม 2551 10:34 น. - comment id 816549
คิดดีๆ ไตร่ตรองหนัก ๆ ก่อนจะทำอะไรครับ ผิดแล้ว ปัญหาย่อมตามมามากมาย
29 มกราคม 2551 11:06 น. - comment id 816575
ใช้อารมณ์ตัดสินใจแทนเหตุผลสิ่งที่เกิดมันร้ายแรง ประมาณ "ครึ่งหนึ่งของชีวิต" เสมอค่ะ น่าสงสารนะค่ะ
29 มกราคม 2551 12:23 น. - comment id 816636
รับบ่ได้ รับบ่ได้ พวกซาตานแบบนี้ บอกน้องๆเลิกเลย อย่าทนต่อมีแต่นรก.. ชีวิตเรามีค่ากว่านั้น..
29 มกราคม 2551 15:38 น. - comment id 816719
ก่อนอื่นพิมต้องขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ..แต่ตอนนี้ตอบเป็นรายบุคคลไม่ไหว..ไข้หวัดเล่นงานซะงอมเลยคะจะนอนก็เบื่อ...ยังไงขอบคุณนะเจ้าคะ คุณกานต์.....พี่กุ้ง.....คุณเฌอ...พี่รัน..พี่อินสวน...คณูพี่เจี๊ยบ...คุณนางฟ้า...คุรพี่แสงเหนือ...คุณคีตากะ...คุณพี่น้ำ..คุณพี่จันทร์เจ้าขา....น้องมายอามีน...คุณพี่แจ๊คกี้...คุณวัฒน์....คุณโอเลี้ยง...คุณอัสสุ...คุณรี...คุรพี่ยาพารา....ขอบคุณด้วยใจคะ..ใครอยากเปงจังหวัดมาเอาที่พิมนะคะ..ฮัลเช้ย....ๆๆๆๆ...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
