ปราณรวี

11 มีนาคม 2551 14:10 น. - comment id 831062

บางทีอดีตที่ไม่ลบเลือนก็คอยแต่จะกรีดใจ
เราอยู่ตลอดเวลานะคะลุงแก้ว..            

แก้วประเสริฐ

11 มีนาคม 2551 14:19 น. - comment id 831064

คุณ  ปราณรวี

        ใช่แล้วสิ่งที่ทำให้เรารักมากหรือเจ็บช้ำมาก
ย่อมยากที่จะคลายออกจากห้วงสำนึกเราได้จ้า 
อ้อๆ  ภาพคุณส่วนมากผมเก็บไว้แต่งกลอนจ๊ะ
นี่ก็เก็บอีกแล้วล่ะ เจอที่ไหนเก็บที่นั่น อิอิ  รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

โอเลี้ยง

11 มีนาคม 2551 14:46 น. - comment id 831067

สวัสดีค่ะ ลุงแก้วประเสริฐ

.....................................

บทเรียนสอนให้ตนได้เติบใหญ่
ทุกข์มากมายกรายใกล้สอนร้อนหนาว
ความมั่งมียากไร้สอนสุขร้าว
เมื่อเรียนผ่านจงก้าวเดินต่อไป

ไม่มีใครไม่พบประสบสุข
ไม่มีใครไม่ทุกข์ไม่ร่ำไห้
ไม่มีใครไม่พบชื่นรื่นใจ
ไม่มีใครหมดทางจะต่อรอง

สิ่งทุกอย่างมีมาต้องมีเปลี่ยน
แค่พากเพียรอดทนกับทั้งผอง
วันข้างหน้างดงามต้องสมปอง
แค่เรามองทุกอย่างด้วยตั้งใจ

กับปวดร้าววันวานอย่าปล่อยผ่าน
คิดเสียว่าเป็นลานสอบขานไข
เมื่อสอบผ่านปราชัยก็หายไป
คิดเช่นนี้หัวใจก็ปรีดา

เพียงพลิ้ว

11 มีนาคม 2551 15:23 น. - comment id 831069

อาภัพเงินคนเมินมองจนหมองไหม้

นึกว่าคุณลุงจะอาภัพรักเหมือนหลานซะอีกค่ะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

11 มีนาคม 2551 16:08 น. - comment id 831080

สบายดีนะครับท่านท้าวฯ...

ฉางน้อย

11 มีนาคม 2551 16:29 น. - comment id 831085

.... แวะอ่านงานกลอน ของคุณลุงแก้ว ค่ะ 

Silver Snitch

11 มีนาคม 2551 16:37 น. - comment id 831088

ช่ออักษราลี

11 มีนาคม 2551 17:09 น. - comment id 831102

สวัสดีค่ะครูแก้ว วันนี้กลอนเศร้าจังเลยค่ะ
ยังไงก็มีรักเติมให้เต็มเน็ตนะคะ และคงไม่
อาภัพทั้งลูกศิษย์และเพื่อนบ้านกลอนค่ะ

อรุณสุข

11 มีนาคม 2551 18:10 น. - comment id 831112

อย่ากังวลใจไปเลยครับ...พอหมดพายุฝน
ก็จะได้เห็นแสงทองผ่องอำไพ..เป็นวัฏจักร
ครับ..คนเราก็หาหลีกนี้ได้พ้นไม่...

white rose.

11 มีนาคม 2551 19:58 น. - comment id 831127

แวะมาอ่านค่ะ...อย่าคิดมากไปเลยค่ะชีวิตคนเราก็
เป็นอย่างนี้แหละค่ะ...

แต่ที่นี่ยังมีเพื่อนหลายๆคนเห็นใจและปลอบใจอยู่
นะคะ...

อัลมิตรา

11 มีนาคม 2551 21:25 น. - comment id 831154

เป็นธรรมดาของปุถุชนคนธรรมดา
ตราบเท่าที่ยังมิได้เป็นสาธุชน

มีข่าวมาบอกค่ะ 
ขาว กรมท่า .. ฝากลาชั่วระยะหนึ่งเพื่อไปอยู่ในสถานะของธรรมทายาท

มณีจันทร์

11 มีนาคม 2551 23:25 น. - comment id 831170

อดีตคือ ครูค่ะ...สู้ๆๆค่ะ

whitelily

12 มีนาคม 2551 15:15 น. - comment id 831365

บ้างครั้งเรื่องราวบางอย่างก็ทำให้คำว่า "เพื่อน"
ไม่มีความหมายค่ะคุณลุง   ถึงแม้จะรู้จักกัน
เป็นสิบปีก็ตามที   ฉะนั้นเราอย่างหวังพึ่งสิ่ง
อื่นมากนักเลยไม่งั้นเราคงต้องเสียใจมากมายค่ะ
(ตนคือที่พึ่งของตนดีที่สุดค่ะ)......

แมงกุ๊ดจี่

12 มีนาคม 2551 18:28 น. - comment id 831422

สวัสดีค่ะ  คุณแก้วฯ

นึกน้อยใจอะไรใครเสียอีก...

สบายดีนะคะ  รักษาสุขภาพด้วย...

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 19:56 น. - comment id 831452

คุณ โอเลี้ยง

            สวัสดีครับ  เขียนกลอนงามจังครับ ขอบคุณ
ที่แวะมาเยี่ยมครับขอบคุณ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 19:59 น. - comment id 831455

คุณ เพียงพลิ้ว

       จะพูดอย่างไรดีล่ะ  ก็เพราะมันทั้งสองอย่างไง
ล่ะจ๊ะ  ดีนะหลานรักมีแค่ข้อเดียว ขอบใจมากจ้า

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:02 น. - comment id 831457

คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

      จะเหมือนท่านได้อย่างไรล่ะท่านพระยาครุฑ
ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆด้วยความเป็นหนุ่มรูปหล่อ
โอ้ย...ชักอิจฉาเสียแล้วซิครับ ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:06 น. - comment id 831458

คุณ  ฉางน้อย

         เพียงคนสวยมาอ่านงานก็ดีใจแล้วจ้า ขอบใจ
มากนะจ๊ะ 

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:09 น. - comment id 831461

dear silver snitch

        thank you and miss you same now

                  kaewprasert

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:16 น. - comment id 831464

คุณ  ช่ออักษราลี

         สวัสดีจ้า ที่จริงจะว่าเศร้าก็ได้จ้า แต่เป็นแค่
น้อยใจเท่านั้นเอง เขียนไว้ให้คนอ่านได้รับรู้ว่า
คนเรายามมีก็อีกแบบหนึ่ง ยามยากไร้ก็อีกแบบ
หนึ่งจ้า จะได้ถือเป็นบทเรียนบทหนึ่งของชีวิตจ้า
รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:20 น. - comment id 831466

คุณ อรุณสุข

        นี่คือบทเรียนแห่งชีวิตครับ ตอนนี้ผมไม่มีอะไร
อยู่แบบสมถะสบายดี ยกเว้นร่างกายเท่านั้นแก้ไข
ไม่ได้ครับ  ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:26 น. - comment id 831468

คุณ white rose

         ผมไม่ได้คิดอะไรมากครับ มันผ่านมานาน
แล้วที่เขียนไว้เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ผู้ที่แวะมาอ่าน
จะได้สังวรณ์ไว้เท่านั้นเองครับ ขอบคุณที่แวะมา
เยี่ยมและมีเพื่อนที่รักและเข้าใจผมอีกมากในเวปฯ
นี้ครับ  ขอบคุณมากครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:29 น. - comment id 831469

คุณ  อัลมิตรา

         ขาว กรมท่าเป็นเด็กที่น่ารักมากครับ อนุโมทนา
ด้วยครับ  ส่วนเรื่องกลอนผมเขียนเพื่อเป็นแค่
อุทาหรณ์ไว้ครับ ขอบคุณยอดหญิงมากครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:31 น. - comment id 831470

คุณ มณีจันทร์

        ผมเขียนไว้แค่เป็นอุทาหรณ์ไว้ให้คนอ่านครับ
ปัจจุบันผมอยู่แบบสมถะสบายๆครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:34 น. - comment id 831471

คุณ whitelily

        นี่แหละครับเพื่อนอย่างไรก็คือเพื่อน แท้ เทียม
ย่อมพิสูจน์ได้ยามเรายากจนครับ ถึงจะรู้ว่าใครคือ
เพื่อนแท้หรือเทียมครับ  อย่างคุณพูดถูกครับ
ตนย่อมเป็นที่พึงแห่งตน  อันที่จริงผมไม่ได้ว่าเขา
หรือใครๆหรอกครับ เป็นหนึ่งในอุทาหรณ์เท่านั้น
เองครับ ขอบคุณครับ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 มีนาคม 2551 20:36 น. - comment id 831472

คุณ แมงกุ๊ดจี่

        สวัสดีครับคุณมะกรูดผมไม่ได้น้อยใจอะไร
หรอกครับ เขียนเป็นอุทาหรณ์ฝากไว้เท่านั้นครับ
ว่าตอนมีเป็นอย่างไร ตอนจนเป็นอย่างไร ของคำ
ว่าเพื่อนครับ สบายดีผมคิดถึงคุณเสมอครับขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.