หน้าส่วนตัว
๑ ชะเง้อตามความฝันใครพลันหาย
ภาพพร่าคลายปรารถนากระจ่าง
ใต้จิตนิมิตภาพวาบรางราง
จริงจะอ้างว้างฤดีมิกังวล
๑ ในฝันดั้นถลาราวหาโหย
คนดั่งลมชายโชยดอกโรยหล่น
ยากแม้ฝันพลันพบ..ลบมืดมน
ตื่นทุรนทุรายมิได้จริง
๑ ใจรู้สึกลึกลนยากค้นหา
เจตนาชะตากรรมกำหนดสิ่ง
ฤ ใจรวนปรวนแปรแต่ประวิง
การทอดทิ้งยิ่งมิใช่ที่คิด
๑ ตื่นหลับประทับทรวงในห่วงหา
คืนวันยิ่งสัญญาประกาศิต
เสียดายวายสวาทเกินคาดคิด
ไม่มีสิทธิ์คิดต่อ...ทรมาน
๑ ทะเลเหงาเงาใครไหว..หลับฝัน
ตระหนักดีไม่มีวันคืนผันผ่าน
หมองอกสะทกใดไม่ต้องการ
เจ็บอย่ารานฤดีกว่านี้เลย
๑ คลื่นครวญเหมือนนวลคร่ำครวญ....งำโศก
ประชดโลกย์โชกชังดังคำเอ่ย
จากหัวใจไออุ่นผู้คุ้นเคย
เจ็บอย่าเลยลืมหลัง..อย่าชังนาน
๑๑๑๑๑
plaing_piu 19 เม.ย. 2551 01:27 น. - ID 114342 
1980
17
0
19 เมษายน 2551 02:07 น. - comment id 840503
มาแบบง่วงๆค่ะ เพิ่งละเมือตื่น แหะ..แหะ..
อ่อ มิน่าๆๆ กิ๊วๆๆๆ
19 เมษายน 2551 07:37 น. - comment id 840522
..แวะมาเยี่ยมอ่ากลอนเพราะๆครับ..
..แกล้มกาแฟยามเช้า
19 เมษายน 2551 09:10 น. - comment id 840541
แม้แลเงารางเลือนเหมือนว่างเปล่า
ชะรอยเงาแปลความนัยให้เฉลย
ไม่เที่ยงแท้แน่นอนอะไรเลย
ไม่เหมือนเคยย้ำอยู่สู่ความจริง
รักหรือหลงคงอยู่ชั่วครู่สถิตย์
จงใจปิดหนทางไปให้สู่สิง
จะร่วงโรยราร้างไปไม่ประวิง
จะทอดทิ้งใจให้เจ็บทรมาน
19 เมษายน 2551 09:11 น. - comment id 840542
แค่รางๆเองเหรอ ยามชังก็เป็นเช่นนี้แหละเนาะ จาก....เค้าเอง
19 เมษายน 2551 09:36 น. - comment id 840544
ตาไม่ดี มือไม่ดี.....ไม่ได้เจอ
19 เมษายน 2551 09:32 น. - comment id 840550
19 เมษายน 2551 11:46 น. - comment id 840586
1... อารายฟะ...ง่วก็ไปนอน อย่ามาหาไรกินแถวนี้เลย ไม่มีตับให้กิน...
19 เมษายน 2551 11:47 น. - comment id 840588
2.... ยินดีครับ...
19 เมษายน 2551 11:50 น. - comment id 840591
3.... จิตใต้สำนึกไปเห็นเงาใครในฝันน่ะ... จึงเป็นจินตนาการงานศิลปออกมาแบบนี้....
19 เมษายน 2551 11:51 น. - comment id 840592
4...... ยังดี รางๆ....ดีกว่าไม่มีอะไรเลย
19 เมษายน 2551 11:57 น. - comment id 840598
5..6... ว่าไปนั่น แม่งาม(ก้น)งอน ทำเหมือนแถวนี้ไม่มีผะชายมีแต่ผละชายหรือไง.... ไม่สบาย ไปหาหมอ...หากินไรแปลกๆ..
19 เมษายน 2551 12:09 น. - comment id 840606
โม้ๆๆๆๆ
19 เมษายน 2551 13:36 น. - comment id 840652
สวัสดีค่ะคุณplaing_piuจิตรำพันเป็นบ่อยค่ะเวลาตื่นนอน จะเห็นความฝันแบบวาบรางราง
20 เมษายน 2551 07:15 น. - comment id 840868
ไม่เป็นไรมังคะ หายแค่ในฝัน ไม่กี่ครั้งที่ฝันเป็นจริง
20 เมษายน 2551 20:15 น. - comment id 841053
12... โม้บ้างช่างเถอะฟะ..สบายใจ
20 เมษายน 2551 20:21 น. - comment id 841055
13..... สวัสดีครับ... เลขเด็ดด้วยหรือ.....
20 เมษายน 2551 20:24 น. - comment id 841056
14... เล่นภาพสวยซึ้งมาเชียว....
20 เมษายน 2551 20:26 น. - comment id 841057
15.... ในฝันยังหาย จริงก็ไม่มีแน่....
21 เมษายน 2551 12:58 น. - comment id 841309
สบายใจแท้ๆ
25 มิถุนายน 2551 17:21 น. - comment id 865705
...๐ ชะเง้อตามคำร้างคว้างกว่าคว้าง เพียงรอยรางของกานท์กลอนยังซอนหาย ขื่นในคำซ้ำมาลาเยื่อใยวาย หากลับหายทำลายหัวใจ...ใครหนึ่งนี้ ...๐ ในฝันตื่นสะอื้นร่ำจำเก็บนิ่ง หรือจะทิ้งดังลมสายที่กรายหนี แม้ในฝันยังยากพบหลบวจี ใจดวงนี้จะเหยียบย่ำซ้ำกี่ครั้ง ...๐ เจียมหัวใจกลายเป็นไกลไปเสียสิ้น กรีดเลือดรินกลั้นถวิลวารหวานหวัง ได้เพียงมองกรองเก็บเงาเศร้าลำพัง กอบความหลังคอยรอยคำ...งำคร่ำครวญ ...๐ จารจดมั่นกลั่นพรมเป็นลมหายใจ ประทับในห่วงหาแม้...ใครไม่หวน สายสวาทคาดแน่วแน่... ฤ เคยปรวน ที่คลาดคลาล้วนต่างผิดติดคำคน ...๐ ปรารถนาขอฝันดีมีคืนหนึ่ง แม้ใครสิ้นซาบซึ้ง...หมายไกลพ้น แต่คนรอยังคงรออย่างจำนน แม้เพียงยลบนอักษร...วอนอย่าลา ...๐ เสียงใบไม้ร่ำเพลงโศกมาโบกร่ำ สิ้นถ้อยคำจะเว้าวอนย้อนเสน่หา สิ้นสงสารสิ้นรักแล้ว...แก้วสิ้นวิญญาณ์ หากต้องการให้ซ่อนหน้า...นวลลานิรันดร์
25 มิถุนายน 2551 17:22 น. - comment id 865707
...๐ หัวใจเอ๋ย อย่าเพิ่งขาดคำบาดคร่า รานกี่คราล้ากี่ครั้งยังฝืนฝัน รวบแรงใจครั้งสุดท้าย...มายืนยัน ยอมทั้งนั้น...อย่าสะบั้นบั่นเลือนรอย ...๐ ชะเง้อตามความฝัน...จำจากกันแล้ว เสียงแว่วคำลาซ้ำย้ำซ่อนถ้อย ในสัมพันธ์ลากี่ครั้งแขวนฝันลอย หรือเพื่อย้ำว่าไร้แล้วรอยอาลัย ...๐ หัวใจเอ๋ย วอนอย่าเผยพ่ายตรงนี้ ขอส่งคำถึงคนดี..อย่ากรายไหน ขอเชิญเนาอยู่ที่แห่งนี้อย่างสุขใจ ...ไม่อยากเห็นก็จะลบทุกรอยให้..ไม่พ้องพาน...
5 กรกฎาคม 2551 15:28 น. - comment id 869687
...มิรู้จบเวลาระหว่างเรา...
๑ ฝนปรายพรายรุ้งพาดพิลาสฟ้า
ดินดำน้ำชุ่มนาเขียวกล้าอ่อน
หอมยอดไหวอนาคตงามบทตอน
คนไกลคู่ไร้คอน...ทอดถอนใจ
๑ อยุ่กับดินกินเดือนดาวเยือนฟ้า
ธรรมชาติวาดทิวาราตรีสมัย
ปล่อยจิตพินิจตนหลุดพ้นใจ
ซ่อนหน้าน้ำตาไหล..ใครค้างคา
๑ คลื่นเห่ทะเลครวญคนป่วนจิต
รอยใดมิดมืดติดตราเสน่หา
หวนคำนึงถึงวันคืนพันธนา
ไม่รู้หน้าฤาว่าใจ..ไยผูกพัน
๑ ดาวลิบแล้วพริบพรางพราวห่างหาย
นวลมิคลายสิเนห์ว่าเหหัน
เพียงฝุ่นดาวครุ่นหาท้ากัปกัลป์
อยู่กับฝันพันผูกทุกภูมิภพ
๑ เงาจะหายสายใจใช่จะขาด
แม้ด้อยวาสนารักประสบ
ร้อยคำนึงพร่ำขานยิ่งพานพบ
มิรู้จบเวลาระหว่างเรา
๑ เพลงไผ่ใบผิววู่ปลิวสู่ดิน
มิได้สิ้นใฝ่คอยรอยใครเศร้า
จากใดให้ประจักษ์รักแนบเนา
ฤดีมั่นที่เรา..นวลเจ้ารู้
๑๑๑๑๑
6 กรกฎาคม 2551 21:06 น. - comment id 870089
ไหนว่าปิดบ้าน ปิดนามเพลงผิวไง
7 กรกฎาคม 2551 13:24 น. - comment id 870276
24...มีหนี้ตกค้างอยู่ฟะ...
26 กรกฎาคม 2551 05:53 น. - comment id 878888
หนี้ ? Never wanna been anything like that all entire of my life. So sorry for making uncomfortable heart feeling. Really sorry from my deepest true heart. BTW, time for setting you free is coming so soon. :) ...just being around here, Samyan area , for the last fighting... And, just show of here, ... cause .. Id like to.. may get a good dream.
26 กรกฎาคม 2551 13:08 น. - comment id 878998
26....ขอบคุณ
21 ตุลาคม 2551 17:01 น. - comment id 906028
....มิรู้จบเวลาระหว่างเรา (2)....
ยังคงย่ำคำดื่มด่ำลืมดึก
เล่นสำนึกคำคนทนหดหู่
ป่านฉะนี้ระส่ำฤดำรู
เหนือกาลเทศะอยู่มีผู้เดียว
จะวูบว้างทางใดนัยชาติภพ
จิตบรรจบวันคืนฟื้นรักเกี่ยว
เสน่หาอาลัยไม่ขาดเกลียว
บอกเดือนเสี้ยวเลือนราง..มิจางใจ
สุขกับหว่างว้างเวิ้งจิตเริงเร่า
รอยคำบาดจำเงาเศร้าไฉน
สิ่งดีดีมีจากพรากเป็นไป
หัวเราะได้ร้องไห้ซ้ำ..ธรรมดา
ดอกราตรีคลี่กลิ่นประทิ่นหาย
ดอกรักวายกับสายลม..สมน้ำหน้า
ดอกโศกหอมตรอมจากขวากค้างคา
จมน้ำตาทำไมให้คำนึง
กาลเวลาเหหันวันคืนเปลี่ยน
รักต้องเรียนรู้สิ่งใช่นิ่งขึง
ระยะต่างห่างเมินเกินรัดรึง
เก็บส่วนหนึ่งพึงพอก็ยังดี
หญ้าพร่างน้ำค้างเผาะเสนาะจิต
เริ่มชีวิตอนิจจังรักชังถี่
ไม่เคยจบเคยจำกรรมชั่วดี
ใจคนนี้มิว้าง...ระหว่างเรา
๑๑๑๑๑
28 ตุลาคม 2551 02:47 น. - comment id 908053
เพลงใบไม้ร่ำไห้ในสายฝน ต้นหนาวป่นคนคอยในรอยเศร้า ในผูกพันฝันที่เหลือเพียงแค่เงา ฤดีนวลเนาที่ไหน...ใจพี่รู้
28 ตุลาคม 2551 03:42 น. - comment id 908054
ป่านนี้...มีหรือไม่ในคำนึง ขอให้สุขศานติ์ตรึงเสมอนิจ พูนเทวษเลศคิดถึงล้นดวงจิต หมดชีวิต..เท่าที่มีเพียงผู้เดียว จะกี่กาลนานนับช่วง..กี่ห้วงภพ หัวใจเพียรเวียนขอสบอย่าร้างเหลียว สวาสดิ์สายหมายพันฟั่นกลั่นเกลียว จะกอดเกี่ยวจารสลักทุกวรรคตอน ซึมซับกับทุกรอยที่คอยหา ทุกเงาตาช่วยปลอบมอบอักษร รอยอาลัยรอยหัวใจเต็มอาวรณ์ แย้มไม่มีเหมือนวันก่อน...รอนจนวาย หอมกลิ่นแก้ว...เคยถนอมออมในอก หอมแม้ฟกช้ำชอกใครเลือนหาย หอมความรักที่ถูกร้างเจ็บปางตาย หอมไม่วาย...สายเสน่ห์ที่เร่ลา กาลไหลเลยเผยนัยเลศบอกเหตุเปลี่ยน น้อมรับเรียนทุกบทตอนที่อ้อนหา ไม่เคยได้รับสักหนคนเมตตา ใจเหมือนผาหินทะนงคงไม่คลอน น้ำค้างพรมจมล่วงห้วงแผ่นหล้า ซึมวาบอย่างไร้ค่าในดินก้อน แต่ยังคงหยาดช้า-ช้าอย่างอาวรณ์ มิอาจถอนซ่อนน้ำใจไปนิรันดร์
28 ธันวาคม 2551 22:07 น. - comment id 930278
29... หนาวโรยระโหยไห้ในอกเร่า ฟ้าลบเงาดินสนิทไฉน ขมคืนสะอื้นวันพันธะใจ แต่นี้จะมีใครให้คำนึง
5 มกราคม 2552 00:00 น. - comment id 931971
หนาวกรีดขีดหัวใจใครพ้อฝาก ถูกกีดกันสุดฟากฝั่งยังเพ้อหา เคยหรือลบเงาหัวใจใครค้างคา มาตีค่าหัวใจนวล...ว่าทวนใจ ..... หรือสิ้นคำนึงจึงกล่าวหาเพื่อลากัน
7 มกราคม 2552 08:01 น. - comment id 932710
32... มืด ..ร้าวเดือนดาวเลือนเหมือนใจหาย ฟ้าเปล่าดายราวดินสิ้นใดพึ่ง เจ็บรอยคำคอยบาดสวาทตรึง เชือดเฉือนถึงเดือนดาวลับหนาวนาน
7 มกราคม 2552 08:04 น. - comment id 932712
สลัววันมัวคืนชื้นลมเยียบ มิกล้าเปรียบอาลัยนัยสงสาร ใจคนจากฝากคำเป็นตำนาน ทรมาน...นรกในอกทน
8 มกราคม 2552 00:23 น. - comment id 933257
ใจคนจากยากหรือง่ายไม่หมายรู้ ติดตรึงอยู่ใจถูกทิ้งยิ่งกว่าสลาย แม้เจ็บหนักยังภักดิ์เสมอไม่คลอนคลาย จะแพ้พ่ายก็แต่คำใครคร่ำครวญ จะร่ำเรียงรอยคำใดก็ไหวหวั่น ได้แต่หลบซบเงียบงันฝันไม่หวน จำเก็บเจ็บเกรงจะกล้ำเกินเป็นกวน หรือไม่ซาบหัวใจนวล..แล้วจริง-จริง
8 มกราคม 2552 01:02 น. - comment id 933262
หนาวหัวใจกระไรหนอขอพ้อฝาก จำยอมยากยอมรับกับทุกสิ่ง ปริศนาคาหัวใจคนถูกทิ้ง เก็บคำนิ่งเพียงขอพรางอย่าร้างลา แม้ไม่รู้จบภพเวลาระหว่างเรา ไยคำเศร้าจึงตัดรอนกร่อนเสน่หา แล้วหลบเร้นเป็นเงาอย่างลวงตา หรือใจเหลือเพียง"หนี้ค้างคา"...เท่านั้นจริง
9 มกราคม 2552 18:45 น. - comment id 934265
....ทรมาน...
หนาวโรยระโหยไห้ในอกเร่า
ฟ้าลบเงาดินสนิทไฉน
ขมคืนสะอื้นวันบีบคั้นใจ
แต่นี้จะมีใครให้คำนึง
มืด..ร้าวเดือนดาวเลือนหมือนใจหาย
ฟ้าเปล่าดายราวดินสิ้นใดพึ่ง
เจ็บรอยคำคอยบาดสวาทตรึง
เชือดเฉือนถึงเดือนดาวลับหนาวนาน
สลัววันมัวคืนชื้นลมเยียบ
มิกล้าเปรียบอาลัยนัยสงสาร
ใจคนจากฝากคำเป็นตำนาน
ทรมาน..นรกในอกทน
คือเงาจำเร่ารุมทุกมุมคิด
ถึงไร้สิทธิ์คิดล่วงห่วงทุกหน
ใจหาใช่ผาหินคงดิ้นรน
ใครหอมทนยอมพิรี้พิไร
ฝากใจมิใช่ซ้ำใครช้ำชอก
เจ็บ..คนบอกทนเก็บเจ็บ...รู้ไหม
จะซาบนวลหวนชื่นวันคืนใด
ตอบหัวใจใครได้...ไกลจริงจริง
ถนอมนวลอวลรักตระหนักจิต
อย่าพ่ายพิษฟายน้ำตาจำนิ่ง
น้ำค้างพรมลมสงัดพัดไหวติง
อกใครมิได้ยิ่งอยากอิงรัก
๑๑๑๑๑
15 มกราคม 2552 01:39 น. - comment id 936232
หนาวจนร้าวรานริ้วเพลงผิวร่ำ คนลาย้ำแต่คำร้างมาพรางหาย ชินแต่ขมจมแต่ตรอมรอจนวาย ต่อแต่นี้หรือใยสายจะขาดราน เพ้อ...รำพันกำนัลคำจนข้ำชอก เงามาหยอกแล้วเลือนลาสิ้นสงสาร เจ็บคนครวญทวนกีดกันฟ้าดินดาล ลาซ้ำ-ซ้ำย้ำผ่านกานต์ผลาญน้ำใจ กี่ปีผ่านนานเท่าไรใครซึ้งบ้าง คนถูกร้างถูกคนรักพร่ำผลักไส เก็บถ้อยคำไม่กล้ากวนหวนอาลัย ทรมาน...ใจดวงร้าวกว่ายาวนาน เป็นความนัยเพียงหนึ่งใครในชีวิต มอบเต็มสิทธิ์ไม่คิดทวงคนเมินผ่าน ใจคงร้ายเกินกรายกลับคืนวันวาน แม้มีหวานในวารใหม่ไยมาครวญ ต้องทนเก็บทุกเจ็บจำงำโศกไว้ เพราะใคร...คอยหลบจบเกินหวน แสร้งไม่รู้หรือเยาะเย้ยน้ำใจนวล ลองทบทวนว่าเคยไกลหรือใครพราง ถนอมใดใจไม่เหลือเผื่อรักษา ทุกคืนค่ำร่ำน้ำตาคนทิ้งขว้าง ไม่เข้าใจ...ในห่วงหาช่างเลือนราง ในอกคว้างคนบอกรักไยจักลา... หรือคนไร้สิทธิ์แล้วคือนวล...ควรให้ทราบ จะยอมรับไม่อยากบาปเพราะหวนหา ไม่เข้าใจ...รู้ไหมยิ่งเจ็บเกินชา รักยังอยู่แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
21 มกราคม 2552 16:59 น. - comment id 938956
บล็อคเดิมถูกเปลี่ยนพาสเวิร์ดจากคนอื่น เข้าเองก็ไม่ได้แล้วนะคะขอโทษจริงๆค่ะ
21 มกราคม 2552 17:03 น. - comment id 938960
I will write @Stardust and SweetestTears from now.
21 มกราคม 2552 18:40 น. - comment id 939042
21 มกราคม 2552 18:47 น. - comment id 939045
...ขอโทษ...
ฟ้าเปลี่ยวเดียวดายสายหมอก
ใครชอกอกช้ำร่ำไห้
สิ่งดีมีเห็นเป็นไป
ร้างไกลใคร...ทรมาน
ขอโทษ..หากโกรธคำนึงร่ำอก
มิขอยกโทษใดให้สงสาร
กลั่นจากใจไกลนักใช่รักราน
ทรมาน..ฉะนี้ฤดีดล
แม้นจากพรากนัยใดจะจบ
มิใช่ทบใจนิ่งยิ่งหมองหม่น
รำลึกวันฝันคืนใช่ฝืนตน
ตระหนักหนทางใจ...ไม่เคยมี
บาปตราอกนรกในใจรักแรก
มิเคยแปลกแยกคิดผิดเร้นหนี
กาลเวลา..อะไรไม่พอดี
รู้สึกนี้ลึกเร่า...ไม่เข้าใจ
เลือกเจ็บได้ใคร่เก็บเจ็บลึกลึก
ขอรู้สึกผู้เดียวเคี่ยวกรำได้
แต่เจ็บแล้วเก็บวางปล่อยอย่างไร
อกเอ๋ยใครเลยละ...ทรมาน
คือคำนึงตรึงเล่ห์เสน่หา
คือใจใครค้างคาทุกสถาน
คือคำหยาดบาดใครไม่ต้องการ
คือน้ำตาผสาน..ฟ้ารานดิน
๑๑๑๑๑
22 มกราคม 2552 01:29 น. - comment id 939203
... มืดมน... เดือนต่ำดาวตกอกช้ำชอก ฟ้ามืดไร้แสงบอกหนทางไหน อับจนคิดหม่นหมองตรองความนัย เจ็บช้ำไยหัวใจหนอไม่ชินชา ไม่เข้าใจ...จะให้ทำฉันใดเล่า เก็บเจ็บเศร้าก็กลับทำให้ห่วงหา หากถือโกรธโทษผิดสักครั้งครา คนหนีหน้าหรือจะมาเฝ้าคอยรอ แม้นให้จากกระชากใจย่อมไม่จบ คงผูกพันทุกภพเกี่ยวข้างเดียวขอ หากยอมย้อนวันคืนฝันเคียงคลอ กี่หนทางย่อมมีพอต่อสองใจ จำนนยอมพร้อมพ่ายทุกหมายแล้ว บัญชาแนวทางเดินเถิดเมินคนไห้ แม้สายนักหรือชักช้าเกินคืนใจ บอกชัดชัดอยากตัดใยให้ไกลพ้น ใช่เชือดเฉือนประชดถ้อยร้อยคำขึ้ง ไม่เคยดึงรั้งฝังเจ็บให้เก็บผล อยากจะเห็นเพียงคนดีมีสุขล้น แต่มืดมน...อับจนคิดผิดอะไร คือให้ทำฉันใดในรักนี้ ให้ยอมพลีหมดชีวิตก็จะให้ ให้ลาร้าง ให้ห่างหาย หรืออย่างไร รู้ไหมใครพร้อมสลายวายตรงนี้
27 มกราคม 2552 10:16 น. - comment id 941568
...ฝากหัวใจใครเห็นความเป็นไป...
ฝากเพลงไผ่ใบผิวปลิวลมล่อง
ตามทำนองคำคอยย้ำรอยหา
คำใดหม่นคนใดหมองนองน้ำตา
ให้รู้ว่าผู้หนึ่งคำนึงรอย
วู่ไหวในเวิ้งว้างทางเบื้องหน้า
มิไขว่คว้าอะไรไกลสุดสอย
พลิกใบผิวไปตามความเลื่อนลอย
หนักเบาค่อยเหงาหงอย..ปล่อยตามกรรม
เกิดดำรงคงดับสรรพสิ่ง
หากใจนิ่งนัยธรรมชาติร่ำ
นรกสวรรค์ใดไร้รอยจำ
จิตดื่มด่ำลืมกรรม..ธรรมดำเนิน
เพ่งนัยสัจจะรับสรรพสิ่ง
หาเที่ยงจริงเยี่ยงไรใจห่างเหิน
ยังสับสนทนลองต้องขาดเกิน
ใครคงเดินในจิต..ติดคำนึง
ปฏิบัติจัดเจนได้เช่นนี้
ตั ว ต น มีหนใดจะไปถึง
ปัญญา สมาธิ ศีล มิพึง
หลงนัยขึ้งตึงหย่อนร้อนอะไร
มุ่งพินิจจิตรับสรรพสิ่ง
ฟ้าดินอิงกลิ่นธรรม..คลี่กรรมไหว
ฝากหัวใจใครเห็นความเป็นไป
มิย้ำให้ธรรมหม่น...คนมืดมน
๑๑๑๑๑
30 มกราคม 2552 22:20 น. - comment id 943372
....โศกเอย....
โศกเอยอย่าเย้ยย่ำยีพร่ำเพรื่อ
ใจคนหมดจนเหลือเพื่อร่ำหา
ชื่นเอยรำเพยพึงคำนึงพา
ปรารถนาฤดี...อย่ามีรอย
เพียงเดียวดายเคียวกรำอกงำโศก
ยืนบนโลกเหว่ว้าชะตาด้อย
ขอนวลพร่างกระจ่างใจในรูปรอย
คือเทียนค่อยสว่าง..กลางใจล้า
รื่นใดในสถานพิมานทิพ
แสนไกลหยิบให้หวังสมดังว่า
ทุกข์ใดสุมไฟคุโชนอุรา
เป็นน้ำฟ้าชโลมชื่นทุกคืนวัน
เสียดายสายใยรักหักห้ามจิต
ไม่มีสิทธิ์คิดซึ้งประหนึ่งขวัญ
แอบถวิลรินคำห่วงรำพัน
ให้พบวันฝันย้ำรอยคำจริง
อันใดย้ำไห้หมองครองสติ
โลกยังวิจิตรพิจารณายิ่ง
หากใจเก็บเจ็บเรื้อรักเพื่ออิง
อย่าลืมสิ่งปลื้มคน...ตัวตนแท้
ฝากรอยคำรำลึกขอศีกษา
ศีลสมาธิปัญญา..ปัญหาแก้
เกิดแต่เหตุเลศใจอย่าได้แพ้
ยืนหยัดแต่สัจจะ...ตลอดกาล
๑๑๑๑๑
31 มกราคม 2552 13:19 น. - comment id 943578
.......ปิดบ้าน......
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
