ยุติธรรมยังไม่มา

นรศิริ

น้ำตา+(บวก)  ค่าแรง
      น้ำตาข้าหลั่งริน
ถูกเขากินโกงค่าแรง
มือข้าแตกระแหง
ข้าหมดแรงสิทานทน
     ค่าแรงสองเดือนจ่าย
ซ้ำเจ้านายหักอีกหน
กล้ำกลืนแลฝืนทน
เพราะข้าจนจึงจำใจ
     ทำงานหนักทั้งวัน
ไม่ขยันมึงออกไป
กูหาคนงานใหม่
พวกจัญไรห้ามหยุดพัก
      กินข้าวครึ่งชั่วโมง
ใครอยู่โยงเพิ่มงานหนัก
วันหยุดเพื่อนเขาพัก
มึงต้องจักมาทำงาน
     ค่าแรงช่างมากมาย
กำหนดจ่ายหลายสถาน
คนในแสนชื่นบาน
ค่าแรงงานร้อยยี่สิบ
     คนนอกอย่างพวกข้า
นายจ่ายมาเสียแพงลิบ
ค่าเหนื่อยวันหกสิบ
ยังต้องติ้ปนายอีกที
      น้ำตาข้าไหลหยด
แรงใจหมดถดถอยหนี
ทุกข์ทมขมชีวี
อีกกี่ปีพ้นทุกข์ตรม
+++++ ต้องกราบขออภัยท่านผู้เข้าชมด้วยนะคะที่ใช้คำไม่สุภาพ  เช่น  กู  มึง  ข้า  
ข้า  เนื่องจากว่าเขียนจากเรื่องจริง  และสภาพจริงที่ดิฉันได้ไปรู้เห็นมา  
ในช่วงที่ไปปลีกวิเวก เป็นเวลา  นาน  ทำให้เกิดความรู้สึกสะเทือนใจในสังคมมนุษย์อะไรจะปานนั้น  สงสารพวกเขาเหลือเกิน ก็คิดหาทางช่วยพวกเขาซึ่งจนยากที่สุด  พืชแทบทุกชนิดเขานำมาประกอบอาหารได้แหละ  ส่วนโปรตีนไม่ต้องเอ่ย
ยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรค่ะ