เรื่องเล่า...จากดาว

นรศิริ

เรื่องสั้น
          รำคาญจริงโว้ย..เห่าอยู่ได้ทั้งวันเสียงพ่อตะโกนด่าลั่น  พร้อมหลังมือที่ใหญ่เหมือนใบตาลของพ่อฟาดโครมลงบนใบหน้าอันซีดเซียวของแม่  ร่างเล็กๆที่ผอมโซมีเพียงหนังหุ้มกระดูกคล้ายซากศพของแม่กระเด็นไปตามแรงมือพ่อ  ลิ่มเลือดทะลักจากปากและจมูกของแม่   ไร้สำเนียงใดๆหลุดออกมาจากปากของแม่    น้ำตาแม่ไหลเป็นทางตามร่องแก้ม  พ่อตามไปใช้เท้าบดขยี้ที่ใบหน้าของแม่ทั้งรองเท้า  พ่อตัวโตผิวดำขลับเหมือนสีรองเท้าที่สวม  ตาแดงก่ำ  พุงพุ้ย  นัยน์ตาเหลือกโปน  เหม็นหึ่งอบอวลชวนอาเจียนด้วยกลิ่นเหล้าประกอบกับการไม่ค่อยอาบน้ำของพ่อ  มุมปากของพ่อไม่เคยว่างจากการคาบบุหรี่เลย   หนูกลัวพ่อมากจนลนลาน  ถ้าพ่อเรียกต้องรีบวิ่งไปให้ทัน   หนูเคยโดนพ่อตีและจับแช่น้ำในโอ่งตอนเช้ามืดที่มีอากาศหนาวจัด  จนหนูเป็นไข้นอนซมแม่ร้องไห้ปานว่าจะขาดใจแต่ก็นั่นแหละใครจะกล้าขัดใจพ่อหละ ถ้าพ่อต้องการอะไรจะต้องรีบหาให้ทันที ส่วนแม่ของหนูนั้นกลัวพ่อจนลานเหมือนกัน   หนูเป็นลูกคนเล็ก พี่แมวของหนูทำงานก่อสร้างแต่ตอนนี้ไม่มีพี่แมวแล้ว พี่พลัดตกชั้นแปดของตึกเมื่อสองปีที่แล้วอีพ่อเคยพาครอบครัวเราไปกินไอติมบ่อยๆ  ตอนที่แม่ยังไม่ล้มป่วย แต่พอแม่ป่วยพ่อก็ไม่ค่อยกลับมาบ้าน  ถ้ามาก็พาผู้หญิงกระโปรงสั้นปากแดงคนนี้มาด้วยทุกครั้ง  หนูไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เลย  ชอบว่าแม่สกปรก  ชอบกอดเอวออเซาะพ่อตลอดเวลา  หนูจึงเกลียดๆๆๆๆๆมากเลยค่ะ  เมื่อก่อนเรานอนด้วยกันสามคน  แต่พี่สาวหนูตายแล้ว  หนูจึงนอนกับแม่เพียงสองคน  หนูรักและสงสารแม่มาก  นี่แหละค่ะชีวิตของหนู
                ดาวๆดาวเอ้ย  เสียงเรียกอันแหบพร่าของแม่พร้อมกับการโยกตัว  แม่หอบหายใจ  บางครั้งกระเส่าแม่คงเหนื่อยมาก  พร้อมกันนั้นก็มีมีเลือดสดๆทะลักออกจากปากของแม่ด้วย จ๋าแม่หนูขานรับพร้อมกับวิ่งไปหาแม่   แม่จะเอาอะไรหรือจ๊ะ  แม่..แม่ขอน้ำหน่อยร่างแบบบางของแม่สั่นไหวไปมาขณะที่พูด      แม่จ๋าดื่มน้ำจ้า  หนูใช้มือสอดใต้รักแร้และประคองแม่ให้ดื่มน้ำ   เดี๋ยวหนูจะทำข้าวต้มใส่เกลือให้แม่ทานนะจ๊ะ  แม่จ๋าข้าวเราหมดไม่เหลือเลย  น้ำตาแม่ไหลรินไม่ขาดสายพร้อมกับสะอื้นเบาๆจนตัวโยน  ถ้าพี่แมวยังอยู่เราคงมีข้าวกินกันนะจ๊ะแม่   เดี๋ยวหนูจะไปขอตังค์พ่อมาซื้อข้าวสารนะจ๊ะ   แม่ส่ายหน้าพูดด้วยเสียงอันแหบโหยว่าอย่าลูกเดี๋ยวพ่อทำร้ายเอา  แม่กอดหนูแล้วร้องไห้