หน้าส่วนตัว
*** คนแก่ใครแลเล่า ***
จะเขียนกลอนสักครั้งยังลำบาก
แสนเหนื่อยยากเหลือเข็ญเช่นมะเขือ
ที่ถูกเผาเหี่ยวแห้งแฝงสิ่งเจือ
มิเอื้อเฟื้อยังถูกคนบ่นมากมาย
คิดจะสร้างจินตนาหาสิ่งฝัน
สู้แบ่งปันความสุขทุกข์มากหลาย
ถูกคนหนุ่มตราหน้าว่ากลับกลาย
ดั่งสิ่งสลายเหยียบย่ำจนช้ำทรวง
เขียนเรื่องรักเพื่อสนุกคลุกสิ่งสร้าง
แสนอ้างว้างหมายนักมักมาหวง
ช่างเหยียดหยามว่าแก่แม้ทั้งปวง
เหมือนสร้างบ่วงผูกมัดขจัดหวัง
ไร้เยื้อใยสิ้นซากยากจะฟื้น
ไม่กลับคืนสู่หลังสร้างสิ่งฝัง
เพื่อให้ตายไร้ยืนหยัดจัดพลัง
แม้นเบื้องหลังผ่านพ้นล้นทวี
หรือคิดว่าเป็นหนุ่มชุ่มตลอด
ไม่วายวอดเป็นแก่แน่นอนฉวี
ทั้งผิวพรรณขันชะเนาะเพาะรวี
เปล่งแสงสีมิรู้สิ้นจินต์มากมาย
ขออวยพรให้เป็นเช่นดังหวัง
หากพลาดพลั้งรู้แน่ว่าแก่หลาย
จะเกิดทุกข์ผูกสนิทลิดรอนกาย
ด้วยทั่งหลายอนิจจังหมายยั่งยืน
แล้วจะนึกถึงสิ่งทั้งหลายนี้
ฝากคำวจีผ่านหนุ่มกลุ้มสุดฝืน
แม้นสู่วัดพร่ำมนต์ล้นกลับคืน
มิอาจฟื้นหวนกลับคอยนับวัน
ลืมอนิจจังทุกขังแลอนัตตา
จะเปลี่ยนมาวนเวียนเพียรเฝ้าฝัน
ดุจดั่งเราเฝ้าหมองครองกำนัล
มองใครนั้นเขาคิดว่าจิตทราม.
*** แก้วประเสริฐ. ***
แก้วประเสริฐ 4 ส.ค. 2551 13:39 น. - ID 117680 
1227
30
0
4 สิงหาคม 2551 14:40 น. - comment id 882324
คนแก่ก็มีหัวใจคะ ถ้ามีเสน่ห์ อายุก็แค่ตัวเลข ****** กลอบอ่านได้รื่นดีทุกบทคะ เว้นสองบทแรกคะ สื่อภาษาในแง่กำกวมไม่น่าฟังสำหรับพรรณคะ พรรณเพิ่งเป็นสาวที่อยู่ในกรอบคะ ขออภัยคะที่ต้องพูดนอกนั้นขอชมคะ
4 สิงหาคม 2551 15:03 น. - comment id 882327
สวัสดีค่ะคุณครูใครพูดได้พูดไป แต่ยังไง ก็รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
4 สิงหาคม 2551 15:32 น. - comment id 882332
คุณหลานคนนี้เป็นห่วงเป็นใยคุณลุงคนนี้เสมอนะคะ
4 สิงหาคม 2551 15:51 น. - comment id 882346
ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจคุณครู ตอนนี้หนูก็ไม่มีความสุขสันต์ ได้อ่านกลอนของคุณครูอยู่ทุกวัน ขอครูนั้นแต่งไว้ให้อีกเอย
4 สิงหาคม 2551 15:54 น. - comment id 882352
แด่ อาจารย์แก้วประเสริฐ
แวะมาทักทาย
งอนอะไรคะ
4 สิงหาคม 2551 16:06 น. - comment id 882367
วันนี้อ่านกลอนลุงแก้วแล้วยิ้มทันทีเลยเข้าใจเปรียบนะคะ.....น้อยใจอะไรคะ คนแก่มีแต่คนอยากดูแลทั้งนั้นแระคะ
4 สิงหาคม 2551 18:07 น. - comment id 882388
สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว มาแลคนแก่ค่ะ ใครบ้างที่จะไม่แก่นะคะ
4 สิงหาคม 2551 21:27 น. - comment id 882450
แวะมาดูแลความรู้สึกของคนแก่ครับ ผมชอบกลอนทุกบทของคุณลุงก้วประเสริฐครับ สูงวัยใช่ว่าไร้ค่า ครับ
4 สิงหาคม 2551 21:33 น. - comment id 882454
สวัสดีครับคุณแก้วประเสริฐ แค่บทแรกก็เห็นภาพชัดเจนเลยครับ มะเขือที่ถูกเผา ถึงแม้จะแก่แต่ก็มากความรู้และประสบการณ์น่ะครับ
4 สิงหาคม 2551 22:52 น. - comment id 882478
......... มาเป็นกำลังใจให้ท่านอาจารย์ จะแก่จะอ่อนก็คารวะเสมอค่ะ เตรียมพร้อมจะแก่ตลอดเวลาค่า ตั้งใจหวังไว้ว่า......... อยากเป็นคนแก่ที่มีความสุข และมีคุณภาพแบบ ท่านอาจารย์แก้วนะ
4 สิงหาคม 2551 23:55 น. - comment id 882523
5 สิงหาคม 2551 06:51 น. - comment id 882575
"จะเขียนกลอนสักตอนแสนลำบาก" แต่เขียนออกมาแล้วก็ยอดเยี่ยมทุกทีเลยนะครับ แวะมาทักทายตอนเช้าๆครับ
5 สิงหาคม 2551 09:20 น. - comment id 882632
หวายๆๆๆใครว่าเช่นนั้น คนแก่น่ารักหวานจะตาย มะเขือเผาหวานเช่นไร คนแก่ไซร้ไม่ต่างกัน..
5 สิงหาคม 2551 13:29 น. - comment id 882705
แก้วประเสริฐ.
5 สิงหาคม 2551 13:34 น. - comment id 882706
5 สิงหาคม 2551 13:37 น. - comment id 882709
5 สิงหาคม 2551 13:39 น. - comment id 882711
5 สิงหาคม 2551 13:43 น. - comment id 882712
5 สิงหาคม 2551 14:13 น. - comment id 882717
5 สิงหาคม 2551 14:21 น. - comment id 882719
5 สิงหาคม 2551 14:30 น. - comment id 882722
5 สิงหาคม 2551 14:37 น. - comment id 882723
5 สิงหาคม 2551 14:42 น. - comment id 882724
5 สิงหาคม 2551 14:49 น. - comment id 882726
5 สิงหาคม 2551 14:54 น. - comment id 882727
5 สิงหาคม 2551 15:02 น. - comment id 882728
5 สิงหาคม 2551 19:14 น. - comment id 882817
ในความเป็นจริงแล้ว...การได้ใกล้ชิดกับคนแก่...ทำให้เรามีความสุขมากนะคะ...การได้ดูแลซึ่งกันและกัน...ความเอื้ออาทร..สัมผัสที่มีแต่ความอ่อนโยน..ความห่วงใย...จริงใจ..เปี่ยมล้นด้วยมิตรภาพและความหวังดี...นิ่งสงบด้วยกิริยา...หากแววตายังเฝ้าคอยด้วยความห่วงหาอาวรณ์......ราชิกา...ชอบที่ได้ดูแลคนแก่ค่ะ....แวะมาดูแล..คนแก่...คนนี้ค่ะ...เป็นห่วงเสมอค่ะ..ช่วงนี้งานเยอะค่ะ..ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาเยี่ยม..แต่ยังระลึกถึงเสมอนะคะ...
5 สิงหาคม 2551 20:51 น. - comment id 882875
5 สิงหาคม 2551 20:58 น. - comment id 882880
ลุงแก้วประเสริฐ ยกมือไหว้ขอรับ --- คนแก่ ไม่แน่ใจว่าเขากำหนดเกณฑ์วัดกัน ตั้งแต่อายุเท่าไหร่ ผมทราบแค่ว่ามี วัยรุ่นตอนต้น ตอนกลาง และตอนปลาย ก็คงไม่ผิดไปจากกันมั้งคับ ก็คงมีคนแก่ตอนต้น ตอนกลาง ตอนปลาย หรืออาจจะตอนปลายมากๆ แต่ยังไง ก็เริ่มต้นมาจากหนึ่งเสมอ ลุงก็แก่จริงๆ ผมก็ยังหนุ่มจริงๆ แต่สักวันผมก็ต้องสู่วัยของลุง แล้วลุงก็จะกลับมาเป็นวัยเด็ก วัยรุ่น ไล่ไปวัยต่อวัย หมายถึงเวียนว่ายตายเกิดกัน ก็คงมีแค่นี้ อย่าน้อยใจไปคับลุง ขนาดผมเป็นวัยรุ่นตอนปลายแล้วยังไม่น้อยใจเลย แหะๆ
5 สิงหาคม 2551 21:06 น. - comment id 882883
ไม่มีใครไม่แก่หรอกค่ะ ต่อไปก็ต้องแก่กันทั้งนั้น ฉะนั้นคงไม่มีใครคิดรังเกียจตัวเองเป็นแน่ เพราะตัวเองก็ต้องแก่กันทุกคน อิอิ
5 สิงหาคม 2551 21:22 น. - comment id 882892
หวัดดีครับคุณลุง.. .เหอๆ ถึงแก่ ก็แก่กล้า..เช่นมะพร้าว ..แลวัยห้าว สิวาววับ ..ด้วยราศรี ...ผ่านร้อนหนาว ยาวนาน มานับปี ...แลผลนี้ ใครเห็น เป็นต้องยล.. ...แก่แต่มีคุณค่านะครับคุณลุง..ทุกคนก็ต้องเจอเหมือนกัน..เกิด แก่ เจ็บ สุดท้ายก็..ตาย ..รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณลุง ผมยังศรัทธาฝีมือคุณลุงเสมอ
5 สิงหาคม 2551 21:48 น. - comment id 882902
6 สิงหาคม 2551 11:52 น. - comment id 883081
6 สิงหาคม 2551 12:03 น. - comment id 883083
6 สิงหาคม 2551 12:26 น. - comment id 883087
6 สิงหาคม 2551 12:38 น. - comment id 883089
6 สิงหาคม 2551 12:50 น. - comment id 883092
6 สิงหาคม 2551 12:51 น. - comment id 883093
ลุงคับ เอ่อผมเข้ามา เพื่อจะบอกลุงว่า สิ่งที่ลุงแก้วฯอธิบายไปในกระทู้กลอน ที่ชื่อ"ถวิลครวญ" เกี่ยวกับศัพท์ ใบไม้ล่วง แล้วผมท้วงว่า น่าจะเป็นใบไม้ร่วง ลุงก็ยังอธิบายมาให้ฟัง "ล่วง นั้นหมายถึงหล่นจากต้นไม้ หรือการสิ้นสูญไป ปราศจากย้อนกลับคืนได้ เช่น ล่วงลับ ส่วน คำว่า ร่วงนั้นยังเหลือเยื้อใย เช่น ร่วงโรย หมายถึงมิได้ หล่นจากสิ่งที่อาศัยอยู่ครับ เช่นดอกไม้ที่ร่วงโรย ยังติดอยู่ที่ก้านกิ่งใบเพียงแต่เหี่ยวเฉาและถึง หล่นก็ไม่ไกลต้น" ------ แต่ผมว่ามันไม่ใช่คับลุง ร่วง ๑ ก. หล่น เช่น ใบไม้ร่วง ผลไม้ร่วง, หลุด เช่น ถูกชกฟันร่วง ผมร่วง. ร่วง ๒ ว. รุ่ง, เรือง. --- ส่วน คำว่า ล่วง ที่ลุงนำมาใช้กับใบไม้ล่วง ล่วง ก. ผ่านจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง เช่น เดินล่วงเข้าไปในเขต หวงห้าม เวลาล่วงไปหลายปี. หรือลุงแก้วมีคำอธิบายนอกเหนือจากนี้ ผมก็เคารพครับ แต่ผมมักขี้สงสัย ถึงถามไป ไม่ได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่น
6 สิงหาคม 2551 13:01 น. - comment id 883102
7 สิงหาคม 2551 12:37 น. - comment id 883632
8 สิงหาคม 2551 14:38 น. - comment id 884000
แวะมาอ่านกลอน และให้กำลังใจลุงแก้วนะครับ ใครว่าลุงแก้วแก่นะ กี้จะไปอวยพรให้มันไม่แก่ ลุงแก้วน่ะยังเป็นวัยรุ่นนะครับ ความคิดจิตใจสดใส ไม่คิดร้ายกับใคร หัวใจสดใสกว่าคนที่เรียกตัวเองว่าหนุ่มสาวเสียอีก ถ้าจะพูดเรื่องความแก่ ต้องโทษธรรมชาตินะครับ เขาให้ความอ่อนเยาว์มา แล้วถึงเวลาเขาก็ทวงคืน ลุงแก้วเป็นคนดี เป็นที่พึ่งทางใจ เป็นที่ปรึกษาของลูกๆหลานๆ รักลุงแก้วที่สุดเลยเทวดาองค์น้อยๆ
8 สิงหาคม 2551 19:35 น. - comment id 884116
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
