๑.เป็นค่ำคืนที่ฟ้ามีพายุ กิ่งไม้ผุหล่นร่วงลงริมรั้ว ลูกนกพลัดตกรังมาหนึ่งตัว ดูหวาดกลัวหนาวสั่นกับฝันร้าย ซากรังนกฉีกเฉือนอยู่เกลื่อนพื้น หวังเพียงตื่นทุกอย่างจะจางหาย แต่พอตื่นทุกอย่างพังทลาย ภาพความตายพ่อแม่และพี่น้อง โลกเบื้องล่างหดหู่ไม่รู้จัก โลกเจ้าหักเมื่อคืนดุจปืนส่อง เหลือเพียงขนเปียกน้ำจนฉ่ำนอง จะประคองชีวีได้กี่วัน หลับเถิดหนอนกน้อยผู้เหนื่อยอ่อน ชีพจรเบาเลือนจนเหมือนฝัน ฝันว่าได้นอนหลับนับนิรันดร์ ในรังนั้นแม่นกได้กกเกย ๒.พอรุ่งเช้าแสงฟ้าก็จ้าฟ้า น้ำบนหญ้าฉ่ำเยิ้มเริ่มระเหย เรไรเปิดตาน้อยค่อยค่อยเงย เปิดหับเผยเห็นภาพอันพาบพัง เธอลุกขึ้นโผวิ่งสู่กิ่งไม้ เสียงหัวใจบอกบท..อย่าหมดหวัง อุ้มลูกนกที่หลับอยู่กับรัง บอกว่ายังไม่ตายให้ยายยิน เศษผืนผ้าห่มห่อพอกรุ่นกรุ่น คงอบอุ่นพอใช้กันไรริ้น หนอนตัวอ่อนป้อนให้เจ้าได้กิน ปีกเคยบินชาเหน็บคงเจ็บร้าว ตัดตะไคร้จากกอมาห่อปีก พันทับอีกด้วยผ้าขาวบางขาว ดวงตาของเรไรประกายวาว วางเศษข้าวเศษกล้วยในถ้วยชา ยายอมยิ้มหัวร่อว่าหมอน้อย เดี๋ยวอีกหน่อยแปลงร่างเป็นนางฟ้า นกจะหายด้วยเหตุแห่งเมตตา มิใช่ว่าใบตะไคร้ที่ใช้พัน เวลายังเดินทางเหมือนอย่างเก่า ค่ำถึงเช้าวนเวียนและเปลี่ยนผัน ย่อมเยียวยาแม้แต่แผลฉกรรจ์ เป็นเช่นนั้นตราบเท่านานเท่านาน. ๓.เช้าวันนี้อากาศสะอาดใส ชีวิตใหม่ลืมตาอย่างกล้าหาญ ปีกที่เคยบอบช้ำสีน้ำตาล ก็โผผ่านละแวกแห่งแมกไม้ พอเย็นย่ำค่ำชื้นก็คืนกลับ บ้านเคยหลับผืนผ้าเคยอาศัย มีข้าวเปลือกข้าวโพดรสละไม รอรุ่งใหม่แดดโผล่จะโผบิน ยายมองดูหลานสาวยังเยาว์นัก เธอหลงรักนกดงผู้หลงถิ่น เพราะอยู่อย่างกำพร้าจนชาชิน อยู่กลางดินแมมมอมและผอมเพรียว หากว่านกบินไปแล้วไม่กลับ เธอพร้อมรับหรือเปล่า..ความเปล่าเปลี่ยว โลกที่ไร้สหายจะดายเดียว จะซีดเซียวหงอยเหงาอย่างยาวนาน แกจึงบอกเรไรออกไปว่า ยายจะหากรงให้เป็นไผ่สาน นกจะอยู่อิ่มหนำสุขสำราญ เป็นเพื่อนหลานคุยเล่นไม่เว้นวัน เด็กน้อยแหงนสบตาประสาเด็ก ตาคู่เล็กบอบบางดูช่างฝัน มองนกจิกข้าวเปลือกกับเผือกมัน ก่อนผลุนผลันกระพือปีกไปอีกครั้ง เธอตอบยายช้าช้าบอกว่า..หนู- ไม่ชอบดูนกพงในกรงขัง เพราะว่ากรงไม้ไผ่มิใช่รัง มันคงหวังบินท่องทั่วท้องฟ้า แม้วันหนึ่งบินไกลแล้วไปลับ หนูยิ่งกลับสุขใจนะยายจ๋า นกควรอยู่อย่างนกสกุณา อยู่ในป่าใช่กักในกรงไม้ ยายลูบผมนางฟ้าผู้ตาแป๋ว หลานโตแล้วนะหนูหลานรู้ไหม ใช่เติบโตที่ตัวหรอกเรไร ยายหมายถึงหัวใจที่เติบโต ๘ มกราคม ๒๕๕๕
ฤทธิ์ ศรีดวง 20 ก.ย. 2551 23:11 น. - ID 118942 
3239
7
0
21 กันยายน 2551 19:16 น. - comment id 721993
แวะมาเป็นกำลังใจให้ที่นำเรื่องดีมาเผยแผ่ อ่านแล้วมีประโยชน์มากครับ
20 กันยายน 2551 23:18 น. - comment id 897663
วันนี้นั่งรถไฟฟ้าจากชิดลม..มาหมอชิต ด้วยว่าบ้านนอก(ได้นั่งรถไฟลอยฟ้า)อิอิ ยืนมองดูเมืองฟ้าอมร..คิดถึงพี่ชายคนนี้ของพิม แล้วก็มาตามแรงลมจริงด้วยสิคะ สบายดีนะคะ.. มารับธรรมมะก่อนนอนคะพี่ฤทธิ์
20 กันยายน 2551 23:36 น. - comment id 897667
....สวัสดีค่ะพี่ฤทธิ์ หายไปนานเลยนะคะ พี่มัส พี่ไร้อันดับ คุณป. คุณโคลอน และเพื่อนๆต่างพากันตามหาพี่นะคะ พวกเราคิดถึงพี่ฤทธิ์คะ จากใจจริงๆของฉางนุ้ย เอ๊ย ฉางน้อยค่ะ พี่สบายดีนะคะ อย่าหายไปนานนักซิ วันที่ 25นี้ นุ้ยหลบบ้านหวา ไปม่ายนิพี่บาว ไปกินหนมลา หนมชิงเปรต อิอิ กินหนมเดือน 10 บ้านเราหวา พี่บาวนะ
21 กันยายน 2551 06:57 น. - comment id 897689
สุดยอดเลยคุณฤทธิ์ หลังจากที่รอมานาน พุทธประวัติตอนที่ ๑๖ ปฐมเทศนา สุดยอดจริงๆ ครับ ชอบมากๆ สมกับที่รอคอย อ่านตอนนี้สนุกมาก บรรยายรายละเอียดได้ดีจริงๆ โดยเฉพาะแนวทางการปฏิบัติ สายกลาง ชอบตอนที่เหล่าปัญจวัคคีย์ ต่างมีแง่งอนในพระสัมมาอ่านแล้ว ได้อารมณ์ พออ่านถึงตอน 594 ที่ว่า "พระพิชิตมารอุทานว่า ท่านอัญญาโกณฑัญญะรู้แล้วหนอ เพ็ญเดือนแปดแผดโพยมแสงโสมทอ พระไตรรัตน์เกิดก่อเป็นช่อธรรม" ทำให้ชื่นเข้าไปในหัวใจอดปลื้มใจ ในองค์ไตรรัตน์ที่ปรากฏขึ้นไม่ได้ ขอบคุณสำหรับ สิ่งที่ทุ่มเทให้พวกเรา ได้อ่านครับ ขอบคุณมาก
21 กันยายน 2551 08:49 น. - comment id 897716
สาธุ..ยอดเยี่ยมครับ
21 กันยายน 2551 08:51 น. - comment id 897717
สาธุครับ
21 กันยายน 2551 09:44 น. - comment id 897757
แวะมาอ่านปฐมเทศนาพาซาบซึ้ง เพชรน้ำหนึ่งในชีวิตคิดกุศล ขอพรพระประทานบันดาลดล ให้ทั้งคนเขียน - อ่านนั้นร่มเย็น ร่วมอนุโมทนาด้วยค่ะ
21 กันยายน 2551 09:49 น. - comment id 897760
เราฝึกใจใช่กายหรือใช่ร่าง มารับฟังธรรมเทศนายามสายค่ะ เหมือนอ่านอาขยานสมัยเรียนเลย ไม่เบื่อ อ่านเพลินค่ะ
21 กันยายน 2551 14:40 น. - comment id 897907
วันนี้ได้อ่านกลอนธรรมดีๆ เป็นมงคลชีวิต ยอดเยี่ยมเลยครับท่าน
21 กันยายน 2551 15:02 น. - comment id 897926
รู้สึกถึงความสุขที่อิ่มเอิบ คุณฤทธิ์เขียนกลอนได้เก่งจริงๆเคยเข้าไปอ่านงานเก่าด้วย น่าอ่านน่าติดตามสานต่อให้จบเร็วๆนะคะ
21 กันยายน 2551 22:51 น. - comment id 898029
สวัสดีครับท่านผู้ชม เขียนกลอนแนวนี้ มีผู้มาเยือนเกินสิบคน ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว ๑.พิมจัง สวัสดี ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีหรือเปล่า นั่งริมทะเล ดีกว่านั่งรถไฟฟ้าเยอะ สงบดี ขอให้มีสุขภาพดี มีความสุขมากๆครับ ๒.ช้างน้อย ร่าเริง สดใส เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน น้องน่ารักมากรู้ตัวหรือเปล่า คิดถึง ป. เหมือนกัน ไปดูบล็อคที่ผู้จัดการก็ไม่เจอ ไม่รู้หายไปไหน ฝากความคิดถึงถึงคุณตั๊กแตนด้วยครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๓.คุณสืบ ผมไม่ได้หายไปไหนหรอก บังเอิญได้ข้อมูลพุทธประวัติเพิ่มเติม ก็เลยกลับไปแก้ไขของเดิม เพิ่มเนื้อหา เรียกว่าแทบรื้อทำใหม่เลย ก็ว่าได้ เพิ่มตอนปฐมบทเข้าไปอีก มีแต่ตอนที่ ๑๔ และ ๑๕ เท่านั้น ที่แก้ไขสำนวนไม่มากนัก นอกนั้น ๙๕ เปอร์เซนต์ เป็นสำนวนใหม่ ถ้าสังเกตจะเห็นว่า ตอนนี้ตอนที่ ๑๖ แต่ในเนื้อเรื่องเป็นตอนที่ ๑๘ เพราะไม่มีที่จะใส่แล้ว ตั้งใจไว้ว่าจะให้ยาวประมาณ ๕๐๐๐ บท นี่มาได้แค่สิบเปอร์เซนต์เอง หนทางยังอีกยาวไกล เสร็จเมื่อไหร่ จะพิมพ์ถวายวัด ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๔.คุณธนา และ คุณรัมณีย์ ขอบคุณมากๆครับ ที่มาทักทายกัน ๕.คุณครูกระดาษทราย ขอบคุณสำหรับบทกลอน และกานทักทาย ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๖.น้องเฌอ ขอบคุณนะครับที่มาอ่านอาขยาน ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๗.คุณกุ้งก้ามกราม ขอบคุณสำหรับคำนิยมครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๘.คุณแจ้นเอง ดีใจครับ ถ้าอ่านแล้วรู้สึกอิ่มเอม ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๙.คุณชัยชนะ ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน ขอให้มีความสุขมากๆครับ
22 กันยายน 2551 08:35 น. - comment id 898093
สวัสดีค่ะ พี่ฤทธิ์ ศรีดวง ดอกบัวปริ้นงานชิ้นนี้ไว้อ่าน ถ้าพี่ฤทธิ์ รวมเล่ม แจ้งบอกด้วยนะค่ะ การปฏิบัติดีย่อมนำไปสู่หนทางแห่งความสำเร็จ สังคมปัจจุบันต้องนำหลักทางพุทธศาสนามาใช้ด้วย ถึงจะเดินไปอย่างเรียบร้อย ถ้ามนุษย์ทุกผู้นามยอมรับว่า การจบชีวิตลงก็ไม่สามารถนำอะไรติดตัวปด้วย ไปด้วย นอกจาก บุญ และ บาป เท่านั้น ถ้าทุกคนรู้ความพอเพียง สังคมคงไม่วุ่นวายเป็นแน่ ทุกๆอย่างเกิดขึ้นเพราะกิเลสเท่านั้น ขอบคุณค่ะที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปัน ขอให้พี่ฤทธิ์มีแต่ความสุขความเจริญ ธรรมรักษาค่ะ
22 กันยายน 2551 14:45 น. - comment id 898192
เมื่อเช้าฝนเข้ามาอ่าน พุทธประวัติ ตอนที่ ๑๖ แล้วทำให้นึกถึงตอนที่เรียนวิชาพระพุทธศาสนา เลยค่ะ ถ้าเนื้อหาในบทเรียนเปลี่ยนเป็นกลอนที่ ฤทธิ์ ศรีดวง เขียน ฝนเชื่อว่า ต้องมีเด็กๆชอบและอยากเรียนรู้ พุทธประวัติ อีกเยอะเลยค่ะ
22 กันยายน 2551 19:12 น. - comment id 898293
หวัดดี น้องดอกบัว เรื่องรวมเล่มคงอีกนาน ถ้าถึงเวลาแล้วจะแจ้งให้ทราบครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ
25 กันยายน 2551 19:06 น. - comment id 899283
ผมได้อ่านงานของคุณก่อนหน้านี้ แล้วชอบมากครับ ภาษาเข้าใจง่าย ได้อารมณ์ แต่ก็สังเกตุเห็นว่าหายไปนาน มาวันนี้ได้อ่านพุทธประวัติตอนที่ ๑๖ ปฐมเทศนา คุณเก่งมากครับ "สวัสดีและขอขอบคุณงานเขียนดีๆอย่างมากครับ"
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
