๑.ม้าไม้นั้นยายนั่ง แกเอนหลังอ่านหนังสือ นางฟ้าผู้ตาปรือ มาแอบนั่งฟังเรื่องราว ยายจึงปิดปกหน้า เหลือบสายตามองหลานสาว สาวน้อยชื่อ พลอยดาว มาหนุนตักเพราะรักยาย ขอฟังนิทานกล่อม นางผมหอม, จอมวายร้าย อื่นอื่นอีกมากมาย ที่ยายเล่าก่อนเข้านอน ตักยายนิ่มกว่านุ่น และอบอุ่นกว่าหนุนหมอน ปวดหัวและตัวร้อน ยายจะพัดขจัดภัย ยายคอยลูบปอยผม ที่พริ้วลมดุจพรมไหม ตาพริ้มยิ้มละไม ตั้งสติฟังนิทาน ๒.เริ่มเรื่อง ณ เมือง หนึ่ง ที่สวยซึ้งและไพศาล แม่มดผู้สามานย์ ได้แอบเฝ้ารักเจ้าชาย เจ้าชายสุริยัน มาถึงวันได้หมั้นหมาย เจ้าหญิงดาราราย ผู้เลอโฉมดั่งโคมจันทร์ งานเลี้ยงกลางเมืองหลวง อาทิตย์ดวงดังดับขันธ์ เมฆบังดวงตะวัน นางแม่มดปรากฏกาย คำรามด้วยความแค้น สาปคนแสนให้สูญหาย เหลือนางกับเจ้าชาย และสุดาผู้ลาวัลย์ ๓.แม่มดสบถถ้อย เจ้าหญิงน้อยเนื้อสมัน เจ้าชายสุริยัน เป็นของข้าดาราราย สิ้นเสียงจึงสาปซ้ำ เป็นมนต์ดำเข้าทำร้าย เจ้าหญิงกอดเจ้าชาย อิงอกอ้อมตายพร้อมกัน นางร้ายก็กรีดร้อง น่าขนพองสยองขวัญ เห็นชัดอัศจรรย์ คำสาปซ้ำไร้น้ำยา ๔.แรงรักอันศักดิ์สิทธิ์ แรงกว่าอิทธิฤทธิ์กล้า แม่มดก็โกรธา หน้าแดงเลือดอย่างเดือดดาล เจ้าชายสุริยัน ด้วยเชิงชั้นชาติทหาร จะพ่ายหรือวายปราณ จะป้องนุชจนสุดใจ มารเอ่ยอย่างเย้ยหยัน จะรักกันถึงวันไหน เอาซิ..พิสูจน์ไป ชั่วกัปกัลป์นิรันดร์กาล โอม..ผีและปีศาจ ขออำนาจพญามาร ฤทธาแห่งซาตาน ประสิทธิ์ผลเสกมนตรา เจ้าชายจงกลายร่าง เป็นแสงสางสุริยา เจ้าหญิงผู้โสภา เป็นหญ้าน้อยผู้ด้อยแรง รอคอยดวงตะวัน อย่างโศกศัลย์มาปันแสง น้ำตาราคาแพง เป็นน้ำค้างอยู่กลางไพร หากหญ้ายังกล้าแกร่ง ที่แห้งแล้ง ณ แหล่งไหน เหน็บหนาวยังพราวใบ ถ้าอุทัยยังทาบทอ ข้าจะศิโรราบ ถอนคำสาปทุกทุกข้อ ถ้าเจ้านั้นเฉากอ จะเป็นหญ้าชั่วฟ้าดิน เจ้าจะรู้ใจเจ้า หนักแน่นเท่าภูเขาหิน หรือสูงกว่ากาบิน หรือรวยรินแค่กลิ่นจาง ๕.เริ่มจากทะเลทราย หลังฝนพรายลงพรูพร่าง ต้นหญ้าผู้บอบบาง ก็เผยร่างขึ้นกลางทราย ฝนแล้งหญ้าแห้งผาก ถ้าฝนหลากหญ้าขยาย จะตื่นจากความตาย รับตะวันนิรันดร แม่มดใช่หมดท่า จึงกล่าวว่า.. จงช้าก่อน รอดตายจากทรายร้อน ใช่หมายข้าจะปราณี เสกทรายให้หายแล้ง ยุคน้ำแข็งเข้าแทนที่ ทั่วพื้นปฐพี จึงเย็นเยือกถึงเปลือกฟ้า อุณหภูมิที่ผิวเนิน ติดลบเกินศูนย์องศา แสนสัตว์สูญชีวา แม้หญ้ายอดก็วอดวาย ๖.กระทั่งสุรีย์ส่อง สาดแสงทองทอประกาย ตื่นเถิดดาราราย อย่ายอมแพ้แก่นางมาร เสียงสั่งนั้นดั่งปร่า เธอเหนื่อยล้าจากพร่าผลาญ ขอหลับชั่วกัปกาล ใต้แผ่นพื้นน้ำแข็งพราว สุสานธารน้ำแข็ง ลมพัดแรงและเหน็บหนาว ฤดูกาลนานยาว ไร้ดวงแดดเดือนตะวัน สิ้นพายุน้ำแข็ง ก็เริ่มแสงแห่งคิมหันต์ หญ้าหยัดขึ้นกัดฟัน โผล่ยอดยืนจากพื้นเย็น ๗. มารร้ายไม่คลายแค้น พ่ายกับแผนช่างแสนเข็ญ หลอมโลกละลายเป็น ทะเลวนอันเวิ้งว้าง หญ้าล่มลงจมเร้น มองไม่เห็นแสงสว่าง มืดดับเหมือนอับปาง ผู้หลงทางคงวางวาย คลื่นเคลื่อนสะเทือนลั่น น่าอกสั่นน่าขวัญหาย แต่หญ้าดาราราย กลับรอดตายเพราะกลายพันธุ์ อยู่แหล่งพอแสงสาด ธรรมชาติจึงคัดสรร เห็นเดือนดวงตะวัน ท่ามกลางป่าปลาการ์ตูน ๘.นางร้ายร่ายคำสาป ให้เลราพณาสูร โผล่หินแผ่นดินพูน แลเศษซากปะการัง พอพ้นจากมนต์มืด ก็พราวพืชน้ำจืดขัง หญ้าจมในตมปรัง ชูต้นพริ้วพ้นผิวน้ำ นางร้ายยังไม่ท้อ เห็นต้นฝ่อหญ้ากอช้ำ ใบบางกระด่างดำ เพราะกรำกร้านมานานปี ด้วยเดชแห่งเวทย์มนต์ บันดาลดลด้วยฤทธี คืนพื้นปฐพี เฉกเช่นตอนแต่ก่อนมา แดดเช้าจึงเข้าห่ม ระลอกลมระงมหญ้า แม่มดเสกศิลา เป็นแผ่นกว้างทับกลางดิน หญ้าเขียวขจีแสน ถูกทับแบนด้วยแผ่นหิน ชีพม้วยระรวยริน แล้วลุกลามสู่ความตาย ไม่สิ้นข้อพิสูจน์ แม่มดพูดครั้งสุดท้าย จะรับความอับอาย ถ้าพ่ายพลั้งอีกครั้งเดียว ไม่เชื่อว่าเวลา จะอัปราแก่หญ้าเขียว รักมั่นดังขันเกลียว ยังหันเหเพราะเวลา ๙.ร้อยปีก็ผ่านพ้น มีไม้ต้นขึ้นเต็มป่า หินทับพสุธา ยังทับหญ้าอยู่อย่างนั้น ใจร้างของนางมาร คิดว่ากาลที่ผ่านผัน ขยี้ชีพชีวัน ดับชีวาดาราราย จึงจับศิลาง้าง ตะแคงข้างแล้ววางหงาย ดินราบระนาบทราย ก็ปรากฏแก่สายตา หญ้าย่อมถูกย่อยยุ่ย เป็นเศษปุ๋ยแก่พฤกษา มารร้ายค่อยคลายล้า แล้วเพ้อพร่ำว่ากำชัย ๑๐.ดินปิดเมื่อถูกเปิด ย่อมกำเนิดชีวิตใหม่ สัมผัสแสงอุทัย กับความชื้นในพื้นดิน ยอดหญ้าศิลาทับ ก็คืนกลับจากดับดิ้น เนื่องแน่นแสนชีวิน แย้มยอดเขียวกันเกรียวกราว กำชัยไฉนชวด ยิ่งเจ็บปวดยิ่งรวดร้าว ล้างผลาญมานานยาว สุดท้ายข้าก็ปราชัย นางนึกถึงพฤกษา ที่ใบหนาและต้นใหญ่ โคนร่มและรำไร ไร้ยอดหญ้าแม้หย่อมเดียว หญ้าต้นไม่ต้องแสง จึงเหลืองแล้งและแห้งเหี่ยว ซบกายลงทรายเซียว แค่ม่อยหลับใช่ดับลง ถ้าโค่นต้นไม้ใหญ่ หญ้าย่อมได้อานิสงส์ แสงทอดไปทั่วพง เรียกหญ้าตื่นเป็นหมื่นตอ ๑๑.การแพ้ทำแม่มด เศร้าสลดรันทดท้อ อวิชาอันบ้าบอ เป็นกรรมกั้นกำบังตา หล่นร่วงลงห้วงทุกข์ แต่ผู้สุขคือต้นหญ้า พ้นทุกข์เวทนา เพราะถือกฎความอดทน ยิ่งแค้นยิ่งแสนบาป ถอนคำสาปในบัดดล ฝันร้ายได้คลายมนต์ สองกษัตริย์อุบัติกาย ขอโทษองค์ราชันย์ ขอรับทัณฑ์ในวันพ่าย เจ้าหญิงและเจ้าชาย ต่างยกโทษไม่โกรธเคือง ๑๒.สาวน้อยหรือพลอยดาว ฟังเรื่องราวจนจบเรื่อง ทั้งสองคงครองเมือง อยู่ร่วมกันนิรันดร พลอยดาวกล่าวตอนท้าย ว่าจบคล้ายเรื่องก่อนก่อน ตาหน่วงเพราะง่วงนอน แล้วผล็อยหลับไปนับดาว ยายจูบลูบผมหลาน หลับนานนานนะหลานสาว ใช่เรื่องทุกเรื่องราว ฉากสุดท้ายจะคล้ายกัน ๑๓.เมืองเกิดโรคระบาด โรคประหลาดน่าหวาดหวั่น ชาวแคว้นนับแสนพัน ถูกไข้เข่นตายเป็นเบือ เจ้าหญิงและเจ้าชาย ก็ล้มตายลงไม่เหลือ ฝากลูกคือเลือดเนื้อ กับมารแก่ผู้กลับใจ หนูน้อยนั้นน่ารัก น่าฟูมฟักเอาใจใส่ ตาเศร้าและเยาว์วัย ชื่อหนูน้อยคือ..พลอยดาว.. ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๓
ฤทธิ์ ศรีดวง 28 ส.ค. 2553 22:22 น. - ID 136570 
2269
5
0
28 สิงหาคม 2553 23:39 น. - comment id 1153383
สุดยอดมากเลยครับ ดาร์กอนน้อยขอคาระครับ
28 สิงหาคม 2553 22:47 น. - comment id 1153391
สุดยอดครับท่าน อ่านมาตั้งนานมาอึ้งตอนปิดฉากจบ ท่านช่างสามารถจริง ๆ นับถือๆๆ
29 สิงหาคม 2553 06:06 น. - comment id 1153398
ชื่นชมค่ะ...เขียนเก่งจังเลย..ไพเราะ สนุกสนาน และเพลิดเพลิน มากๆค่ะ..
ขอบคุณนะคะที่แบ่งปัน... แซม
29 สิงหาคม 2553 08:15 น. - comment id 1153400
เจ้าชายสุริยันยังไม่ตายนะครับ แต่มาอยู่ที่ย้านกลอนในชื่อ สุริยันต์ จันทราทิตย์ ครับพี่ฤทธิ์ หุหุ เยี่ยมยิดมากเลยครับ ชอบมาก ๆ
29 สิงหาคม 2553 08:23 น. - comment id 1153412
29 สิงหาคม 2553 17:42 น. - comment id 1153496
อบอุ่นในความรักของยายหลาน..
29 สิงหาคม 2553 21:35 น. - comment id 1153505
30 สิงหาคม 2553 11:24 น. - comment id 1153607
30 สิงหาคม 2553 12:22 น. - comment id 1153633
เขาว่ากันว่า นิทาน มักจะมีความจริงซ่อนนัยอยู่ คงจะจริงนะคะ
30 สิงหาคม 2553 12:23 น. - comment id 1153634
10 ไหนๆก็ไหนๆแระเนาะ....
30 สิงหาคม 2553 12:37 น. - comment id 1153639
เยี่ยมยอดค่ะ
30 สิงหาคม 2553 16:43 น. - comment id 1153706
อ่านด้วยความเพลิดเพลินจริงๆ อ้อยชอบเป็นพิเศษเลยหล่ะ สำหรับ เทพนิยาย เพราะอ่านให้หลานฟัง เกือบทุกคืน แต่ถ้าจะให้มาเขียน เป็นกลอนแบบคุณฤทธิ์ คงไม่มีทาง แน่ๆ.เลยค่ะ ขอเป็นผู้อ่านต่อไปดีกว่า
30 สิงหาคม 2553 21:17 น. - comment id 1153753
๑.กระบี่ใบไม้ สวัสดี อ่านจบด้วยเหรอครับ ขอบคุณจากใจจริง ๒.น้องดาร์กอน คารวะด้วยอะไรดีครับ สักจอกสองจอกเป็นไง ๓.คุณแซม สวัสดีน้องแซม ว้าว ดีใจจังที่มีคนอ่านรู้เรื่อง (น่าจะเป็นคนที่สาม) ๔.เจ้าชายสุริยันต์ เออ นั่นซิผมไม่ได้นึกถึง สุริยันต์ จันทราทิตย์ เลยนะเนี่ย ยกให้เป็นพระเอกครับ ๕.ป๋อง สหายปุถุชน ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ ๖.ท่าน บนข. นมัสการครับพระเดชพระคุณเจ้า ๗.คุณแจ้นเอง ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมครับ ๘.(น้ำตาลหวาน) ขอบคุณที่มาเยือนครับ ๙.และ ๑๐. ฝน ไม่มีอะไรซ่อนเลยฝน ทุกอย่างเป็นไปตามนิ้วมือ คีย์ลงในมือถือแล้วมาพิมพ์ลงคอมที่บ้าน ยกไข่ให้เลยครับ ๑๑.คุณวลีลักษณา ขอบคุณที่ยอดกวีสาวแห่งบ้านกลอนไทยมาเยี่ยมครับ ๑๒.เทียนหยด เย้ๆๆๆ อ่านรู้เรื่องด้วย อันนี้เป็นกาพย์ยานี ๑๑ ครับ ขอบคุณและขอให้มีความสุขทุกๆท่านครับ ...............................................................
31 สิงหาคม 2553 07:28 น. - comment id 1153790
31 สิงหาคม 2553 14:39 น. - comment id 1153860
งดงาม..เสียนี่กระไร
31 สิงหาคม 2553 20:02 น. - comment id 1153925
31 สิงหาคม 2553 21:43 น. - comment id 1153936
๑๔.. สวัสดีครับ เห็นท่านสามครั้งแล้ว เผยตัวหน่อยซิครับ แรกทีเดียวคิดว่าเป็นสหายเก่า ไม่แน่ใจใช่หรือเปล่า เลข IP ไม่เหมือนเดิม อาจใช่เครื่องใหม่ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ๑๕.ท่านมนต์กวี สวัสดี ไม่เจอนานมาก แต่งเพลงเป็นไงบ้าง ไม่แจ้งข่าวคราว รอฟังผลงานอยู่ ช่วยส่งข่าวด้วยนะครับ ๑๖.แกงฯ อ่านหลายรอบเพราะไม่รู้เรื่องหรือเปล่าครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ทุกท่าน
8 ธันวาคม 2553 22:10 น. - comment id 1172181
ขออนุญาตนำผลงานของท่าน ไปเป็นตัวอย่างเพื่อประกอบการวิจารณ์ในห้องวิจารณ์วรรณกรรม(ทำการอ้างอิงชื่อท่านให้เรียบร้อยแล้ว) ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง http://www.thaiwriter.net/forum01/index.php?topic=6154.msg113238;topicseen#msg113238
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
